Andreas Mp
Για τα βράδια των τηλεθεατών υπάρχει χαλαρό τηλεοπτικό προϊόν για να συμπληρώσει την δύσκολη μέρα τους και με ολίγη από πολιτική: η εικόνα του πρωθυπουργού λουστράρεται και σερβίρεται καλά μελετημένα. Η ελίτ ξέρει να κάθεται με μάγκικο σταυροπόδι, εικόνες της οικογένειας, εικόνες της Παναγίας, σημαία ελληνική, σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλα ντεκοραρισμένα σωστά, δεν ξεφεύγει πόντος από το πλάνο.
"Δεν είμαστε τηλεπερσόνες κ. Τσίπρα για να τρέχουμε στα κανάλια" είχε πει στην Βουλή ο κ. Μητσοτάκης, εκμεταλλευόμενος τις ατυχείς κομπορρημοσύνες του αντιπάλου του για "τα υψηλά του νούμερα AGB", και ασφαλώς προκειμένου να δικαιολογήσει την προτίμηση του να μην γίνει ντιμπέιτ αναμεταξύ τους στο πλαίσιο της ευρύτερης προεκλογικής στρατηγικής να αποπολιτικοποιηθούν οι εκλογές.
Κι ωστόσο, ο ίδιος, γύρισε δήθεν αυθόρμητα σκετσάκια δρόμου τύπου mr. Bean με την πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης (τι γκόμενος είσαι;;), πήγε στον Αρναούτογλου, πήγε στην Τσιμτσιλή, και η φαρσοκωμωδία συνεχίζεται σε πιο σοβαρές εκπομπές, όπου εν μέσω πολεμικής κρίσης και σοβαρής διεθνούς αναταραχής-και με άδηλες τις στρατηγικές της χώρας απέναντι σε όλα αυτά- ο πρωθυπουργός στριμώχτηκε με σκληρές ερωτήσεις για τα ντολμαδάκια της μαμάς του.
Για τα πρωινά των τηλεθεατών, το μενού δείχνει το άλλο μισό στίγμα της επικοινωνιακής διαχείρισης των πραγμάτων. Οι αστυνομικοί μπουκάρουν σε στέγες όπου διαμένουν πρόσφυγες, φορώντας μάσκες, γάντια, το ίματζ της καθαρότητας των αρίστων σε κόντραστ με το ίματζ της "χολέρας" για να φτάσει και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, το καθαρό κράτος επιχειρεί να απολυμάνει την μνήμη πάνω από όλα.
Τελικά, της έλαχε της χώρας σε μια επικίνδυνη συγκυρία που ανοίγεται για πολλές ακόμη δεκαετίες μπροστά της η διαχείριση των πραγμάτων να έχει έντονα επιφανειακό, επικοινωνιακό, ασφαλώς εμπορομεσιτικό, και εν τέλει ακατάλληλο και εν δυνάμει ολέθριο χαρακτήρα, ή μήπως αυτό είναι ακριβώς το ώριμο απόσταγμα του είδους της κοινωνικής αναπαραγωγής που καλλιέργησε η Μεταπολίτευση, και που εκφράζει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων που με διάφορες παραλλαγές κυβερνούν την χώρα εξαρχής της συγκρότησης της σε κράτος;
Μάλλον το δεύτερο. Η παρθενιά του 2015, ένα μικρό επεισόδιο στο σώμα της Ιστορίας, πρέπει να ξανά ραφτεί σφιχτά με ράμματα. Για να μην επαναληφθεί παρόμοιο ατύχημα, όλα είναι επιστρατευμένα: Καταιγιστικό μιντιακό πογκρόμ, κοινωνικός αυτοματισμός, κοινωνικός νεοδαρβινισμός, βάθεμα του νεοφιλελευθερισμού α λa γκρεκ, ορθοδοξία, παλιά και νέα εθνικοφροσύνη, και το κορυφαίο από όλα με την ψήφο των ομογενών, η αλλοίωση όχι μόνο του εκλογικού σώματος, αλλά της ίδιας της έννοιας του πολίτη.
Οι διεθνείς εξελίξεις, όμως, που πάντα στην σκιά τους γράφτηκε η Ιστορία του τόπου, τρέχουν γρήγορα. Αν ήταν ακριβώς και προπαντός οι αγώνες αυτού του λαού που διατήρησαν τις ελάχιστες, έστω, προϋποθέσεις για την επιβίωση της χώρας, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως πλέον η δυναμική της κοινωνίας βρίσκεται ουσιαστικά υπό διωγμών.
Παράλληλα η επίπλαστη -και αυτή- εικόνα για τις οικονομικοπαραγωγικές προοπτικές της χώρας αντιστρατεύεται όχι απλώς την άμεση πραγματικότητα, αλλά κυρίως το γεγονός ότι η χώρα έχει προ πολλού καταστεί αιχμάλωτη και σε πολύ δύσκολη θέση στον αναδιαμορφούμενο διεθνή καταμερισμό εργασίας και εξουσίας.
Μάλιστα, ό,τι ακριβώς αποτελεί τα δεσμά της εμφανίζεται σαν οδηγός για το μέλλον της! Μα και ο αντιπολιτευτικός λόγος δεν ξεφεύγει από τα όρια της εβδομαδιαίας συγκυρίας, στην καλύτερη περίπτωση.
Το μήνυμα της βιομηχανίας της κανονικότητας θα αυτοκαταστραφεί σε λίγα χρόνια, μαζί με την χώρα, αλλά από τα ίδια υλικά την Ελλάδα μπορείς να την ανασυνθέσεις - η παντοτινή κυριαρχία της μικροαστικής Ελλάδας ποτέ δεν πεθαίνει, ως γνωστόν!
Giorgos Chondros
Πρωινό σκηνικό στο κέντρο της Αθήνας
Καλοντυμένη νεαρά ακολουθεί μελαμψό νεαρό ουρλιάζοντας,... «το κινητό μου, το κινητό μου,... μου πήρε το κινητό μου,... δώσε μου το κινητό μου ρε...» ...
Τρεις περαστικοί συλλαμβάνουν τον νεαρό - που δεν προβάλει καμία αντίσταση -, το κολλάνε με την πλάτη στον τοίχο, ενώ γύρω του σχηματίζεται απειλητικός κλοιός.
Ενόσω οι επίδοξοι FBIδες ψάχνουν το τσαντάκι και τις τσέπες του νεαρού άνδρα, η κυρία βρίσκει στο βάθος της τσάντας της το κινητό της.
«Το βρήκα... λέει...» και συνεχίζει σαν να μην συνέβη κάτι το δρόμο της. Το ίδιο και οι αυτόκλητοι τοποτηρητές της έννομης τάξης. Ούτε μια λέξη συγνώμης... ούτε ένα νεύμα...
Έμεινα λίγα δευτερόλεπτα να παρακολουθώ τον αποσβολωμένο νεαρό με την πλάτη του στον τοίχο... Αλήθεια τι να αναρωτιόταν;
Ούτε και εγώ ξέρω... τι να αναρωτηθώ...!
Constantina Voulgaris
Η σκέψη και η αλληλεγγύη μας στον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη που πρέπει να πιέσει τον Μακρόν και τους άλλους για να ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε...
Αν δεν ξέρει τι να πει, ας πει "Είναι δίκαιο, να γίνει πράξη!"
Stefanos Spiliopoulos
Για να φέρει λέει το σύριζα σε στρατηγικό αδιέξοδο ο Κυριάκος σκέφτεται να προτείνει αριστερό υποψήφιο για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στο τραπέζι έχει πέσει το όνομα της Δαμανάκη. Οκ αλλά ο αριστερός υποψήφιος τελικά ποιος είναι;
Christos Kanellopoulos
Πώς τα φέρνει η ζωή, ο Άσαντ και οι Ρώσοι να γίνονται οι λυτρωτές της Ροζάβα και οι Αμερικανοί να φεύγουν με σκυμμένο κεφάλι, με το κύρος τους στα τάρταρα. Ποιος σύμμαχός τους στη Μέση Ανατολή θα τους εμπιστευτεί ξανά;
