Τα αποτελέσματα της Ι.Χ. εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής του Κυριάκου Μητσοτάκη οδηγούν όλο και περισσότερο στον αφοπλισμό των νησιών, στο όνομα της στήριξης της Ουκρανίας, αλλά και γενικότερα στην αποδυνάμωση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Για ακόμα μια φορά μαθαίνουμε τα νέα από το εξωτερικό, τώρα από τους Financial Times, που περιγράφουν τις πιέσεις σε Ελλάδα και Ισπανία να στείλουν όσα πυραυλικά συστήματα διαθέτουν στην Ουκρανία. Μόνο που η Ελλάδα έχει τον τουρκικό κίνδυνο. Το να φύγουν οι S-300 και άλλα συστήματα από την Ελλάδα είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Το οποίο αναλαμβάνει μεν η κυβέρνηση, αλλά οι κίνδυνοι είναι σε βάρος της χώρας. Η συγκυρία είναι κρίσιμη, οι κινήσεις του Ερντογάν το δείχνουν. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τι ακριβώς θα επιδιώξει η Άγκυρα στο παζάρι της με τη Δύση.
Είναι δε ανησυχητική η διαβεβαίωση του Γενς Στόλτενμπεργκ ότι η Ελλάδα είναι διασφαλισμένη. Διότι το ΝΑΤΟ, ως γνωστόν, δεν επεμβαίνει στις διαφορές μεταξύ κρατών-μελών του - άρα και μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, κάτι που ζούμε δεκαετίες άλλωστε. Γι’ αυτό και οι δηλώσεις του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ αγγίζουν τα όρια της υποκρισίας, αν όχι του τυχοδιωκτισμού. Διότι πολύ απλά ο κύριος αυτός δεν μπορεί να εγγυηθεί απολύτως τίποτα.
Η κυβέρνηση, ως συνήθως, αδιαφορεί για τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης, δεν απαντά και δεν καταδέχεται να ενημερώσει τη Βουλή, τα κόμματα ή την ελληνική κοινή γνώμη. Ασκεί στην κυριολεξία μια ιδιωτική εξωτερική πολιτική, θεωρώντας δεδομένο ότι όλες οι υποθέσεις που έχει κάνει ισχύουν. Η υπόθεση, π.χ., πως αν προκύψει πρόβλημα, το «ιππικό» θα επέμβει. Επενέβη και στα Ίμια, αλλά μας προέκυψαν ισχυρισμοί για «γκρίζες ζώνες», στους οποίους στηρίζεται η επιθετικότητα της Τουρκίας. Εκτός αυτού, δεν υπάρχουν (λόγω των πολέμων) διαθέσιμα πυραυλικά συστήματα για να αντικαταστήσουν όσα θα στείλουμε στην Ουκρανία.
Κι όλα αυτά λίγες εβδομάδες πριν από τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Άγκυρα…
