Ένας μήνας έμεινε για τις εκλογές, την κάλπη που αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων στη μάχη των μαχών. Ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει σε αυτή τη μάχη με μια βαριά ήττα στην πλάτη του, την οποία οφείλει αφενός να διαχειριστεί, αφετέρου να ανατρέψει στο ματς που βγάζει... πρωταθλητή.
Και επειδή ζήσαμε μια ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική χρονιά γεμάτη συγκλονιστικές και ιστορικές ανατροπές, αποδεικνύεται ότι στη ζωή, στο ποδόσφαιρο αλλά και στην πολιτική τίποτα δεν είναι αδύνατο. Η Λίβερπουλ σήκωσε την κούπα στο τέλος. Προς θεού, δεν θα συνέκρινα την Ν.Δ. ποτέ με την Μπαρτσελόνα.
Στα καθ' ημάς τώρα. Η διαχείριση και ο απολογισμός της ήττας έγινε. Ακούγοντας τον Αλ. Τσίπρα, τα συμπεράσματα που βγήκαν ήταν μάλλον στη σωστή κατεύθυνση. Το ζητούμενο λοιπόν είναι τα λάθη και οι παραλείψεις να διορθωθούν και να μετατραπούν σε πολιτική στρατηγική.
Από τη μία το πρόγραμμα για την επόμενη τετραετία και ένα πειστικό σχέδιο για τη μεγάλη πλειοψηφία, τα χαμηλά αλλά και υψηλότερα μεσοστρώματα, που πράγματι θα μπορούσαμε να πούμε πως αδικήθηκαν την περασμένη τετραετία. Ένα σχέδιο σαφές για τους νέους. Μια προοπτική ανάκαμψης οικονομικής, κοινωνικής, αλλά και πολιτικής.
Να πείσει δηλαδή ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ πως εκπροσωπεί τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Πάντα με μεροληψία υπέρ των αδυνάμων, αδιαπραγμάτευτα. Να πείσει εν ολίγοις ότι η συντηρητική και νεοφιλελεύθερη παλινόρθωση δεν είναι μονόδρομος.
Το πρόγραμμα όμως πρέπει να επικοινωνηθεί. Και αυτό δεν γίνεται μονάχα από τα social media, σίγουρα δεν γίνεται μέσα από τις σέλφι, τους παραγοντισμούς και τα καπετανιλίκια. Πίσω στα βασικά: Πόρτα - πόρτα, σπίτι το σπίτι, χωριό το χωριό, άνθρωπο τον άνθρωπο. Να εξηγήσουμε, να πείσουμε, να συστρατεύσουμε τον κόσμο στο σχέδιο της Αριστεράς και της προοδευτικής συμμαχίας. Με αυτοκριτική, ειλικρίνεια και ανοιχτά αυτιά.
Η εσωστρέφεια μόνο παράλυση μπορεί να φέρει, που σε αυτή τη φάση θα ήταν πολιτικά θανάσιμη. Στον στόχο λοιπόν αυτόν δεν περισσεύει κανείς ούτε έχει κανείς την πολυτέλεια να απέχει. Από τους υπουργούς και τους βουλευτές έως τα στελέχη και τα μέλη των οργανώσεων του κόμματος και της νεολαίας. Επιστροφή στη βάση, στην κοινωνία, στους δρόμους. Από εκεί δηλαδή που όλα ξεκίνησαν. Ήδη έχει χαθεί χρόνος, τίποτα όμως δεν τελείωσε.
