Υπάρχουν ακόμα πολιτικοί που μιλούν για νόμιμη άμυνα του Ισραήλ; Υπάρχουν κυβερνήσεις που στέλνουν όπλα στο Ισραήλ; Υπάρχουν ακόμη διεθνείς οργανισμοί που καλύπτουν το Ισραήλ; Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ανέχονται την πολιτική του Ισραήλ; Υπάρχει ακόμα η δικαιολογία της Χαμάς για το Ισραήλ; Τι υπάρχει και τι έχει απομείνει τελικά σαν δικαιολογία για τα εγκλήματα του Ισραήλ εις βάρος ενός ολόκληρου λαού; Γιατί αυτά που ζούμε αυτές τις ημέρες παρακολουθώντας τον θάνατο που σπέρνει το Ισραήλ δεν χωρούν ούτε στο μυαλό ούτε στη συνείδηση ενός «κανονικού» ανθρώπου. Και όταν λέμε κανονικού ανθρώπου, εννοούμε έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να κρυφτεί πια πίσω από δικαιολογίες που στάζουν αίμα αθώων, αίμα αμάχων και αίμα παιδιών. Γιατί η άλλη η κανονικότητα δεν χωράει πια ούτε σε μυαλά ούτε σε συνειδήσεις.
Η κανονικότητα των φίλων και των συμμάχων του χασάπη Νετανιάχου που ήταν πρόθυμοι να δικαιολογήσουν τα πάντα τελείωσε. Η κανονικότητα των «εσείς θα καταδικάσετε τη Χαμάς;» τελείωσε κι αυτή, γι’ αυτό και σιώπησαν μαζικά οι συνήγοροι υπεράσπισης του Νετανιάχου και της δολοφονικής του πολιτικής. Μόνο που και η σιωπή τους δεν είναι τίποτα λιγότερο από συνενοχή. Όπως συνενοχή σημαίνει και η σιωπή που επιβάλλουν διά της δύναμής τους σε όσους τολμούν να υψώσουν τη φωνή τους καταδικάζοντας το Ισραήλ. Από τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ ως τα γήπεδα της Ευρώπης και από τη Γιουροβίζιον ως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου τιμωρούνται όσοι υψώνουν ή αναρτούν παλαιστινιακές σημαίες. Σιωπούν οι χορηγοί του Νετανιάχου και αυτή τη σιωπή θέλουν να την επιβάλουν όπου τους παίρνει και όσο μπορούν. Και αλίμονο αν τους περάσει. Αλίμονο αν νικήσει η σιωπή. Αλίμονο αν καταφέρουν να φιμώσουν ακόμα και τις συνειδήσεις μας.
