«Η Δεξιά κάνει αυτό που ξέρει: μπίζνες και ντιλ, νομή του κράτους» επισημαίνει στην «Αυγή» ο πρώην υπουργός Νίκος Ξυδάκης σχολιάζοντας τα πεπραγμένα των πρώτων μηνών διακυβέρνησης της Ν.Δ. Παρατηρεί όμως ότι η Ν.Δ. επιχειρεί παράλληλα να ηγεμονεύσει και στο συμβολικό πεδίο με ιδεολογικά «υλικά ΛΑΟΣ» «για να στεγαστούν τα ορφανά της Ακροδεξιάς και της Χρυσής Αυγής». Πάντως εκτιμά ότι σύντομα θα φανεί η πολιτική «γύμνια» της Ν.Δ. «παρ’ όλη τη βορειοκορεατικού τύπου μιντιακή στήριξη».
Ειδικά στον χώρο του πολιτισμού ο Ν. Ξυδάκης παρατηρεί ότι «δεν βλέπω στρατηγική με εθνικά υπερκομματικά χαρακτηριστικά. Εν γένει βλέπουμε αυτοφωράκηδες υπουργούς, υπηρεσιακούς, χωρίς πολιτική υπόσταση και πολιτικό κόστος, χωρίς ουσιαστική νομιμοποίηση και λογοδοσία ενώπιον του λαού, που θα βάλουν κρίσιμες υπογραφές».
Ο Ν. Ξυδάκης προειδοποιεί ότι το βέτο της Γαλλίας στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία έχει συνέπειες για τη χώρα μας, καθώς «στα βόρεια σύνορά της ενδέχεται να έχει αποσταθεροποιημένα κράτη, εξάρσεις του υπερεθνικισμού και των αποσχιστικών ή μεγαλοϊδεατικών τάσεων». Σε σχέση με την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία σημειώνει ότι «είναι εκκωφαντική η σιωπή του ΟΗΕ όταν Τραμπ, Πούτιν και Ερντογάν ορίζουν στρατιωτικά ελεγχόμενες ζώνες στα εδάφη της Συρίας».
Σε σχέση με την πορεία ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «οι προοδευτικοί, οι δημοκράτες Έλληνες έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ φορέα των ελπίδων τους στο αποκορύφωμα της κρίσης. Ζητούν τώρα να εκφράσει τη νέα εποχή», κάτι που πρέπει να γίνει με ένα σχέδιο για την Ελλάδα μετά την κρίση, αλλά και με «λυσσαλέα και κυρίως λυσιτελή αντίσταση στον νεοφιλελευθερισμό και τη λούμπεν Δεξιά».
Συνέντευξη στον Κώστα Παπαγιάννη
* Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σε Βαλκάνια και Ελλάδα από το βέτο της Γαλλίας στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία; Πώς σχολιάζετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης σε σχέση με τις εξελίξεις αυτές;
Η Ε.Ε., ως συνήθως, στρουθοκαμηλίζει. Αποφεύγει τα ζωτικά ερωτήματα και αναβάλλει. Αναβάλλει μάλιστα την έναρξη μιας μακράς διαδικασίας, που μπορεί να κρατήσει πολλά - πολλά χρόνια. Για την Ελλάδα όμως η άρνηση έχει άμεσες συνέπειες. Σημαίνει ότι στα βόρεια σύνορά της ενδέχεται να έχει αποσταθεροποιημένα κράτη, εξάρσεις του υπερεθνικισμού και των αποσχιστικών ή μεγαλοϊδεατικών τάσεων. Ίσως να μην αρκεί η βούληση των ΗΠΑ, ευμετάβλητη άλλωστε στην εποχή Τραμπ, για σταθεροποίηση στη Βαλκανική.
Ο Μακρόν εμφανίζεται πάλι σαν πολιτικός χωρίς βάρος, πληγωμένος από τα "Κίτρινα Γιλέκα", που τρέχει πίσω από τις δημοσκοπήσεις. Και ασυνεπής. Θυμίζω ότι τον περασμένο Ιανουάριο επαινούσε τους Τσίπρα - Ζάεφ και χαρακτήριζε τη Συμφωνία των Πρεσπών ως εξαιρετικό παράδειγμα για την Ευρώπη, που δίνει την ελπίδα ότι ο διάλογος οδηγεί σε αποτελέσματα.
Τούτων δοθέντων, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε και πρέπει να ασκήσει κάθε δυνατή πίεση για να επαναλάβει τη διπλωματική επιτυχία της Συνόδου της Θεσσαλονίκης το 2003, όταν εντάχθηκαν Κύπρος, Βουλγαρία, Ρουμανία.
* Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις επιπτώσεις της εισβολής της Τουρκίας στη Συρία; Πώς σχολιάζετε τη στάση των «μεγάλων δυνάμεων»;
Η εισβολή γίνεται με τις ευλογίες ή την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες χαράσσουν γραμμές στον χάρτη πάνω στο σώμα ενός κυρίαρχου κράτους. Είναι εκκωφαντική η σιωπή του ΟΗΕ όταν Τραμπ, Πούτιν και Ερντογάν ορίζουν στρατιωτικά ελεγχόμενες ζώνες στα εδάφη της Συρίας.
Μετά και τη συμφωνία δέκα σημείων του Σότσι φαίνεται ότι ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο Πούτιν, μερικώς κερδισμένοι ο Άσαντ και ο Ερντογάν και χαμένοι οι Κούρδοι, οι οποίοι μάλλον εγκαταλείπουν έδαφος για να απομακρύνουν το ενδεχόμενο μαζικής σφαγής των αμάχων τους.
* Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει πια δώσει δείγματα γραφής για την πολιτική της και τους σχεδιασμούς για το μέλλον. Πώς κρίνετε τους πρώτους αυτούς μήνες της θητείας της;
Η Δεξιά κάνει αυτό που ξέρει: μπίζνες και ντιλ, νομή του κράτους. Το σχετικά καινοφανές είναι ότι επιχειρεί να ηγεμονεύσει σε μακρά προοπτική πολλαπλώς: ψηφίζοντας νόμους υπέρ της ολιγαρχικής πελατείας της, αλλά κυρίως επενδύοντας στην κατίσχυσή της στο συμβολικό πεδίο. Τα ιδεολογικά της υλικά είναι ωμά και ακατέργαστα, πλην δοκιμασμένα από τη σύγχρονη Ακροδεξιά: νόμος - τάξη - ασφάλεια, πουριτανισμός, ξενοφοβία, ρατσισμός, εθνοχριστιανισμός της χούντας. Είναι υλικά ΛΑΟΣ, ακριβώς για να στεγαστούν τα ορφανά της Ακροδεξιάς και της Χρυσής Αυγής. Ο κεντροδεξιός καραμανλισμός και ο φιλελελευθερισμός έχουν εξαερωθεί. Το σερβιριζόμενο μοντέλο σήμερα είναι ο πτωχευμένος μικρομεσαίος να αποθαυμάζει και να φθονεί το lifestyle των δυναστικών γόνων. Ιδού, η μεταδημοκρατία της χρεοκοπίας.
Εντυπωσιάζουν ωστόσο η διοικητική ανεπάρκεια και τα νωθρά πολιτικά αντανακλαστικά, οι αλλεπάλληλες γκάφες, παρ’ όλη τη βορειοκορεατικού τύπου μιντιακή στήριξη. Σύντομα θα φανεί η γύμνια και στα μάτια των καλοπροαίρετων.
* Ποια είναι η άποψή σας για τις πρώτες πρωτοβουλίες της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού; Ποια είναι η στρατηγική πίσω από τις κινήσεις της Λίνας Μενδώνη;
Υπάρχει στρατηγική; Βλέπω πολλές γκάφες, αλλεπάλληλες γκάφες, μνημειώδεις. Βλέπω διάθεση ασφυκτικού ελέγχου θεσμών και μηχανισμών, αλλά όχι για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης τέχνης, μάλλον για προώθηση άνισης ανάπτυξης και εγκατάσταση συμφερόντων. Βλέπω κινήσεις με όρους εφήμερου μάρκετινγκ. Δεν βλέπω στρατηγική με εθνικά υπερκομματικά χαρακτηριστικά. Εν γένει βλέπουμε αυτοφωράκηδες υπουργούς, υπηρεσιακούς, χωρίς πολιτική υπόσταση και πολιτικό κόστος, χωρίς ουσιαστική νομιμοποίηση και λογοδοσία ενώπιον του λαού, που θα βάλουν κρίσιμες υπογραφές.
Και πόση υποκρισία, στο όριο της χυδαιότητας: οι αρχαιολάτρες πρωτοστατούν στην άλωση των μνημείων και οι ελληνοπώλες διαλαλούν τη μνημειακότητα των καζίνων! Δείτε λ.χ. τα καταπληκτικά μνημεία στο μετρό Θεσσαλονίκης: θα τα θάψουν αυτοί ακριβώς που είναι θεσμικά και ηθικά επιφορτισμένοι με την προστασία τους, με την ανάδειξη της ιστορικής φυσιογνωμίας της πόλης. Πολιτική ηγεσία και αρχαιολόγοι του ΚΑΣ θα φέρουν το στίγμα ενώπιον της Ιστορίας.
* Η διαδικασία ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ προχωρά. Τι θα πρέπει να προσεχτεί ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρει να ανανεώσει τους ισχυρούς δεσμούς του με την κοινωνία;
Το έχω πει πολλές φορές: Διαφωνώ με τους σχολαστικούς ορισμούς της «φυσιογνωμίας», αν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2020, καθαρή Αριστερά ή ριζοσπαστική ή με ολίγη Σοσιαλδημοκρατία ή με άφθονη Κεντροαριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που προσδοκά ο κόσμος που τον ψήφισε και τον στηρίζει.
Οι προοδευτικοί, οι δημοκράτες Έλληνες έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ φορέα των ελπίδων τους στο αποκορύφωμα της κρίσης. Ζητούν τώρα να εκφράσει τη νέα εποχή με δύο τρόπους: με ένα σχέδιο για την Ελλάδα μετά την κρίση, με λυσσαλέα και κυρίως λυσιτελή αντίσταση κατά του νεοφιλελευθερισμού και της λούμπεν Δεξιάς. Θα πρόσθετα κι ένα τρίτο στοιχείο για τη νέα γενιά: μια στάση ζωής στοχαστική και πρακτική, αυστηρή και σοβαρή κατά τους στόχους, με απεριόριστη αγάπη για τη δημοκρατία, τη ζωή και το παιχνίδι.
Αυτή η υπαρκτή Αριστερά, με την πλούσια εμπειρία κοινωνικής εμβάπτισης και διακυβέρνησης, είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την τροχιά της ενδόρρηξης και του μαρασμού, να απελευθερώσει την εξωστρέφεια και την προσαρμοστικότητα του ελληνικού λαού. Να είναι η Αριστερά του 21ου αιώνα.
