«Τα τραγούδια της Σωτηρίας», μία από τις πιο αγαπημένες παραστάσεις των τελευταίων ετών, επιστρέφουν για ακόμα μία φορά στην καλλιτεχνική ζωή της Αθήνας! Η Χριστίνα Μαξούρη και τέσσερις εξαιρετικοί λαϊκοί μουσικοί στήνουν και πάλι το πάλκο τους και μας προσκαλούν σε ένα ταξίδι στη ζωή και τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου από την Πέμπτη 7 Μαρτίου και κάθε Πέμπτη στις 21:00, σε μια μεγάλη γιορτή αφιερωμένη στην «Αρχόντισσα του ρεμπέτικου» στο ΠΛΥΦΑ. Αγαπημένα τραγούδια που ερμήνευσε η Μπέλλου και χαράχτηκαν στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, όπως η «Περιπλανώμενη ζωή», «Δε λες κουβέντα», «Σαν απόκληρος γυρίζω», «Μην κλαις», «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Μη μου ξαναφύγεις πια», «Μ' αεροπλάνα και βαπόρια» και πολλά ακόμα, ζωντανεύουν ξανά στην παράσταση με λιτό αλλά και ουσιαστικό τρόπο. Η παράσταση με τα αμέτρητα sold out, που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς, επιστρέφει με τον ίδιο μυσταγωγικό τρόπο που μας άφησε και εμείς είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τους συντελεστές της παράστασης και να μοιραστούν μαζί μας την εμπειρία τους από αυτο το μουσικοθεατρικό ταξίδι και αυτή τους τη συνάντηση με τα τραγούδια και τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου.
Χριστίνα Μαξούρη (τραγούδι, καλλιτεχνική επιμέλεια)
Μια συνθήκη υπεράσπισης μιας έντονης προσωπικότητας
«Τα τραγούδια της Σωτηρίας» είναι για μένα μια κατάσταση ένωσης ημών, αφενός με κάποια από τα τραγούδια που έχει τραγουδήσει (σε πρώτη εκτέλεση) η Σωτηρία Μπέλλου, αφετέρου με τον κόσμο που έρχεται να γίνει μέρος της συνθήκης που δημιουργείται κατά τη διάρκεια της κάθε παράστασης. Μια συνθήκη -θέλω να πιστεύω- αγάπης και υπεράσπισης μιας προσωπικότητας έντονης, δυναμικής και ευάλωτης και μιας φωνής στιβαρής και ακλόνητης που μοιάζει να κουβαλά το δίκιο όλου του κόσμου.
Δημήτρης Χαλιώτης (καλλιτεχνική επιμέλεια)
Προσωπικότητα εκρηκτική και πολυδιάστατη
«Τα τραγούδια της Σωτηρίας» γεννήθηκαν από την αγάπη μας στην ίδια τη Σωτηρία Μπέλλου. Η Μπέλλου δεν ήταν απλά μια σπουδαία τραγουδίστρια. Ήταν μια προσωπικότητα εκρηκτική και πολυδιάστατη. Άνθρωπος ντόμπρος και αψύς, βουτηγμένος στις αντιθέσεις και τα πάθη του, με βαθιά πίστη στις ιδέες του και μια ζωή μυθιστορηματική που τα είχε όλα: κακουχίες, ξύλο, δόξα, χρήμα, εξαρτήσεις, ψυχιατρεία, έρωτες, παρακμή, καταξίωση. Μια ζωή πολυκύμαντη, με απότομα τινάγματα στο φως, αλλά και βαθιά σκοτάδια. Κι όλα αυτά γράψανε πάνω της. Στο βλέμμα της, στον τρόπο της, αλλά και -κυρίως- στη φωνή της. Πώς να εξηγήσεις μια τέτοια γυναίκα; Εμείς αποφασίσαμε να αφήσουμε τα σπουδαία τραγούδια της να μιλήσουν για εκείνην. «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Σαν απόκληρος», «Δε λες κουβέντα», «Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια», «Μην κλαις»… Η Χριστίνα Μαξούρη, με την υπέροχη φωνή και τη δωρική της ερμηνεία, ανεβαίνει στο πάλκο παρέα με τέσσερις δεξιοτέχνες μουσικούς και μας παρασύρουν σ’ ένα μουσικό ταξίδι στα τραγούδια της Σωτηρίας. Κι ανάμεσα στα τραγούδια, σύντομες, χαρακτηριστικές ιστορίες από την πολυτάραχη ζωή της, που η Χριστίνα μοιράζεται με το κοινό. Είναι ο δικός μας τρόπος για να τιμήσουμε και να γιορτάσουμε τη Σωτηρία.
Δημήτρης Κουφογιώργος (μπουζούκι)
Βλέπουμε ανθρώπους που νοιάζονται για τη δυσκολία του άλλου
Κάθε φορά που ακούω ένα τραγούδι αυτής της εποχής, του καλού λαϊκού τραγουδιού, χωρίς να το θέλω, έρχονται στον νου μου κι όσα άλλα έχω ακούσει. Όχι απαραίτητα οι μελωδίες ή οι στίχοι τους, αλλά το τοπίο στο οποίο με τρόπο κοινό με τοποθετούν, η αντίληψη που εκφράζουν για τη ζωή, για την ανθρώπινη υπερηφάνεια, αλλά και για τον τρόπο που εντάσσουν τον άνθρωπο μέσα στην κοινωνία. «Τα τραγούδια της Σωτηρίας» είναι μια παράσταση γεμάτη από όλα αυτά. Ένα τραγούδι όμως που αγαπώ πολύ είναι το «Όταν πίνεις στην ταβέρνα» του Βασίλη Τσιτσάνη και το πρώτο τραγούδι που δισκογραφεί η Σωτηρία Μπέλλου. Σε μια ταβέρνα ένας πελάτης παρατηρεί και απευθύνεται σεβαστικά και σχεδόν τρυφερά σε έναν άλλον πελάτη και του λέει «όταν πίνεις στην ταβέρνα κάθεσαι και δε μιλάς, κάπου κάπου αναστενάζεις απ’ τα φύλλα της καρδιάς». Ύστερα του λέει «θα ‘θελα να σε ρωτήσω και να πληροφορηθώ, ποιο μεράκι σ’ έχει κάνει τόσο μελαγχολικό. Μήπως έχεις αγαπήσει και προδόθηκες κι εσύ, έλα κάθισε κοντά μας να γλεντήσουμε μαζί». Δεν μαθαίνουμε γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο μελαγχολικός, δεν μαθαίνουμε τίποτα γι’ αυτόν, αλλά αυτό μάλλον δεν έχει σημασία. Βλέπουμε ανθρώπους που νοιάζονται για τη δυσκολία του άλλου και βρίσκουν σημεία ταύτισης μέσα στα κακοτοπήματα τους αλλά και στη διάθεσή τους να γλεντήσουν μαζί.
Ζαχαρίας Γερασκλής (μπουζούκι - τραγούδι)
Ολοκληρωμένη συνάντηση με τη ζωή της Μπέλλου
Η Σωτηρία Μπέλλου δέθηκε με τον λαό, τόσο μέσα από τα τραγούδια της, όπου εξέφρασε τους καημούς, τους πόθους και τις ελπίδες του, όσο και μέσα από τον κοινό βηματισμό που απέκτησε μαζί του με αγωνιστική συνεισφορά στα χρόνια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. «Τα τραγούδια της Σωτηρίας» είναι μια ολοκληρωμένη συνάντηση με τη ζωή και την πολύπλευρη προσωπικότητα της Μπέλλου, δεμένα με την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής της. Έτσι καταφέρνουν να προβληματίσουν για τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του σήμερα.
Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν)
Γέφυρα που ενώνει τρεις και τέσσερις στεριές
Ωδείο, κλασικές σπουδές, γνωριμία με τον Bach, τον Mozart, τον Beethoven. Στο σπίτι, απ’ τη μια Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Λοΐζος, απ’ την άλλη Τσιτσάνης, Καζαντζίδης. Στο σχολείο, Beatles, Led Zeppelin, Black Sabbath, Michael Jackson… Μεγάλο μπέρδεμα, αμφιβολίες και κάποιες ενοχές. Κάπου εκεί έρχεται το «M’ αεροπλάνα και βαπόρια» και η φωνή της Μπέλλου… Μια γέφυρα που ενώνει όχι δύο αλλά τρεις και τέσσερις στεριές. Ένας στιβαρός ρυθμός που προσφέρει στέρεο έδαφος για να πηδήξω ψηλά. Στίχος που διδάσκει νεότερη Ιστορία. Ένα τραγούδι που έδωσε «ρεύμα» στην ψυχή μου, συμφιλίωσε τα μουσικά κομμάτια του εαυτού μου, με απενοχοποίησε και ήρε τις αμφιβολίες, επαναπροσδιορίζοντας την αισθητική μου και τις μουσικές και καλλιτεχνικές μου ανησυχίες κι αναζητήσεις. Φυσικά είναι ένα από τα τραγούδια που παίζουμε στα «Τραγούδια της Σωτηρίας» μαζί με άλλους «θησαυρούς» της Μπέλλου.
Βασίλης Προδρόμου (κιθάρα - τραγούδι)
Μουσική παράσταση γεμάτη με αγαπημένα τραγούδια
Είναι μια μουσική παράσταση γεμάτη με αγαπημένα τραγούδια που ερμήνευσε μοναδικά στην πολύχρονη καριέρα της η Σωτηρία Μπέλλου. Ένα από αυτά είναι το «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου». Πρόκειται για ένα τραγούδι του Περιστέρη και του Μάτσα, από τα πρώτα που ηχογραφεί η Μπέλλου στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Αυτό το τραγούδι κάθε φορά που το παίζουμε με αγγίζει, γιατί, παρά την «υπερβολή» στον στίχο, μαζί με το ματζόρε της μελοποίησης νιώθω πως περιγράφει ολοκληρωμένα την αληθινή - παντοτινή αγάπη. Το να βρει κανείς τον άνθρωπό του, το άλλο του μισό, είναι δύσκολο. Όμως τόσο σπουδαίο και απολαυστικό όταν συμβεί.
