του Αντώνη Σαχπεκίδη*
Ζούμε σχιζοφρενικές στιγμές. Η λογική απόβλητη, ένα μείζον (;) εθνικό θέμα σύρεται σε παρδαλά συλλαλητήρια, η ευθύνη των κομμάτων της αντιπολίτευσης χρεώθηκε de facto στον Α’ αντιπρόεδρο της Ν.Δ., η Ιερά Σύνοδος τη μια τάσσεται κατά των συλλαλητηρίων (τα οποία «δεν χρειάζονται») και την άλλη πρωταγωνιστεί!... Όλοι αυτοί καλυπτόμενοι κάτω από την ανευθυνότητά τους (αφού δεν πρόκειται να λογοδοτήσουν σε κανέναν για τη [μη] λύση του «Μακεδονικού ζητήματος»), επιχειρούν να υποκαταστήσουν την υπεύθυνη κυβέρνηση, παίζοντας εν ου παικτοίς.
Ο ρόλος όμως του ηγέτη δεν είναι να «άγεται και φέρεται» από τις συναισθηματικές εξάρσεις του λαού, «αλλά να τον εμψυχώνει, όταν τον βλέπει αδικαιολόγητα φοβισμένο, και όταν αντιλαμβάνεται ότι άκαιρα παίρνει υπερβολικό θάρρος από αλαζονεία, να τον επιπλήττει, επαναφέροντάς τον στη φρόνηση» (πβ. Θουκυδίδη για τον Περικλή). Αυτός είναι ο ρόλος του ηγέτη.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιχειρώντας να μετατρέψει την αντιπολιτευτική του αμηχανία και την ολοφάνερη αδυναμία του να πάρει υπεύθυνη θέση για ένα εθνικό θέμα σε άλλη μια ευκαιρία για να... ρίξει την κυβέρνηση, ρυμουλκείται από ανεύθυνους ακροδεξιούς συνεργάτες του, συνεπικουρούμενος και από... λεβέντικες συμπορεύσεις άλλων εποχών. Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί αυτό που του λέει όλος ο κόσμος, εντός και εκτός Ελλάδας, ότι εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με συλλαλητήρια, των οποίων η «μαγεία», άλλωστε, διαρκεί μια μόνο μέρα. Τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ολιγότητάς του και κανένας Σαμαράς δεν θα (θελήσει να) τον σώσει.
Άλλη μια μετατόπιση της αντιπολιτευτικής μανίας όσων δεν μπορούν να χωνέψουν ότι κάτι άλλαξε σ’ αυτό τον τόπο, ότι ο λαός επέλεξε άλλους για να κυβερνήσουν τη χώρα, να τη βγάλουν από την κρίση και να του αποδώσουν ξανά τα δικαιώματά του. Κάποιος πρέπει να θυμίζει συνέχεια σ’ αυτούς που κυβέρνησαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες ότι δεν είναι κατήγοροι αλλά κατηγορούμενοι για τις αμέτρητες εκκρεμότητες που άφησαν πίσω τους. Και ότι καλά θα κάνουν να περιμένουν και την επόμενη ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, και... βλέπουμε.
Είναι προφανές ότι ακόμη και στα εθνικά θέματα η αξιωματική αντιπολίτευση ποντάρει στην αποτυχία της κυβέρνησης, και δεν το κρύβει, αφού δεν δίστασε να επενδύσει τη φιλοδοξία της και στο συλλαλητήριο -εκ των υστέρων- για το... «Μακεδονικό»! Το ότι μπορεί να κάνει ζημιά στην όλη διαπραγμάτευση, ενόψει και της στάσης του ΟΗΕ, της Ε.Ε., των ΗΠΑ αλλά και της αλλαγής συμπεριφοράς της γειτονικής χώρας, δεν φαίνεται να την ενδιαφέρει. Μήπως όμως ζητάμε πολλά από αυτούς οι οποίοι το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι «να φύγει αυτή η κυβέρνηση», για να έρθουν πάλι οι ίδιοι να... ξανασώσουν τη χώρα;
Η υπεύθυνη κυβέρνηση, εξουσιοδοτημένη δεόντως από τον λαό, θα χειριστεί και αυτό το εθνικό θέμα, που κληρονόμησε κακοφορμισμένο από τους ίδιους παλικαράδες, οι οποίοι ευθύνονται για το πώς έχει καταντήσει σήμερα το θέμα. Αν δεν λυθεί αυτή η εκκρεμότητα σήμερα, που κατά γενική ομολογία η συγκυρία είναι εξαιρετικά ευνοϊκή, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Οι καβαλάρηδες, οι Κολοκοτρωναίοι, οι Μακεδονομάχοι των συλλαλητηρίων, οι απόστρατοι, η Ιερά Σύνοδος και η Χρυσή Αυγή ή τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Γιατί, όπως και άλλοτε λέγαμε, δεν αρκεί να διαπιστώνεις την αδυναμία του αντιπάλου σου, πρέπει να είσαι κι εσύ σε θέση να την εκμεταλλευτείς κατάλληλα.
Τη δύσκολη όντως (υπ’ ευθύνη άλλων) αυτή υπόθεση θα τη διαχειριστούν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, και θα δώσουν λογαριασμό στον ελληνικό λαό στις εθνικές εκλογές του 2019, όπως προβλέπει το σύνταγμα, το οποίο βυσσοδομούν να καταλύσουν συνασπισμένοι όλοι οι ένοχοι του βαθέος παρακράτους της φυγόδικης παραεξουσίας.
* Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος - συγγραφέας
