Ο George Murray Levick εξερευνητής με την αποστολή Scott Antarctic, πέρασε το καλοκαίρι του 1911-12 κρατώντας λεπτομερείς σημειώσεις για τον κύκλο αναπαραγωγής των πιγκουίνων Adélie. Οι αρσενικοί πιγκουίνοι, ανακάλυψε με έκπληξη, έκαναν συχνά σεξ με άλλα αρσενικά. Το γεγονός θεωρήθηκε πολύ σοκαριστικό για να συμπεριληφθεί στην επίσημη έκθεση της αποστολής και χρειάστηκε να περάσουν άλλα 50 χρόνια πριν καταγραφεί σε επιστημονική βιβλιογραφία.
Η σεξουαλική έλξη ανάμεσα σε πρωτεύοντα και άλλα θηλαστικά του ίδιου φύλου, παρατηρείται ευρέως από τους επιστήμονες αλλά σπάνια δημοσιεύεται διαπίστωσε νέα έρευνα. Από 65 ερευνητές που μελετούσαν 52 διαφορετικά είδη, το 77% των επιστημόνων είχε παρατηρήσει σεξουαλική συμπεριφορά ανάμεσα σε ζώα του ίδιου φύλου, αλλά μόνο το 48% από αυτούς, είχε συλλέξει δεδομένα και μόλις το 19% είχε δημοσιεύσει τα ευρήματά του, σύμφωνα με τη νέα μελέτη.
Penguin natural waterpark 🤽♀️ Adelie penguins swimming in a melt pond. pic.twitter.com/N8YXg1MMpA
— Beauty of Nature (@Naturally_earth) May 2, 2024
H Κάριν Άντερσον ανθρωπολόγος και βασική συγγραφέας της έρευνας δήλωσε στον Guardian ότι «Αυτό φαίνεται να οφείλεται στην αντίληψη των ερευνητών ότι η σεξουαλική συμπεριφορά με ζώα του ίδιου φύλου είναι πολύ σπάνια. Διαπιστώσαμε, ωστόσο, ότι είναι κάτι που παρατηρείται συχνά». Ορισμένα είδη, όπως οι πιγκουίνοι και οι πίθηκοι μακάκοι της Ιαπωνίας, είναι γνωστοί για τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις τους, αλλά τείνουν να παρουσιάζονται ως σπάνιες περιπτώσεις. Τα νέα δεδομένα ωστόσο καταδεικνύουν ότι έχουν παρατηρηθεί ζευγαρώματα ανάμεσα σε ομόφυλα ζώα σε πολλά είδη χωρίς αυτό να έχει αναφερθεί προηγουμένως. Τέτοια ζώα είναι οι τυφλοπόντικες, οι σκίουροι, τα κοάτι και διάφορα είδη πιθήκων.
Η Κάριν Άντερσον δήλωσε «Ένα πράγμα που νομίζω ότι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι η σεξουαλική συμπεριφορά ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου είναι ευρέως διαδεδομένη και φυσική στο ζωικό βασίλειο». Η Κάριν Άντερσον δήλωσε ότι η αντίληψη ότι η σεξουαλική συμπεριφορά του ίδιου φύλου είναι σπάνια στα ζώα έχει τροφοδοτήσει την αφήγηση ότι είναι «αφύσικη» στους ανθρώπους. «Νομίζω ότι αυτή η αφήγηση πρέπει να διορθωθεί».
Ο Τζος Ντέιβις, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και συγγραφέας του βιβλίου «A Little Gay Natural History», δήλωσε ότι «Σε περίπου 1.500 είδη έχουν παρατηρηθεί ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές, αλλά αυτό είναι σίγουρα μια υποεκτίμηση, καθώς τέτοιες συμπεριφορές έχουν καταγραφεί σχεδόν σε κάθε είδος ζώων όπως είναι οι αράχνες, τα καλαμάρια ή οι πίθηκοι». «Είναι φυσικό για σχεδόν όλα τα είδη», πρόσθεσε. «Είναι μάλλον πιο σπάνιο να είναι ένα αμιγώς ετεροφυλόφιλο είδος».
Ο καθηγητής Πολ Βάσεϊ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Lethbridge στην Αλμπέρτα, μελετά την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στους ιαπωνικούς μακάκους για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. «Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι σε ορισμένους πληθυσμούς, όπως αυτός που μελετώ ομοφυλοφιλική συμπεριφορά εμφανίζεται σχετικά συχνά», είπε, προσθέτοντας ότι σε πολλά είδη είναι μάλλον λιγότερο συχνή και δύσκολα μελετάται ποσοτικά.
Το «δαρβινικό παράδοξο»
Η σεξουαλική συμπεριφορά μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου θεωρείται ως το δαρβινικό παράδοξο στο πλαίσιο της θεωρίας της εξέλιξης, καθώς δεν έχει ως σκοπό την αναπαραγωγή. Ωστόσο, υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι ορισμένες σεξουαλικές συμπεριφορές μπορεί να έχουν εξελικτικά πλεονεκτήματα. Στους μαύρους κύκνους, τα αρσενικά ζευγάρια συχνά φλερτάρουν το ένα το άλλο, κλέβουν αυγά, μεγαλώνουν μαζί τους νεοσσούς και είναι πιο επιτυχημένα στην εξασφάλιση της επιβίωσης αυτών των νεοσσών από ότι τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια κύκνων.
Τα δεδομένα αμφισβητούν ορισμένες πτυχές της δαρβινικής θεωρίας, δεν θέτουν ωστόσο υπό αμφισβήτηση τις βασικές αρχές της φυσικής επιλογής. Αντίθετα, αναδεικνύουν την πολυπλοκότητα των εξελικτικών διαδικασιών και τη συνεισφορά πολλών ειδών συμπεριφορών στη συνολική κοινωνική δυναμική και επιβίωση των ειδών. Η Τζούλια Μονκ, οικολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ, είπε ότι η συμπεριφορά των ζώων μπορεί να γίνει ένα πρίσμα μέσω του οποίου οι άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν τη φύση τους. «Δεν πιστεύω ότι πρέπει να δεσμευόμαστε από αυτά που κάνουν ή δεν κάνουν τα ζώα για να θέτουν κανόνες για την ανθρώπινη συμπεριφορά», είπε. «Αλλά πιστεύω ότι είναι σημαντικό να διερευνήσουμε καλύτερα πώς ζουν τα ζώα και να αναρωτηθούμε πόσο πολύ η κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο έχει περιοριστεί από τη δική μας κοινωνική φαντασία».
