Απεβίωσε εδώ και μερικές ημέρες ο Leonardo Maugeri, ένας από τους μεγαλύτερους γνώστες του ενεργειακού προβλήματος και ειδικά από την πλευρά των ορυκτών καυσίμων, αφού ξεκίνησε την επαγγελματική και τεχνολογική του εμπειρία -πριν καταλήξει στις πανεπιστημιακές έδρες και σύμβουλος του Ομπάμα- σαν στρατηγικό στέλεχος του ΕΝΙ (Ιταλικός Οργανισμός Υδρογονανθράκων). Άνθρωπος αντισυμβατικός με μεγάλη ικανότητα ανάλυσης και πρόβλεψης, είχε προβλέψει εξαιρετικά έγκαιρα τη μελλοντική πτώση των τιμών του πετρελαίου και δικαιώθηκε. Κατ’ αυτόν, το oil peak (απότομη αλλαγή της τιμής πετρελαίου) δεν θα παρουσιαζόταν λόγω έλλειψης των αποθεμάτων, αλλά εξαιτίας των τεχνολογικών αλλαγών στην παραγωγική διαδικασία επιλογής, αποθεμάτων και τεχνολογίας. Πράγματι, η τεχνολογία του «fracking» σχιστολιθικών πετρωμάτων έκανε προσιτές τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων shale oil και shale gas, αλλάζοντας τις προοπτικές στις τιμές. Χωρίς βέβαια να λαμβάνονταν υπ’ όψη οι μεγάλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Η επιστημονική του πρόβλεψη συνέπιπτε με εκείνη του Yamanì, πρώην Σαουδάραβα υπευθύνου για τα πετρέλαια: ότι η «λίθινη εποχή» δεν τέλειωσε γιατί τέλειωσαν οι πέτρες. Παρ’ ότι προερχόταν από την επαγγελματική και επιστημονική εμπειρία των ορυκτών καυσίμων, η αντισυμβατικότητα του επέτρεψε να υποστηρίξει με διαύγεια ότι «κατά τον εικοστό πρώτο αιώνα θα πραγματοποιηθεί η ενεργειακή μετάβαση την οποία έχει ανάγκη η Ανθρωπότητα».
Συνεχίζοντας, υποστήριζε ότι «μια νέα επανάσταση αρχίζει και διαγράφεται στον κόσμο της ενέργειας» που θα έχει πρωταγωνιστή τα φωτοβολταϊκά, των οποίων οι τιμές και η αποδοτικότητα θα καλυτερεύουν με τέτοιο ρυθμό που δεν έχει παρατηρηθεί σε άλλη ενεργειακή τεχνολογία. Θα συνοδεύεται, δε, από σημαντικές γεωπολιτικές επιπτώσεις.
Τα πρώτα δείγματα διαφαίνονται ήδη στον τεχνολογικό και γεωπολιτικό ορίζοντα. Mνημονεύω αυτόν τον σημαντικό ενεργειακό επιστήμονα γιατί, όταν τον Απρίλη του 2016 έγινε ένα δημοψήφισμα στην Ιταλία για την απαγόρευση των γεωτρήσεων σε απόσταση από την ακτή μικρότερη από τα 22,23 χιλιόμετρα, δήλωσε ότι στο Ιόνιο και την Αδριατική, που έχουν αλιευτικό πλούτο, τουρισμό, όμορφες και ιστορικές ακτές, δεν υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων που να δώσουν θετικό πλεόνασμα -σε σχέση με τις αρνητικές επιπτώσεις-, το οικονομικό αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό. Κατά συνέπεια, προοπτικά θα είναι αρνητικό. Το πιο απλό παράδειγμα είναι η γεώτρηση στο Κατάκολο, δηλαδή στο επίνειο ενός από τα μεγαλύτερα πολιτισμικά και οικονομικά κοιτάσματα της Ελλάδας και ολόκληρης της ανθρωπότητας, που είναι η Ολυμπία.
