Οι διαπιστώσεις της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα δείχνουν, εκτός όλων των άλλων, ακόμα μια προσπάθεια συγκάλυψης.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η Αρχή της οποίας προΐσταται ο Κ. Μενουδάκος διαπιστώνει, πρώτον, ότι η διαρροή των 20.000 e-mails έγινε στη θητεία της κ. Νίκης Κεραμέως και όχι την περίοδο της υπηρεσιακής κυβέρνησης Σαρμά. Δεύτερον, δεν χρησιμοποιεί (μη χρήσιμο και ελλιπές) το πόρισμα του εσωτερικού ελέγχου που παρήγγειλε η κ. Κεραμέως.
Σε ό,τι αφορά την πρώτη διαπίστωση, δείχνει, εκτός όλων των άλλων, ότι έγινε προσπάθεια να πέσουν οι ευθύνες σε κάποιον υπάλληλο ή σε κάποιον παράγοντα εκτός της υπουργού.
Και συγχρόνως έγινε προσπάθεια να πέσουν τα φώτα σε χρόνο διαφορετικό από τον πραγματικό, κατά τη διάρκεια του οποίου έγινε η διαρροή.
Η δεύτερη διαπίστωση όμως είναι κόλαφος και για την κυβέρνηση και για την υπουργό. Διότι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων δεν συμπεριλαμβάνει το πόρισμα του εσωτερικού ελέγχου, το χαρακτηρίζει τουλάχιστον ελλιπές.
Όλα αυτά οδηγούν και πάλι στη γνωστή διαδικασία της κυβέρνησης. Μετά από κάθε ατόπημα έχουμε μια προσπάθεια συγκάλυψης.
Το ίδιο είδαμε μετά τις υποκλοπές, το ίδιο και μετά την τραγωδία των Τεμπών. Το ίδιο βλέπουμε και τώρα, μετά τη διαρροή δεδομένων από το υπουργείο Εσωτερικών.
Ακόμα και μετά από δικαστικές αποφάσεις η κυβέρνηση προσπαθεί να επιρρίψει ευθύνες σε άλλους, πρωτίστως και συνήθως στον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχει καταντήσει συνήθεια, μια συνειδητή πρακτική, η οποία αλλοιώνει την ουσία της διακυβέρνησης, παραχαράζει τη λειτουργία του κράτους.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση το θέμα δεν αφορά μόνο την κ. Κεραμέως. Αφορά τη συγκάλυψη ακόμη ενός σκανδάλου.
