Διανύουμε ίσως μια από τις σημαντικότερες περιόδους τόσο για την πατρίδα μας όσο και για ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο. Επιβάλλεται βίαια μια πρωτοφανής πολιτικοοικονομική ανακατάταξη, που παίρνει τον χαρακτήρα μιας ιδιάζουσας πολεμικής σύρραξης. Σε αυτή τη συγκυρία, ο λαός εναποθέτει τις ελπίδες του στην Αριστερά και ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο. Χρέος τής Αριστεράς είναι να μη διαψευστούν αυτές οι ελπίδες.
Πώς όμως θα διασφαλιστεί η επίλυση των προβλημάτων που συσσωρεύτηκαν διαχρονικά και που μέσα στις τρέχουσες συνθήκες οξύνθηκαν τόσο, που επιδεινώνουν δραματικά τη ζωή των πολιτών; Η απάντηση είναι μια και ασφαλής: Η απόλυτη συμμετοχή τού λαού στη λήψη και στην εκτέλεση των αποφάσεων.
Τι σημαίνει συμμετοχή και πώς αυτή οργανώνεται και εφαρμόζεται με τα σημερινά διαθέσιμα μέσα; Θεωρούμε τη συμμετοχή τών πολιτών ως μέσο για να εφαρμοστεί ευκολότερα μια πολιτική που εκπονήθηκε από μια «φωτισμένη» ελίτ ή τη θεωρούμε ως αυτοσκοπό; Δηλαδή, τη θεωρούμε σαν μια αέναη διαδικασία, μέσω της οποίας διαμορφώνεται αυτή η πολιτική;
Ποιος είναι ο στόχος της συμμετοχής; Είναι ο προβληματισμός και η αναζήτηση καινοτόμων και άμεσων λύσεων στα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν ή είναι μια ατέρμονη συζήτηση χωρίς στόχευση και αποτέλεσμα;
Οι απαντήσεις που θα δοθούν στις παραπάνω ερωτήσεις είναι κρίσιμες για την εδραίωση μιας αποτελεσματικής και γόνιμης συμμετοχής τού λαού στην πραγμάτωση της αλλαγής. Οι προϋποθέσεις για τη συμμετοχή υπάρχουν. Είναι η ανάγκη και η καλή προαίρεση! Η πρώτη υπάρχει και συνεχώς θεριεύει, η δεύτερη υποτίθεται πως υπάρχει στην Αριστερά. Και όποιος έχει καλή προαίρεση, δεν φοβάται τίποτε.
Η πολιτική παράταξη και ο πολιτικός είναι το εργαλείο για την εκτέλεση της πορείας που καθορίζεται από τον λαό. Κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια και τη δύναμη να επωμιστεί το βάρος υλοποίησης προγραμμάτων για όφελος του λαού, χωρίς να συμμετέχει ο ίδιος. Και αν υποθέσουμε ότι κατέχει τη λύση και τη δύναμη και ο λαός δεν είναι έτοιμος να την αποδεχθεί, τα αποτελέσματα θα είναι εξίσου αρνητικά (βλέπε πρώην σοσιαλιστικές χώρες).
Με το παρόν κείμενο, προτείνουμε στο κόμμα και στην εφημερίδα «Αυγή» να ανοίξει έναν πολιτικό διάλογο, στον οποίο θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν όλοι οι Έλληνες. Όλες οι απόψεις είναι χρήσιμες, γιατί θα αποτελέσουν εργαλεία, στο παρόν και στο μέλλον, για την επίλυση των προβλημάτων μας. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο λαός θα αποκτήσει λόγο, συμμετοχή και συνυπευθυνότητα στα τεκταινόμενα της χώρας του, οπότε θα λειτουργήσει η πατροπαράδοτη κοινότητα!
Η κυβερνώσα και μη Αριστερά, αλλά και άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί, θα αποκτήσουν μια ζωντανή δεξαμενή σκέψεων και προτάσεων, που θα γεμίσουν τα πνευματικά ταμεία με σύγχρονο και υγιή προβληματισμό. Εξυπακούεται ότι στον διάλογο αυτό δεν έχουν θέση φασιστικές και υβριστικές απόψεις.
Συγκεκριμένα, ο διάλογος πρέπει να αρχίσει με σκέψεις και προτάσεις για την άμεση διάσωση και ανακούφιση της χώρας και του ελληνικού λαού. Ξεκινώντας από τα ελάχιστα, εκείνα που δεν έχουν κόστος. Στη συνέχεια, πρέπει να αναζητηθούν λύσεις στα προβλήματα των ανθρώπων που υποφέρουν και, τέλος, να δημιουργηθεί το αίσθημα της σιγουριάς και της ελπίδας σε όλους τους πολίτες.
Ένας κύριος πυλώνας για την επανίδρυση του κράτους είναι η παιδεία των πολιτών. Πρέπει να τεθεί ως μία εκ των προτεραιοτήτων. Επειδή απαιτείται κόπος και χρόνος, ας ξεκινήσουμε με την αναδρομή στην παράδοσή μας, διότι αυτή είναι «σαρκωμένη» σε κάθε Έλληνα, μόνο που της φορέσαμε πολλά ξένα ρούχα, όχι πάντα ταιριαστά.
Ο εθνικός αυτός διάλογος δεν πρέπει να περιοριστεί σε μια ομάδα ή σε ένα έντυπο, αλλά να περάσει σε όλο τον λαό. Οι πολίτες πρέπει να συνδιαμορφώνουν τις πολιτικές. Να είναι συνυπεύθυνοι των προτάσεων και των λύσεων που εφαρμόζονται. Σαν πρώτη κίνηση, ο διάλογος θα μπορούσε να φιλοξενηθεί σε ειδική σελίδα που θα διαθέσει η εφημερίδα «Αυγή», για να αρχίσει αυτός ο προβληματισμός, ενθαρρύνοντας όλους τους πολίτες να συμμετέχουν. Στη συνέχεια, αν υπάρξει ανταπόκριση, ο διάλογος θα μπορούσε να φιλοξενηθεί σε ειδικές σελίδες ή σε ένθετα και άλλων εντύπων, καθώς και σε όλες τις άλλες μορφές Μέσων ευρείας ενημέρωσης.
Με αυτό τον τρόπο, ο προβληματισμός που θα αναπτύσσεται δεν θα αναβάλλει και δεν θα αναστέλλει τη δράση, αλλά θα γίνεται παράλληλα με αυτήν, τροφοδοτώντας την με ιδέες σωστές και εφαρμόσιμες.
* Ο Κώστας Μιχαλάκης είναι αρχιτέκτονας, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Καρδίτσας
