Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Όχι, δεν πρόκειται να γράψω για τον μεγάλο -μόνο κατ’ ευφημισμόν, διότι είναι και μικρός και ασήμαντος και κιτς- περίπατο του Κώστα. Αλλά για τον υγιεινό περίπατο που υποτίθεται ότι θα έκανε η Ν.Δ. έχοντας εξασφαλίσει περίπου πριν από έναν χρόνο μια άνετη εκλογική πλειοψηφία, ένα αρκετά καθαρό πρόγραμμα νεοφιλελεύθερης κοπής, ένα σχετικά εξομαλυσμένο δημοσιονομικό πεδίο και μια κοινωνία κουρασμένη, με χαμηλές προσδοκίες, αλλά αισθητά πιο αισιόδοξη έπειτα από μια δεκαετία μνημονιακού βασανισμού.
Στις προϋποθέσεις του υγιεινού περιπάτου περιλαμβάνονται το μούδιασμα και η αμηχανία της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθώς και η δραματική κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Οι εξελίξεις θυμίζουν κλασική b-movie, splatter αμερικανική ταινία: η αμέριμνη παρέα ή η καθωσπρέπει οικογένεια, που ξεκινά τον υγιεινό της περίπατο στο δάσος, πέφτει τελικά θύμα αιμοδιψών ζόμπι, τεράτων ή σχιζοφρενών δολοφόνων που κατασπαράσσουν ένα προς ένα τα μέλη της. Στην καλύτερη περίπτωση διασώζεται ένας-μία, ίσα για να υπάρξει η ανακούφιση του χάπι εντ ή η προϋπόθεση ενός σίκουελ, αν η πρώτη ταινία έχει κάποια επιτυχία.
Έναν χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη Ν.Δ., τόσο το προεκλογικό της πρόγραμμά της όσο και ο «μεταρρυθμιστικός» σχεδιασμός της έχουν μετατραπεί σε σωρό σκουπιδιών.
Η «ανωτέρα βία» της πανδημίας έχει μηδενίσει το κοντέρ, έχει υποχρεώσει την κυβέρνηση να φτύνει εκεί που έγλειφε, έχει υποβάλει τα στελέχη της σε μια διαδικασία προσαρμογής των ιδεοληπτικών τους προτεραιοτήτων σε πρωτόγνωρες συνθήκες κι έχει αλλάξει εντελώς το πλαίσιο διαπραγμάτευσης τόσο με τα κοινωνικά στρώματα που η Ν.Δ. θεωρεί φυσικούς συμμάχους της όσο και με τους δανειστές και εταίρους στην Ε.Ε.
Από μιαν άποψη ο σκληρός πυρήνας της κυβέρνησης και του Μαξίμου μπορεί να θεωρεί αυτή την ανατροπή των δεδομένων βολική εξέλιξη. Να αντιμετωπίζει, με άλλα λόγια, την κρίση ως ευκαιρία να καλυφθούν οι τρύπες και η αδυναμία του πολλά υποσχόμενου προγράμματός της -με ιδιωτικοποιήσεις, «απελευθέρωση» της επιχειρηματικότητας, διευκολύνσεις στους «εθνικούς» επενδυτές, προμηθευτές και εργολάβους, εξυπηρετήσεις ημετέρων- να φέρει την ισχυρή ανάπτυξη και τον πακτωλό επενδύσεων που υποσχόταν.
Το βολικό πρόσχημα της πανδημίας, ωστόσο, αποδεικνύεται ανεπαρκές καθώς έχει επισημανθεί ήδη στα στοιχεία του τελευταίου τριμήνου του 2019 και του πρώτου του 2020 ότι, πριν προκύψουν οι καταστροφικές παρενέργειες της Covid-19 και της καραντίνας, καταγραφόταν μια σαφέστατη τάση αναπτυξιακής επιβράδυνσης έως και ύφεσης, καθώς και μια στασιμότητα στην απασχόληση.
Βεβαίως, ουδείς έδωσε σημασία στα στοιχεία αυτά και τουλάχιστον το πρώτο δίμηνο της κρίσης της πανδημίας η κυβέρνηση το πέρασε αναπαυμένη στις δάφνες της εθνικής ομοψυχίας, της υποτιθέμενης αλληλεγγύης, του όψιμου κρατισμού και του επικοινωνιακού μονολόγου. Δεν συνάντησε το παραμικρό πρόσκομμα, προφανώς πίστεψε ότι θα μετατρέψει την πρωτοφανή κρίση σε πολιτική ευκαιρία και ότι ο υγιεινός περίπατος που άρχισε τον περασμένο Ιούλιο θα εξελιχθεί σε ρωμαϊκό θρίαμβο.
Βρισκόμαστε ήδη στον αντίποδα αυτής της εικονικής πραγματικότητας. Είμαστε στη φάση που ο υγιεινός περίπατος στο δάσος διαταράσσεται από ανησυχητικούς ήχους, ανατριχιαστικές κραυγές και, τελικά, την εμφάνιση των τεράτων.
Η κυβέρνηση δεν έχει τον παραμικρό έλεγχο της κατάστασης. Η επίδραση των επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων εξαφανίζεται και γύρω της συσσωρεύονται στρώματα διάψευσης, δυσαρέσκειας, αγωνίας και θυμού. Οι άνεργοι και οι απολυμένοι είναι πραγματικοί, η πτώση των λιανικών πωλήσεων χειροπιαστή, η κατάρρευση των δημοσίων εσόδων γεωμετρικά αυξανόμενη, οι επιχειρήσεις που επιλέγουν να μην ανοίξουν πολλές, τα λουκέτα που θα μπουν μέχρι το φθινόπωρο επίσης, η στρόφιγγα της χρηματοδότησης μισόκλειστη και η ψυχολογία επιχειρήσεων και καταναλωτών στα όρια... κατάθλιψης.
Πρακτικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη αυτή τη στιγμή συσσωρεύει εχθρούς. Και μάλιστα τους αντλεί από τους κατ' εξοχήν συμμάχους της στην εκλογική νίκη του περσινού Ιουλίου, μικρομεσαία επιχειρηματικά και επαγγελματικά στρώματα, που αντιμετωπίζουν, δεύτερη φορά σε μια δεκαετία, την προοπτική ενός οικονομικού ολέθρου. Και δεν υπάρχει καμιά υπερβολή σ' αυτό. Ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει και αντιστρέφεται ταχύτατα για τη Ν.Δ., αλλά το ερώτημα είναι αν υπάρχει αντίπαλον δέος έτοιμο να τον αξιοποιήσει.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
