Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες μιας έξαρσης του σεξισμού που επικεντρώθηκε σε γυναίκες βουλευτές. Η ανάμειξή του με την πολιτική προσέδωσε ιδιαίτερη σφοδρότητα στην επίθεση κατά των τριών βουλευτών, αφού συνδυάστηκε με το ενυπάρχον ταξικό στοιχείο και την πολιτική αντιπαλότητα.
Εντύπωση προκαλεί η εμμονή των ποικιλώνυμων επιτιθέμενων, η συντήρηση του θέματος, πράγμα που είναι δηλωτικό των προθέσεων. Γι' αυτό η συνηγορία ορισμένων -δημοσιογράφων, συγγραφέων, πολιτικών- υπέρ της επίθεσης, ότι τάχα δεν είναι παρά μια κριτική, έστω οξεία και άτσαλη, φαντάζει εντελώς υποκριτική. Λες και δεν έχουμε κρίση να καταλάβουμε τα όρια της κριτικής, τα περιθώρια της σάτιρας και της γελοιογραφίας. Λες και έχουμε απολέσει στην παρακμιακή ατμόσφαιρα της κρατούσας πολιτικής κάθε πυξίδα προσανατολισμού.
Η ένταση, η διάρκεια, οι εμφανισθείσες εφεδρείες σε αυτήν την επίθεση έδειξαν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια μεμονωμένη, συγκυριακή κατάσταση, αλλά με άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου μισογυνισμού, στην υπηρεσία σχεδίων καθυπόταξης κάθε γυναικείας πρωτοβουλίας, κάθε φωνής που αμφισβητεί την κατεστημένη εξουσία.
Οι γυναίκες πολιτικοί τιμωρούνται «διότι δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις», που το πάλαι ποτέ παρέδωσαν οι μύστες της πατριαρχίας στις κοινωνίες για να εξασφαλίζουν την υποταγή των γυναικών και την αδιασάλευτη ηγεμονία του ενός φύλου. Τα ιερά πρωτόκολλα φυλάσσονται, ενεργοποιούνται δε όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, όπως καλή ώρα σήμερα.
Τι θέλετε ακόμα, γυναίκες; Δεν φτάνει που γίνατε μέλη του Κοινοβουλίου, καθίστε σεμνά και ταπεινά, μην προκαλείτε, μη θέτετε θέματα, μην απλώνετε τα πόδια σας πέρα από το πάπλωμα. Εξασφαλίστε την ανοχή μας. Μην παίρνετε πρωτοβουλίες, προπαντός αυτό. Μην αναμειγνύεστε με τον λαό. Τι γυρεύετε εσείς, κοινοβουλευτικές, να στηρίζετε εκδηλώσεις δρόμων και ακτιβισμούς;
Είναι τετράγωνη η λογική του πατριαρχικού μπλοκ εξουσίας, απλή και απλοϊκή. Όμως όλος ο αγώνας των γυναικών για την κοινωνική τους απελευθέρωση ήταν δραστηριότητα εκείνων που δεν συμμορφώθηκαν, δεν συμφιλιώθηκαν με το καθεστώς κατωτερότητας. Είναι απολύτως φυσιολογικό οι γυναίκες να θέλουν να κάνουν το καθήκον τους όπως νομίζουν καλύτερα, να αξιοποιούν κάθε πλευρά του ταλέντου τους. Άλλωστε, ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι τίποτε δεν χαρίζεται και τα πάντα κατακτιούνται με μόχθο.
Θεωρώ ότι πρέπει να παρακολουθήσουμε τη συνέχεια στο σεξιστικό σίριαλ. Και να πάρουμε μέτρα για να αμυνθούμε απέναντι στα νεοεμφανιζόμενα παθολογικά φαινόμενα. Εμείς οι γυναίκες και εκείνοι οι άνδρες, που αξιολογούν τον σεξισμό ως πληγή κοινωνική. Χρειαζόμαστε συμμαχίες. Και οφείλουμε να ενημερώσουμε σχετικά τις συνεργαζόμενες οργανώσεις στην Ευρώπη, η καθεμιά εκεί που συμμετέχει (κόμμα, φεμινιστική οργάνωση, συνδικάτο, μεικτή κοινωνική οργάνωση). Άλλωστε και στην Ευρώπη τα πράγματα δεν είναι καλά τελευταία. Στην περίπτωση της μαύρης υπουργού της Γαλλίας Κριστιάν Τομπιρά και αυτής της Ιταλίας Σεσίλ Κιέντζ είχαμε απίστευτες προσβλητικές επιθέσεις εναντίον τους, που συνδυάζουν τον σεξισμό με τον ρατσισμό σε ένα απεχθές κοκτέιλ. Φανταστείτε, αν φέρονται έτσι στις γυναίκες της εξουσίας, τι μεταχείριση επιφυλάσσουν στις άλλες.
Συμπέρασμα: επαγρύπνηση και πάλι επαγρύπνηση! Κινητοποίηση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας.
