Στον πέμπτο κατά σειρά και τρίτο με ελληνικό στίχο δίσκο της η Nalyssa Green (κατά κόσμον Βιολέτα Σεραφιανού) μιλάει για κάποια που είναι «Πολύ καλή στα πάρτι». Ξεκαθάρισε -ή μπορεί και όχι- ποια είναι αυτή και μίλησε για το πώς βιώνει και συντονίζεται με τη νύχτα και συνολικά με το πέρασμα του χρόνου
Μετά την αλλαγή από αγγλικό στίχο σε ελληνικό αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη διαφοροποίηση σε δίσκο σου σε σχέση με τον προηγούμενο. Δεδομένου ότι το «Ταξίδι αστρικό» ήταν ο πιο προσωπικός σου, τι σε έκανε να απομακρυνθείς τόσο από αυτόν στον καινούργιο;
Δεν ξέρω αν έχω όντως απομακρυνθεί τόσο. Δυσκολεύομαι να κρίνω αποστασιoποιημένα τις εργασίες μου όντας εντός αυτών, ίσως καλύτερα λοιπόν να αφήσω το κοινό να το κάνει. Σίγουρα αλλάζουμε στο πέρασμα του χρόνου, είμαστε διαφορετικοί/ές σε κάθε στιγμή. Πιστεύω ότι η εξέλιξή μου μέσα στον χρόνο ως άνθρωπος και δημιουργός αποτυπώνεται στους δίσκους μου.
Πάντα υπήρχαν ηλεκτρονικά στοιχεία στη μουσική σου, αλλά αυτή τη φορά είναι περισσότερα και πιο έντονα ρυθμικά από κάθε προηγούμενη. Έχει να κάνει με ακούσματά σου κατά το διάστημα που έγραφες τα τραγούδια ή με κάποιον άλλο λόγο;
Και πάλι ο λόγος είναι η αλλαγή μου μέσα στον χρόνο που επιφέρει αλλαγές και στο πώς εκφράζομαι. Σίγουρα έχει να κάνει με τα ακούσματά μου, αλλά πολλά χρόνια αυτά είναι κυρίως ηλεκτρονικά, με επίκεντρο τα synthesizers συγκεκριμένα. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό, που μάλλον είναι και η αιτία για κάθε αλλαγή στον ήχο, είναι ότι σε αυτόν τον δίσκο υπογράφω για πρώτη φορά και την παραγωγή.
Πόσο σημαντική, λοιπόν, ήταν η συνεισφορά του τόσο έμπειρου και καταξιωμένου παραγωγού Βασίλη Ντοκάκη;
Ο Βασίλης Ντοκάκης συνεισέφερε καθοριστικά, κάνοντας την ηχογράφηση, τη μείξη και το mastering. Όσον αφορά, όμως, την ίδια την παραγωγή, για πρώτη φορά ανέλαβα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εξ ολοκλήρου την ευθύνη της.
Επίσης, είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν τόσες συμμετοχές άλλων στα φωνητικά. Το απαιτούσαν τα συγκεκριμένα τραγούδια ή απλώς ήθελες να συνεργαστείς μαζί τους;
Τον τελευταίο έναν χρόνο η μπάντα μου ήταν πιο πολυμελής από παλαιότερα και την αποτελούσαν πέντε τραγουδοποιοί - ερμηνευτές/ιες που εκτιμώ αφάνταστα, οι Δεσποινίς Τρίχρωμη, Logout, Kristof, Tsolimon και Χρυσάνθη Τσουκαλά. Αυτά τα τραγούδια τα παίζαμε για αρκετό καιρό στις συναυλίες και είχαμε φτιάξει χορωδιακά μέρη που τραγουδούσαμε όλοι/ες μαζί. Αυτό ήθελα να αποτυπωθεί και στον δίσκο και έτσι έγινε.
Και το rap στοιχείο, τόσο από εσένα την ίδια όσο και με την παρουσία της Penny, πώς προέκυψε;
Τα τελευταία χρόνια βρίσκω τον εαυτό μου να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για το rap ως ακροάτρια αλλά και ως δημιουργός. Το spoken word ήταν κάτι που με γοήτευε ανέκαθεν και ήταν κύριο χαρακτηριστικό της μουσικής την οποία μου αρέσει να ακούω και να γράφω. Στο μυαλό μου δεν απέχει πάρα πολύ από το rap. Πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον εργαλείο χειρισμού της γλώσσας. Νιώθω ότι ταιριάζει στην ελληνική γλώσσα και με συνεπαίρνει το πόσο μπορείς να παίξεις με τον εσωτερικό ρυθμό και τη χρήση ή μη ομοιοκαταληξίας. Το rap έχει κάνει την παρουσία του πάρα πολύ αισθητή τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει μέσο για να εκφραστούν νέοι άνθρωποι μιλώντας για το τώρα. Με ενδιαφέρει ειδικά η νέα σκηνή του γυναικείου rap στην Ελλάδα, που θεωρώ ότι απαρτίζεται από εξαιρετικά ενδιαφέρουσες δημιουργούς, οι οποίες μιλούν με απλότητα, δριμύτητα και στιλ για τα γυναικεία ζητήματα του παρόντος και όχι μόνο. Η Penny είναι μια από τις πιο ταλαντούχες δημιουργούς αυτής της σκηνής και γενιάς και ταιριάζει πάρα πολύ στο «Φίδια στα μαλλιά μου». Το ήξερα από την πρώτη στιγμή που το έγραψα…
Είσαι περισσότερο άνθρωπος της ημέρας ή της νύχτας και ήταν πάντα το ίδιο ή άλλαξε στο πέρασμα του χρόνου;
Σαφώς είμαι περισσότερο άνθρωπος της νύχτας, τότε ανοίγω, ανθίζω, εμπνέομαι και δημιουργώ. Το πρωί δεν μου ταιριάζει πολύ. Και ναι, πάντα ήμουν έτσι…
Τη νύχτα η πραγματικότητα φαίνεται πιο καθαρά ή, αντίθετα, είναι χρήσιμη επειδή την καλύπτει ή και την κρύβει;
Ισχύουν και τα δύο. Από τη μία υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου και «θεατρικότητας» που μπορεί να κρύβει την πραγματικότητα, από την άλλη όμως αυτό μπορεί να σε οδηγήσει σε εσωτερικά σημεία συνειδητότητας τα οποία την αποκαλύπτουν πιο καθαρά από ποτέ.
Τόσο ο τίτλος του δίσκου όσο και το ίδιο το τραγούδι αφήνουν ανοιχτό ένα ερώτημα: Είσαι εσύ ή κάποια άλλη αυτή που είναι πολύ καλή στα πάρτι; Ή μήπως η άλλη δεν είναι παρά μια περσόνα σου;
Ναι, είμαι εγώ και ταυτόχρονα κάποια άλλη. Μια άλλη πλευρά μου ή εκείνη που είναι μέσα μου ή ίσως αυτή την οποία δείχνω στους άλλους και κρύβομαι μέσα της. Ίσως, όμως, και όλες αυτές μαζί…
Θα έλεγες ότι είναι ένας νοσταλγικός δίσκος για μια νεότερη και πιο ξένοιαστη ηλικία, μια εποχή, κάτι άλλο ή όχι;
Οχι, νομίζω ότι συμπυκνώνει το τώρα μου ή το τώρα που μόλις πέρασε. Σιγά-σιγά θα αρχίσω να γράφω για το τώρα στο οποίο ζω και το τώρα που έρχεται. Ο χρόνος είναι ποτάμι και δεν μπορείς παρά να τον ακολουθήσεις.
Ανεξάρτητα από αυτό, κάνεις απλώς έναν απολογισμό και την καταγραφή του ή κλείνεις ένα κεφάλαιο; Στη δεύτερη περίπτωση ισχύει ότι το τέλος ενός κεφαλαίου συνεπάγεται πάντα την αρχή ενός άλλου;
Αυτό που μου αρέσει στα τραγούδια είναι ότι μπορούν να συμπυκνώνουν μια πολύ συγκεκριμένη στιγμή, μια αλήθεια στιγμιαία, προσωπική και πραγματική, και ταυτόχρονα να είναι «αφηρημένα», οικουμενικά και διαχρονικά. Νομίζω ότι αυτή είναι η δύναμη των τραγουδιών. Όσο απομακρύνομαι από τη στιγμή της σύλληψής του και μοιράζομαι ένα τραγούδι με όλο και περισσότερους ανθρώπους τόσο «θολώνει» η αρχική του ιδέα. Με το πέρασμα του χρόνου «μεγαλώνει» και αλλάζει και αντίστοιχα και το πώς το αντιμετωπίζω και το ερμηνεύω. Σε ένα άλλο επίπεδο, βέβαια, η κυκλοφορία του δίσκου σημαίνει ότι όντως έκλεισε ένα κεφάλαιο και συνήθως αυτό συνεπάγεται ότι αρχίζει το επόμενο.
Ικανοποιημένη από την πρώτη παρουσίαση του δίσκου στο Ρομάντσο τόσο από το πώς ακούστηκαν πρώτη φορά ζωντανά τα τραγούδια όσο και από το πώς ανταποκρίθηκε το κοινό;
Παρά πολύ ικανοποιημένη. Ήταν μια από τις πιο δυνατές και όμορφες βραδιές της ζωής μου. Γενικά, από την πρώτη στιγμή που μοιράστηκα τον δίσκο με το κοινό εισπράττω την πιο όμορφη ανταπόκριση. Βλέπω ότι ο κόσμος ακούει τα τραγούδια και συνδέεται μαζί τους. Αυτό με κάνει να χαμογελώ και να νιώθω λιγότερο μόνη.
Υπάρχουν σχέδια για το υπόλοιπο της χρονιάς και, αν ναι, ποια είναι;
Θα συμμετάσχω στην παράσταση της κωμωδίας του Αριστοφάνη «Πλούτος» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, πρώτα στη Θεσσαλονίκη στις 3 και 4 Ιουλίου και μετά στην Επίδαυρο στις 19 και 20 Ιουλίου. Θα πραγματοποιήσω μια συναυλία στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Anafiff στην Ανάφη στα μέσα Ιουλίου. Θα συμμετάσχω στο φεστιβάλ Other Wind στο Fortuna στη Σούγια Χανίων στις 12 Αυγούστου. Τέλος, τον Σεπτέμβριο ετοιμάζουμε μια μεγάλη συναυλία με κάποιους από τους πιο αγαπημένους φίλους και συνοδοιπόρους μου στη μουσική, που θα ανακοινωθεί όταν θα έρθει η στιγμή.
