Την αναθεώρηση του συντάγματος θα εντάξει στα φετινά κάλαντα η κυβέρνηση, καθώς δεν κρύβει τη βιασύνη της να αξιοποιήσει τη δυνατότητα που δίνει ο ίδιος ο καταστατικός χάρτης της χώρας: Η διαδικασία αλλαγής του αρχίζει όταν συμπληρωθούν πέντε χρόνια από την ολοκλήρωση της προηγούμενης, δηλαδή του 2019. Κι αν αναρωτηθεί κάποιος, «μα, δεν είναι νωρίς να συζητήσουμε γι’ αυτό;», την απάντηση έδωσε… το ίδιο το Μαξίμου με τις διαρροές που έκανε τέσσερις ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές, υπό τον τίτλο «στα top των πρωθυπουργικών προτεραιοτήτων η συνταγματική αναθεώρηση».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γιώργος Σωτηρέλης στην «Α» / Αναγκαία η αναθεώρηση, αλλά υπό το πρίσμα του δημοκρατικού συνταγματισμού
Μαζί με τον τίτλο δόθηκε και σαφές δείγμα γραφής για τις αλλαγές που δρομολογεί ο κ. Μητσοτάκης, με πρώτη, φυσικά, την τροποποίηση του περίφημου άρθρου 16, ώστε να πάψει να ορίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Ακόμα, όμως, κι αν δεν είχε δείξει τις προθέσεις του το Μαξίμου, η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τη συνεργασία των προοδευτικών κομμάτων «στο πεδίο» και όχι στα κλειστά δωμάτια με στοχασμούς και αναστοχασμούς. Ο Στέφανος Κασσελάκης μάλιστα, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκε σ’ αυτήν ακριβώς τη συνταγματική διαδικασία, ώστε μαζί με την επεξεργασία και την κατάθεση κοινών προτάσεων νόμου για τα μείζονα (ακρίβεια, ΕΝΦΙΑ, δημόσια Υγεία, κρίση στέγης κ.ά.) να φανεί εάν μπορεί να χτιστεί στην πράξη το κοινό προοδευτικό οικοδόμημα.
Οπως σημείωνε την περασμένη εβδομάδα στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Σωτηρέλης, αφενός η κυβερνητική προσήλωση στην αλλαγή του άρθρου 16 αποδεικνύει ότι δεν ήταν και τόσο… συνταγματικός ο νόμος που πέρασε προ μηνών για τα «μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια», έστω κι αν αυτά είχαν ενδυθεί με τον μανδύα των «παραρτημάτων» ξένων ιδρυμάτων. Αφετέρου, οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να αξιοποιήσουν τη διαδικασία της αναθεώρησης «με πρώτη προτεραιότητα τα ζητήματα ουσιαστικής εμβάθυνσης της δημοκρατίας, σε όλες τις εκφάνσεις της (πολιτική συμμετοχή, ατομική ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη)», εστιάζοντας «στην αποτελεσματικότερη προστασία του Κράτους Δικαίου και κρίσιμων ατομικών δικαιωμάτων (που τόσο ταλανίζεται το τελευταίο διάστημα…), στον συνταγματικό έλεγχο των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου (που αποτελούν εστία αυθαιρεσίας), στην καταπολέμηση της διαπλοκής (με ιδιαίτερη έμφαση στη διασφάλιση του πλουραλισμού στο πεδίο της ενημέρωσης και στην αποτροπή της συγκέντρωσης των ΜΜΕ στα χέρια μιας δράκας ολιγαρχών)» κ.ά. που θα διαβάσετε στη συνέντευξη.
Τα πεδία αντιπαράθεσης
Ο εν λόγω διάλογος μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων μπορεί άνετα να ξεκινήσει από τώρα δεδομένου ότι, όπως αναφέραμε, το κυβερνητικό επιτελείο έχει γνωστοποιήσει τις δικές του προτεραιότητες. Πλην της αλλαγής του άρθρου 16 για τα πανεπιστήμια, είναι οι εξής:
* Συνταγματική καθιέρωση της επιστολικής ψήφου για τις εθνικές εκλογές. Η εν λόγω ρύθμιση πέρασε μόνο για τις ευρωεκλογές, καθώς για τις εθνικές κάλπες χρειάζεται είτε η θετική ψήφος 200 βουλευτών είτε… η αλλαγή του συνταγματικού άρθρου. Κι αφού οι 200 δεν βρέθηκαν όταν η τότε υπουργός Εσωτερικών εκμεταλλεύτηκε το νομοσχέδιο για τις ευρωεκλογές για να φέρει αιφνιδίως την τροπολογία για «επιστολική στις εθνικές εκλογές», η μόνη διέξοδος είναι να αλλάξει το συνταγματικό άρθρο.
* Συνταγματική θέσπιση δημοσιονομικού κόφτη ώστε να εμποδίζεται η δημοσιονομική εκτροπή λόγω υπέρογκων δαπανών από τις κυβερνήσεις. Εν προκειμένω, όπως παρατηρεί ο κ. Σωτηρέλης, «ο κόφτης είναι ομολογία αποτυχίας άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής».
* Αρση της συνταγματικής απαγόρευσης να προσλαμβάνονται ιδιώτες διευθυντές στο Δημόσιο. Προφανώς, δεν χρειάζεται εξήγηση γι’ αυτή την κυβερνητική σπουδή, η οποία φάνηκε και από το νομοσχέδιο που παρουσίασε προ ημερών ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης για προσλήψεις στελεχών από τον ιδιωτικό τομέα με υψηλότερες αμοιβές και εκτός μισθολογίου (golden boys, δηλαδή) σε οκτώ ΔΕΚΟ.
Μία αλλαγή που «ψιθυρίζεται» σε γαλάζιους κύκλους αφορά και την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά μένει να δούμε εάν οι ψίθυροι θα γίνουν… φωνές και κραυγές.
