Ξεκίνησε την Τρίτη στην Αθήνα η 9η Διεθνής Διάσκεψη για τους Ωκεανούς «Our Oceans» (OOC-9) και ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρήκε την ευκαιρία να τοποθετηθεί με άρθρο του για την επιτακτική ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος εξαγγέλλοντας μια εθνική στρατηγική τεσσάρων πυλώνων για την κλιματική κρίση. Κι εκεί που λες πως ίσως αξίζει τον κόπο να διαβάσεις αυτά που ο πρωθυπουργός γράφει μήπως και εντοπίσεις κάτι το θετικό και το αναγκαίο για την αντιμετώπιση προβλημάτων που χρόνο με τον χρόνο θα οξύνονται, απειλώντας όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων, αντιλαμβάνεσαι πως έχεις να κάνεις με έναν πολιτικό που σκέφτεται και γράφει σαν να μην έχει καταλάβει απολύτως τίποτε από όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Γιατί μόνο ένα σκουριασμένο μυαλό του περασμένου αιώνα θα μπορούσε να μιλά για την κλιματική κρίση υποστηρίζοντας πως «τίποτε δεν μπορεί να αποκλείσει επιθέσεις της φύσης και θεομηνίες». Γιατί, σοβαρά τώρα; Υπάρχουν νοήμονες άνθρωποι που πιστεύουν πως οι καταστροφικές πλημμύρες της Θεσσαλίας ή οι καύσωνες, οι παρατεταμένες περίοδοι ανομβρίας και οι πυρκαγιές που ακολουθούν είναι από κάποιον θεό σταλμένες; Ή μήπως υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι η φύση είναι κάποιο εκδικητικό τέρας που τιμωρεί αυτά με τα οποία οι άνθρωποι την πληγώνουν και την τραυματίζουν;
Σε ποιον αιώνα ζει ο πρωθυπουργός που χρησιμοποιεί τις δήθεν «θεομηνίες» ως πολιτικό άλλοθι; Και σε ποιους εκτός από τους θρησκόληπτους που, αντί να απαιτούν την συνδρομή της Πολιτείας για να σβήσει η προ ημερών πυρκαγιά στα Πιέρια, έκαναν λιτανείες με εικόνες αγίων απευθύνεται αυτός ο πρωθυπουργός που θέλει να λέγεται φιλελεύθερος και εκσυγχρονιστής; Γιατί αν όντως έτσι αντιλαμβάνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης την κλιματική κρίση και την επαπειλούμενη κατάρρευση, τότε ίσως μόνο ο Θεός μπορεί να βάλει το χέρι του για να σωθούμε από έναν τέτοιο πρωθυπουργό.
