Το «μωρό του Μακρόν» ξεφούσκωσε σε 100 ημέρες. Προσωπική επιλογή του Προέδρου Μακρόν στις 9 Ιανουαρίου για τη θέση του πρωθυπουργού, ο 34χρονος Γκαμπριέλ Ατάλ στόχευε να δώσει νέα πνοή στην... ξέπνοη κυβέρνηση της αποπεμφθείσας (από τον Μακρόν) προκατόχου του Ελιζαμπέτ Μπορν και να αποτελέσει την αποτελεσματική απάντηση στην ιλιγγιώδη αύξηση των ποσοστών του κόμματος της Λεπέν ενόψει των ευρωεκλογών. Φευ! Τρεις περίπου μήνες μετά η... μαγιονέζα «έκοψε». Ο νεότερος πρωθυπουργός, εφήμερος υπουργός Παιδείας, ο εργασιομανής που κοιμάται ελάχιστες ώρες, με την ισχυρή παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (έχει 176.000 ακολούθους στο TikΤok, 304.000 στο Instagram), με επικοινωνιακά χαρίσματα για την προβολή της ζωής του (από τη γέννησή του με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ως την υιοθέτηση του κουταβιού του), προοριζόταν να είναι ο «αντι-Μπαρντελά», το αντίπαλο δέος του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του κόμματος της Λεπέν. «Επιλέχθηκε για να είναι το όπλο κατά της Ακροδεξιάς, αποδείχθηκε νεροπίστολο» ήταν το καυστικό σχόλιο της Humanite.
Ο Μπαρντελά συνεχίζει να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Πλέον, 55 ημέρες πριν από τις κάλπες βρίσκεται στο 32,5%, με την υποψήφια του Μακρόν, την 37χρονη εγγονή αγροτών, Βαλερί Αγιέ στο... 18%, ενώ το 72% των πολιτών δηλώνει «βέβαιο» για την ψήφο του. Αν και το προεδρικό στρατόπεδο ισχυρίζεται ότι «τώρα ξεκινά η προεκλογική εκστρατεία», ωστόσο... είναι φανερό ότι η μαγεία (αν υπήρξε ποτέ) του Ατάλ εξανεμίστηκε γρήγορα. Αυτό που μένει είναι ένας ελάχιστα κεκαλυμμένος αυταρχισμός: «Το σπας, το φτιάχνεις, λερώνεις, καθαρίζεις, προκαλείς την εξουσία, σου μαθαίνουμε να τη σέβεσαι», όπως τόνιζε στο ξεκίνημα της θητείας του, θέτοντας στο επίκεντρο το θέμα της ασφάλειας. Ο ίδιος σκιαγραφούσε και τη μέθοδό του: «Όχι ωραία λόγια, μεγάλες κουβέντες ή ωραίες ομιλίες, αλλά πράξεις γρήγορες και συγκεκριμένες».
Τέλος στην «κουλτούρα της συγγνώμης»
Για την επέτειο, πάντως, των 100 ημερών του ο Ατάλ επιδόθηκε σε έναν επικοινωνιακό μαραθώνιο απολογισμό του «έργου» του, που ξεκίνησε την Πέμπτη το πρωί με ομιλία, θέμα της οποίας ήταν, τι άλλο, «Η εξουσία στο επίκεντρο της Δημοκρατίας». Μιλώντας στο Βιρί Σατιγόν, την πόλη όπου πρόσφατα έχασε τη ζωή του ένας 15χρονος, θύμα ξυλοδαρμού από συνομηλίκους του, ο πρωθυπουργός μίλησε για τη Δημοκρατία που «αντεπιτίθεται» και το τέλος της «κουλτούρας της συγγνώμης». Επικαλέστηκε τον στρατηγό Ντε Γκολ, τασσόμενος υπέρ μέτρων «απλών, συγκεκριμένων, ορθολογικών», όπως «να σηκώνονται όρθιοι οι μαθητές όταν μπαίνει ο καθηγητής στην αίθουσα, να μετέχουν από μικρή ηλικία σε κοινά καθήκοντα εντός των σχολείων τους». Είπε, λοιπόν, ότι επιθυμεί οι γονείς των μαθητών «να υπογράφουν με τα σχολεία κάθε φθινόπωρο, στην αρχή της σχολικής χρονιάς, συμβόλαιο που θα υπενθυμίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όλων». Αυτό το «συμβόλαιο» μπορεί να «ανοίξει τον δρόμο για κυρώσεις» κατά των γονιών «σε περίπτωση εκτροπής του παιδιού τους, σε περίπτωση έλλειψης ενδιαφέροντος, μη συμμετοχής των γονιών στην εκπαίδευση των παιδιών τους». Δεν επέλεξε τυχαία το πεδίο της εκπαίδευσης και των σχολείων. Ως υπουργός Παιδείας είχε θέσει ως προτεραιότητά του την επιστροφή στην τάξη, με τον πολλαπλασιασμό των επιχειρήσεων για «καθαρούς χώρους», π.χ., από ναρκωτικά.
Το πρόβλημά του, όμως, είναι ότι, ενώ «γράφει» ως προσωπικότητα στις δημοσκοπήσεις, οι πολιτικές του απορρίπτονται από τους πολίτες - μια «ολίγον σχιζοφρενής στάση των πολιτών», σχολίασαν οι δημοσκόποι του Ινστιτούτου Οντόξα. Έτσι το 69% των Γάλλων αποτιμά αρνητικά τον απολογισμό του πρωθυπουργού σε βασικούς τομείς των εξαγγελιών του, όπως «νεολαία», «σχολείο», θέματα που θεωρούνται ότι συνέβαλαν στο πολιτικό του προφίλ. Σε ό,τι αφορά το θέμα της ασφάλειας, το 67% εκφράζει τη δυσαρέσκειά του, η οποία κορυφώνεται στα θέματα της μετανάστευσης (75%) και της αγοραστικής δύναμης (78%). Την ίδια στιγμή, το 48% τον θεωρεί «καλό πρωθυπουργό», ένα υψηλό ποσοστό σε σύγκριση, την ίδια περίοδο, με εκείνα των προκατόχων του.
Δεν αναζωογόνησε την εξουσία Μακρόν
Από την πλευρά του, ο Μπρουνό Κοτρές, καθηγητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών στο Παρίσι και ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών, είναι κατηγορηματικός, απαντώντας στην ερώτηση αν «αναζωογόνησε» τη θητεία Μακρόν. «Όχι, γιατί, παρά τα νιάτα του, το ταλέντο και τον δυναμισμό του, είναι, δυστυχώς για τον ίδιο, φορέας μιας ιστορίας που πλέον έχει βάρος επτά ετών. Η αναζωογόνηση, στόχος που ο ίδιος έθεσε, δεν συνίσταται σε ένα καινούργιο πρόσωπο πιο νέο. Υπάρχει το παθητικό που έχει κληρονομήσει και πρέπει να συνεχίσει. Δεν βλέπουμε, επίσης, προς το παρόν ποια είναι η κατευθυντήρια γραμμή της δεύτερης θητείας του Μακρόν. Όμως ο Ατάλ τοποθετείται στα βήματα του Προέδρου με ένα είδος πραγματισμού που συνίσταται στο να αποτελεί μια θεαματική, γρήγορη και πολύ επικοινωνιακή απάντηση στα προβλήματα που τίθενται, χωρίς να διαγράφονται απαντήσεις για το “πού πάμε;” και “τι θα έχει κερδίσει η χώρα μετά από 10 χρόνια μακρονισμού;”».
