Του Σχολαστικού
Γενικά οι νεοφιλελέδες έχουν μια αχαλίνωτη παρόρμηση να εμφανίζουν τις επιλογές τους ως προϊόν επιστημονικών και αντικειμενικών διεργασιών και όχι ως το περιεχόμενο των ιδεοληψιών τους.
Οι ιδεοληψίες τους είναι γνωστές: αν οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς ασφάλιση και με άθλιους μισθούς και αν οι πλούσιοι δεν φορολογούνται, θα υπάρξει τεράστια ανάκαμψη της οικονομίας και όλοι θα ζούμε ευτυχισμένοι και σε κατάσταση ευημερίας.
Πρέπει όμως να είναι πάρα πολύ επιστήμονας αυτός που τα λέει αυτά για να τον πάρεις σοβαρά, γιατί άμα τα λέει ο Τζήμερος ή η Μιράντα Ξαφά γελάει ο κόσμος.
Αυτό, τον τελευταίο καιρό, ονομάζεται «Επιτροπή Πισσαρίδη».
Είναι άλλωστε η συγκυρία που η χώρα στρέφεται στους ειδικούς. Όπως ο Τσιόδρας μάς έδειξε τον επιστημονικό δρόμο να διαχειριστούμε την πρώτη φάση της Covid, έτσι και ο Πισσαρίδης θα μας δείξει τον επιστημονικό δρόμο να καλπάσουμε προς την ανάπτυξη.
Εξ ου και κάποιοι βγήκαν και είπαν ότι «ο Πισσαρίδης είναι ο Τσιόδρας της οικονομίας».
Διότι όλοι ξέραμε ότι η μεγάλη επιδίωξη του Μητσοτάκη είναι να δώσει το ασφαλιστικό σε ιδιώτες και ότι αυτό είναι μια τεράστια μπίζνα αδιανόητου μεγέθους, από την οποία θα παίρνουν αξιοπρεπή σύνταξη μόνο οι πλούσιοι.
Αλλά όταν μας το λέει ο Πισσαρίδης, ακούγεται κάπως πιο έγκυρο.
Ειδικά όταν το λέει στο πλαίσιο μιας τριανταριάς δισεκατομμυρίων που υποτίθεται ότι θα πάρουμε από την Ε.Ε. Γιατί ο κόσμος εντυπωσιάζεται με το ποσόν και σου λέει: με τόσα λεφτά που έρχονται, αποκλείεται να έχουν στο μυαλό τους να μας ρίξουν.
Καταρχάς, μην εντυπωσιάζεστε με το ποσόν. Τις τράπεζες τις έχουμε ανακεφαλαιοποιήσει με 50 δισ. εν μέσω κρίσης.
Δεύτερον, να συνεννοηθούμε στο εξής: η κυβέρνηση ξέρει εξ αρχής τι θέλει να κάνει. Ο Πισσαρίδης αναλαμβάνει απλώς να μας το σερβίρει ως τεχνοκρατικό.
Η κυβέρνηση έχει συνεννοηθεί με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές να τους περάσει την ασφάλιση.
Το πρόβλημά της είναι ότι αν οι νέοι εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές στις ασφαλιστικές και όχι στα ταμεία, τότε τα ταμεία δεν θα έχουν λεφτά να καταβάλλουν συντάξεις.
Οπότε θέλει να βάλει χέρι στα 30 δισ. που θα έρθουν από την Ε.Ε. για να καλύψει το μεταβατικό κόστος. Τόσο απλό.
Αυτό η Επιτροπή Πισσαρίδη το ονομάζει «αναπτυξιακή πολιτική».
Διότι να δώσεις λεφτά στα ασφαλιστικά ταμεία για να ορθοποδήσουν είναι λαϊκισμός. Ενώ το να δίνεις λεφτά στα ασφαλιστικά ταμεία για μπορέσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους είναι ανάπτυξη και πορεία προς το μέλλον.
Λέει και άλλα όμως η Επιτροπή Πισσαρίδη. Τα οποία σηκώνουν πολύ νερό στην ερμηνεία τους.
Γιατί όταν ακούς «στήριξη των υφιστάμενων θέσεων εργασίας συμπληρωματικά με το 'Συν-Εργασία 2'», θεωρητικά δεν ακούς ούτε μία αρνητική λέξη.
Αν όμως πρόκειται για μετατροπή των εργασιακών συμβάσεων σε μερικής απασχόλησης, με το κράτος να καλύπτει κάποιες από τις απώλειες, τότε πρόκειται για γενίκευση των συμβάσεων μερικής απασχόλησης.
Επίσης και η «αναβάθμιση της κατάρτισης των ανέργων ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τις νέας εποχής» ακούγεται καλό πράγμα. Μόνο που η κατάρτιση δεν έλυσε ποτέ κανένα θέμα ανεργίας.
Αντιθέτως, έλυσε τα προβλήματα αυτών που ασχολούνται με την κατάρτιση. Όπως είδαμε και από τα μέτζη του νέουκτη.
Ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων, λέει η Επιτροπή Πισσαρίδη. Και κίνητρα στις επιχειρήσεις να αυξήσουν το μέγεθός τους. Και μείωση του κόστους ενέργειας.
Ποια κίνητρα εννοεί; Και ποια μέτρα ενίσχυσης; Ό,τι έχουμε δει ώς τώρα είναι μείωση του εργατικού κόστους, ελαστική απασχόληση, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές και τέτοια.
Και μείωση του κόστους ενέργειας, τι ακριβώς; Γιατί δεν το ρυθμίζουμε τώρα αυτό; Τι προτείνουν να κάνουμε ακριβώς με τα 33 δισ.; Να πληρώνουμε το ρεύμα και το φυσικό αέριο των επιχειρηματιών;
Μένουμε στο εξής: από την αρχή που είχε ακουστεί για τα χρήματα αυτά, οι κύκλοι της Ν.Δ. έλεγαν ότι δεν πρέπει να σπαταληθούν σε παροχές και συντεχνιακές διεκδικήσεις επαγγελματικών κλάδων.
Αλλά να αποτελέσουν το όχημα για τον πραγματικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας.
Σωστά, αλλά τι σημαίνει αυτό;
Να καλύψουν τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, τη μετάβαση του ασφαλιστικού συστήματος σε ιδιώτες, τη μερική και ελαστική απασχόληση, το ενεργειακό κόστος των επιχειρήσεων και τους καταρτισάδες;
Δεν μοιάζει με σοβαρό μετασχηματισμό αυτό. Τόσα χρόνια αυτά κάνουν.
Αλλά τώρα είναι διαφορετικά, γιατί τα εισηγείται η Επιτροπή Πισσαρίδη.
Ο σχολαστικός
