«Μα, είναι δυνατόν να χάσανε όλοι;»
Αυτό αναρωτιούνται στα καφενεία για τις ευρωεκλογές. Ακούγοντας στα πάνελ Σαλμά (σπανίως), Θεοχαρόπουλο (συχνά) και την εκτός εαυτού Νάντια (μόνιμα), οι θαμώνες κοιτιούνται μεταξύ τους κι αναρωτιούνται αν θριάμβευσαν οι κηραλοιφές και τα λιβανιστήρια ή μήπως ήρθε πλέον η ώρα της Ζωής;
Ούτε με θαύμα του Αγίου Ιάκωβου Τσαλίκη, δεν θα έρθει η ώρα της ΖΩΗΣ, ούτε του ΣΩΤΗΡΑ. Η ψήφος σε όλους αυτούς δεν έχει τα στέρεα χαρακτηριστικά μιας επιλογής ΚΚΕ, ΜέΡΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή από την άλλη Χρυσή Αυγή, Σπαρτιάτες, Λεπενοπούλου.
Έχει όμως κάτι αυτή η ψήφος, που τσαντίζει πολύ τους πολιτικούς Είναι μια μορφή διαμαρτυρίας εκ μέρους του εκλογικού σώματος, με σαφή διάθεση λοιδορίας, και κάτι τέτοια οι ποιμένες δεν τα σηκώνουν. Τα απείθαρχα κατσικάκια που κάνουν του κεφαλιού τους, αντιμετωπίζουν αυθωρεί και παραχρήμα την οργή των μαντρόσκυλων. Αυτά όμως επαναλαμβάνονται διαρκώς. Οι νομείς την φύση τους, τα μαντρόσκυλα τη δουλειά τους και τα κατσικάκια του κεφαλιού τους.
Κοινά σημεία
Με την έννοια αυτή, όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί μπορεί και να κουβαλούσαν την ήττα μέσα τους, έχοντας θέσει την προσωπική και πολιτική τους επιθυμία μπροστά από την αδήριτη πραγματικότητα.
- Ο Μητσοτάκης είδε το φούμο να έρχεται κι αποφάσισε να εκβιάσει το εκλογικό σώμα, ότι αν τον απατήσει στις ευρωεκλογές κινδυνεύει να τον χάσει μια για πάντα. Κι ένα πολλαπλώς κερατωμένο εκλογικό σώμα του γέλασε σαρδόνια.
- Ο Ανδρουλάκης, που προ διετίας κληρονόμησε ένα ΚΑΠΗ και κρέμασε ταμπέλα “ cafe bar, «Η ΝΙΟΤΗ”, είδε να πετάνε τεντζερέδες ο ένας στον άλλο στου γείτονα το σπίτι και σκέφθηκε να κόψει πια το λάκης και να κρατήσει το σκέτο Ανδρέας. Αντί όμως για τις δάφνες του Ανδρέα, βρήκε τα ληγμένα γραμμάτια του ΓΑΠ και του Βενιζέλου. Είπε λοιπόν στο εκλογικό σώμα ότι αν τυχόν, δεν τον βγάλει ξανά δεύτερο, όπως γινόταν προπολεμικά, θα τσαντιστεί - μπορεί και να σηκωθεί να φύγει. Έφαγε το χειρουργείο του Λοβέρδου και τώρα του βάζει ιώδιο ο Δούξ...
- Ο Κασσελάκης γυρνούσε σαν ιεραπόστολος στην υποσαχάρια Αφρική, που συγκρούεται διαρκώς με προκαταλήψεις, καθυστερήσεις και τα τοτέμ των αγρίων. Τον βοηθούσε αποκλειστικώς η Farley. Πίστεψε ότι όλα αυτά τα καθαρίζει κανείς με ένα προσεγμένο χαμόγελο και δυο σταράτες κουβέντες. Οι ανθρωποφάγοι τώρα ετοιμάζουν επιμελώς το καζάνι να βράσουν τον τρυφερό τους αρχηγό.
- Ακόμη κι ο Τσίπρας, που έκαψε το παστίτσιο ήδη τρεις φορές υπαινίσσεται ότι μετά από λίγους μήνες ανάπαυση εφηύρε την συνταγή της επιτυχίας. Θα κάνει πάλι τον αντιανδρέα; Όπως εκείνος λεηλάτησε την αριστερά χωρίς να είναι αριστερός, έτσι κι ο Τσίπρας λεηλάτησε την κεντροαριστερά, χωρίς να είναι κεντροαριστερός. Μαζί του και μερικοί-μερικοί που όσο ήταν υπουργοί, ήταν καλά αλλά στην αντιπολίτευση ξεσάλωσαν και θυμήθηκαν τα νιάτα τους. “Αν δεν διώξετε τον Άλλο, δεν θα σας ξαναμιλήσω ποτέ!” είχε πει τσαντισμένα ο Τσίπρας στο λαό του συριζοχωρίου τον Φλεβάρη αλλά οι χωρικοί του γύρισαν την πλάτη. Πάλι τα ίδια;
- Παρακάτω δεν το πάω, καταντάει βαρετό. Βρέστε τους βολονταρισμούς των υπολοίπων μόνοι σας, όσοι βαυκαλίζεστε με ελληνικά Επινέ.
Και εις παρισίους
Στο Ρέθυμνο λέμε για τις εκ δυσμών κακοκαιρίες: «Άκου χτύπους στα Χανιά, άκου τσι κι επά κοντά!». Όλοι λοιπόν ευχόμαστε καλή επιτυχία στους Γάλλους συντρόφους. Όμως το εγχείρημα τους περιέχει πολύ βολονταρισμό, από αυτόν που περίσσεψε κι εδώ. Ενωθήκανε σε δύο 24ωρα, ξεπετάξανε στον Α’ γύρο τον Μακρόν και τώρα διεκδικούν την αντιλεπέν ψήφο. Δηλαδή ένα «αντί στον κύβο».
Μέχρι πότε θα κόβει το δρόμο της Λεπέν το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα; Μέχρι πότε η αδικία, θα αδικεί την αδικία; Το μάθημα Μένιου (1989-90) δείχνει ότι κάπως έτσι, πάει ο Μητσοτάκης στο 47%. Αυτή η εμμονή με την εκλογική αριθμητική χαρακτηρίζει όσους αγνοούν την πολιτική άλγεβρα και το άθροισμα στο τέλος τους βγαίνει πάντα λειψό.
Σύντομος απολογισμός
Η ανατροπή της χρονιάς που πέρασε, υπήρξε προφανώς η εκλογή Κασσελάκη, που βρίσκει μιμητές και στο ΠΑΣΟΚ. Σε τι ακριβώς συνίστατο, πέρα από τις τρίχες των κατοικίδιων;
- Στην κατεδάφιση της Κουμουνδούρου ως ιερατείου της γραφειοκρατίας. Θεάρεστο!
- Στην λήξη της κυριαρχίας του μικρο-συριζα επί του μεγκα-συριζα και στην επίλυση της χρονίζουσας αντίφασης, κεντροαριστεροί ψηφοφόροι vs. κομμουνιστές ηγέτες. Λυτρωση!
- Αναβίωση της ατζέντας του ριζοσπαστικού εκσυγχρονισμού και σε επίπεδο παραγωγικών πολιτικών αλλά και στην πολιτισμική βαλκανική μας υστέρηση. Γενναίο!
- Κεντροαριστερός εστιασμός σε θέματα εθνικής και κοινωνικής ασφάλειας (άμυνα, εγκληματικότητα, μετανάστευση, ατζέντα νοικοκυραίων) Κοινός νους!
- Αληθινή ανάσχεση του δεξιού εθνολαϊκισμού, που διευκολύνθηκε τα μάλα από την εκ μέρους μας εγκατάλειψη θεμελιωδών εννοιών. Ελπιδοφόρο!
Και για τους πιο αισιόδοξους, θα προσέθετα δύο ακόμη:
- Παρά το μέτριο 14,9%, αρχίζει να αχνοφαίνεται ως εφικτή η διεκδίκηση, παρότι βραδυπορεί ακόμη η οικοδόμηση εναλλακτικής.
- Ψηλαφίσαμε στοιχεία μιας ολιστικής πρότασης για το Έθνος χωρίς την ραθυμία των προκατ ιδεών. Έστω στο πρωτόλειο: «Ζήτω το ελληνικό όνειρο - κάτω η κλεπτοκρατία που σημαδεύει όλες τις τράπουλες». Πολύ πιο κοντά πάντως στο καινοτόμο πνεύμα του Ανδρέα προ 50ετίας, από ότι άλλοι.
