Οι ταμπλόιντ της βρετανικής Δεξιάς διψούν για αίμα. “Συντρίψτε τους σαμποτέρ” είναι ο τίτλος της “Daily Mail”, ενώ η “Sun” του Μέρντοκ καλεί την Τερέζα Μέι “να αποτελειώσει” μια και καλή τους Εργατικούς. Γι’ αυτό άλλωστε και οι Βρετανοί επιστρέφουν στις κάλπες στις αρχές του καλοκαιριού: Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τους Τόρις στα πρόθυρα μιας ιστορικής νίκης. Μπορεί όμως πλέον κανείς να τις εμπιστεύεται;
Αν τις πιστέψει, οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με το φάσμα μιας εκλογικής συντριβής που θα θυμίζει εκείνη που υπέστη ο Μάικλ Φουτ από τη Μάργκαρετ Θάτσερ το 1983, όταν η κοινοβουλευτική δύναμη του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος συρρικνώθηκε στους 209 βουλευτές.
Μάλλον χαιρέκακα, η “Guardian”, που δεν έκρυψε ποτέ την απέχθεια της για την αριστερή στροφή των Εργατικών, διακρίνει αρκετές αναλογίες με εκείνες τις εκλογές. Όχι μόνο γιατί η Μέι παρομοιάζεται με τη Θάτσερ και ο Κόρμπιν με τον Φουτ, αλλά κυρίως επειδή -όπως και τότε- η εργατική τάξη εγκαταλείπει, κατά τις εκτιμήσεις της εφημερίδας, τους Εργατικούς προς όφελος των αντιπάλων τους. Σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις που επικαλείται, το 42% θα στραφεί στους Τόρις, με μόλις 29% να εκφράζουν την προτίμησή τους για τον παραδοσιακό σύμμαχο των συνδικάτων.
Οι μετρήσεις φαίνεται να έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στις 8 Ιουνίου. Ποτέ άλλοτε οι προβλέψεις δεν ήταν τόσο ευνοικές για τους Συντηρητικούς. Τα τελευταία γκάλοπ τους εμφανίζουν να προηγούνται των Εργατικών κατά 21 ποσοστιαίες μονάδες - 44% έναντι 23%. Ακολουθούν με 12% οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες και το ξενοφοβικό UKIP με 10%. Στο ερώτημα δε ποιος θα αποτελούσε τον καλύτερο πρωθυπουργό τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά υπέρ της Μέι: 50% την προτιμούν, ενώ ο Κόρμπιν υποστηρίζεται από μόλις 14%.
Με αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση των Τόρις θα μπορούσε με ισχυροποιήσει τη θέση της εν όψει των κρίσιμων διαπραγματεύσεων για το Brexit με την Ευρωπαϊκή Ένωση διευρύνοντας με άνεση τη σημερινή ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 17 εδρών. Καλό είναι βέβαια να θυμόμαστε ότι ο τελευταίος πολιτικός που έβαλε ένα τόσο φιλόδοξο στοίχημα βασιζόμενος στη συγκυρία και στις προβλέψεις των δημοσκόπων προερχόταν επίσης από τους Συντηρητικούς. Ήταν ο προκάτοχος της Μέι Ντέιβιντ Κάμερον, που αποχώρησε από την ενεργό πολιτική μετά την ταπεινωτική ήττα του στο περσινό δημοψήφισμα.
Το στοίχημα της Μέι ίσως να αποδειχτεί εξίσου ριψοκίνδυνο. Μέχρι στιγμής, η Βρετανίδα πρωθυπουργός επιχειρεί να συσπειρώσει την κοινή γνώμη μιλώντας με “εθνικούς” όρους. Από τη δική της σκοπιά, οι εκλογές αποτελούν κάτι σαν δεύτερο δημοψήφισμα για το Brexit με στόχο τον “επαναπατρισμό” τού ενός τρίτου των ψηφοφόρων των Συντηρητικών που τον περασμένο Ιούνιο ψήφισαν υπέρ της παραμονής.
Δεν υπάρχουν όμως εγγυήσεις για κάτι τέτοιο, καθώς πολλοί θα μπορούσαν να στραφούν προς τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, τη μοναδική πολιτική δύναμη στη Βρετανία που προβάλλει σήμερα σαν καθαρά "φιλοευρωπαϊκή". Από την άλλη, όσο κι αν η Μέι θα επιχειρήσει να κρατήσει την προεκλογική αντιπαράθεση στα όρια του Brexit, παραμένει αμφίβολο αν η οικονομική πολιτική των Τόρις θα μείνει για πολύ ακόμη στο απυρόβλητο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Οικονομικών της λιτότητας, ο Τζορτζ Όζμπορν, απομακρύνθηκε διακριτικά από το προσκήνιο την ημέρα ακριβώς που προκηρύσσονταν οι εκλογές.
Και φυσικά υπάρχουν και οι Σκοτσέζοι. Το SNP της Νίκολα Στέρτζον δείχνει αποφασισμένο να πάει σε μετωπική αντιπαράθεση με τους Τόρις, προωθώντας την ιδέα ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση της περιοχής. Σε αυτή τη φάση, επομένως, οι Συντηρητικοί δεν μπορούν να ελπίζουν σε άνοδο των ούτως ή άλλως πενιχρών ποσοστών τους στη Σκωτία, ενώ η προοπτική διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου θα αρχίσει κάποια στιγμή να κοστίζει σοβαρά στους ηθικούς αυτουργούς του Brexit, που φυσικά δεν ήταν το UKIP, αλλά η παραδοσιακή βρετανική Δεξιά.
Πολλά μπορούν να αλλάξουν μέχρι τον Ιούνιο, διαψεύδοντας τις σημερινές προσδοκίες της Μέι. Άλλωστε, από το περσινό δημοψήφισμα για το Brexit μέχρι τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, οι δημοσκοπήσεις απέτυχαν παταγωδώς. Και φυσικά, στην περίπτωση των επικείμενων βρετανικών εκλογών δημιουργούν ένα επιπρόσθετο ρίσκο για το κυβερνών κόμμα. Με την εικόνα άνετου “περιπάτου” που καλλιεργούν, μάλλον διευκολύνουν τη διαρροή ψήφων από το Συντηρητικό Κόμμα.
Η πιο σημαντική παράμετρος όμως είναι η ίδια η προεκλογική τακτική των Εργατικών. Τον περασμένο Ιούνιο, η ηγεσία των Κόρμπιν - ΜακΝτόνελ έκανε το ολέθριο λάθος να μην πολιτικοποιήσει αρκετά το δημοψήφισμα για το Brexit, καταθέτοντας τη δική της σοσιαλιστική πρόταση για την ενωμένη Ευρώπη. Επέτρεψε έτσι στους “αντάρτες” των Τόρις και την παρέα του Νάιτζελ Φάρατζ να μονοπωλήσουν την ατζέντα με τα δικά τους γνωστά επιχειρήματα, τη μετανάστευση, τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και... τον Πολωνό υδραυλικό.
Είναι φανερό ότι η μπλερική πτέρυγα, που έχει ήδη επιχειρήσει δύο φορές να ανατρέψει τον Κόρμπιν, βλέπει τις εκλογές και την προοπτική εκλογικής συντριβής τού κόμματος σαν την ιδανική ευκαιρία για την ανακατάληψή του. Είναι όμως στο χέρι τής σημερινής ηγεσίας να επαναφέρει στο προσκήνιο το πρόγραμμα που κινητοποίησε την εκλογική βάση προ διετίας οδηγώντας σε δεκάδες χιλιάδες εγγραφές νέων μελών: Την υιοθέτηση κατώτατου ωρομίσθιου 10 λιρών, τη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση και την εθνικοποίηση επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για τη βρετανική οικονομία.
Και οι πρώτες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα το κάνει. “Αν ήμουν η Southern Rail ή ο Φίλιπ Γκριν (σ.σ.: η ιδιωτική εταιρεία σιδηροδρόμων και ένας επιχειρηματίας που πλούτισε με διαδοχικές πτωχεύσεις εταιρειών), θα ανησυχούσα για την προοπτική μιας κυβέρνησης των Εργατικών. Αν ήμουν διευθύνων σύμβουλος μιας πολυεθνικής που φοροδιαφεύγει, θα ήθελα να δω τους Τόρις να κερδίζουν. Γιατί; Επειδή αυτοί είναι οι άνθρωποι που μονοπωλούν τον πλούτο που θα έπρεπε να μοιράζεται σε όλους μας σε αυτή τη χώρα” τόνισε ο Τζ. Κόρμπιν σε μια παθιασμένη ομιλία του την Πέμπτη.
“Είναι το κατεστημένο εναντίον του λαού. Και είναι ιστορικό καθήκον μας να διασφαλίσουμε ότι ο λαός θα υπερισχύσει” τόνισε σε τόνους τόσο υψηλούς ώστε να χαρακτηριστούν από την “Guardian” ως “τραμπούκικοι”. Το λάθος της περσινής, χλιαρής καμπάνιας υπέρ της παραμονής φαίνεται επομένως να αποφεύγεται, με τον Κόρμπιν να αντιπαραθέτει το ταξικό στοιχείο στην “εθνική πολιτική” της Μέι. Σε 45 ημέρες θα γνωρίζουμε ποιο ακούγεται σήμερα πιο πειστικό στα αυτιά των Βρετανών ψηφοφόρων.
