«Διερμηνεύοντας τον χαρακτήρα του Παύλου Φύσσα, δεν ήταν κανένα παιδάκι. Αν ήξερε ότι είχε στοχοποιηθεί από τη Χρυσή Αυγή, θα πήγαινε ο ίδιος στα κεντρικά της οργάνωσης και θα έλεγε ‘τι θέλετε, κύριοι;’».
Η διαδικασία της εξέτασης των μαρτύρων υπεράσπισης και των απολογιών των κατηγορουμένων στη δίκη της Χ.Α. είχε κάμποσα μαργαριτάρια που προέκυψαν στην προσπάθεια ανθρώπων με ελάχιστη καλλιέργεια και μόρφωση να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Κι όμως, κανένα δεν έφτασε ίσως στο ύψος αυτού που «αμόλησε» ο πρώτος συνήγορος υπεράσπισης που αγόρευσε στη δίκη Ν. Κοντοβαζαινίτης, στην προσπάθειά του να δείξει ότι ο αντιφασίστας μουσικός δεν ήταν γνωστός στη Χ.Α. ή δεν ήταν «της αντρικής σχολής», που έλεγε και ο Σαμαράς.
Πραγματικά, αν πίσω από αυτή τη δίκη δεν βρισκόταν η τραγωδία τόσων νεκρών και σακατεμένων ανθρώπων και η απόπειρα του ναζισμού να ξανασηκώσει κεφάλι στην Ευρώπη, θα λέγαμε ότι είναι μια δίκη που βγάζει άφθονο γέλιο.
