Τα social media είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας, συναποτελούν και συμπληρώνουν τη δημόσια σφαίρα. Κάθε σχόλιο, κάθε δημοσίευση, κάθε φωτογραφία είναι αντίστοιχο, αν όχι ισχυρότερο, με το να βγεις στο Σύνταγμα και να αρχίσεις να διατρανώνεις την άποψή σου σε μικρόφωνο.
Ιδίως εάν είσαι δημόσιο πρόσωπο, κάθε σημείο στίξης στο Facebook μπαίνει στο μικροσκόπιο. Αυτό το λάθος έκανε προχθές η Νίνα Κασιμάτη. Σχολίασε χιουμοριστικά, μεταξύ δεκάδων σχολίων, μια ανάρτηση με τη γνωστή φράση για τα όργανα της τάξεως και τα... αξιαγάπητα χοιρινά. Φράση που έχει περάσει εδώ και χρόνια στην καθομιλουμένη, έχει γραφτεί σε τοίχους, έχει γίνει σύνθημα. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς δηλαδή.
Ένα σύνθημα που ακούστηκε πρώτη φορά μαζικά σε κινητοποίηση στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες, την Πρωτομαγιά του 1976, με αφορμή τον θάνατο του μαθητή της "Κ.Ο. ΜΑΧΗΤΗΣ" Σιδέρη Σιδηρόπουλου έπειτα από καταδίωξη αστυνομικών στην Πειραιώς, λόγω... αφισοκόλησης. Ίσως είχε διατυπωθεί και προδικτατορικά από τους Λαμπράκηδες.
Η πατρότητα του "pigs" ως αντίδραση στην αστυνομική καταστολή εντοπίζεται αρκετά χρόνια πριν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, στις διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Αυτά για την Ιστορία. Στο θέμα μας τώρα.
Το λάθος της Κασιμάτη, που και η ίδια αναγνώρισε ζητώντας συγγνώμη, στάθηκε αφορμή για την επίδειξη της απόλυτης υποκρισίας από τη Ν.Δ., δημοσιολογούντες και συνδικαλιστές αστυνομικούς. Να διαγραφεί ζητάει η κυβερνητική παράταξη. Ναζισμό (!) είδε ο Μπογδάνος. Μήνυση καταθέτουν οι ειδικοί φρουροί. Θέμα στα δελτία ειδήσεων. Ιερά αγανάκτησις.
Συγκλονιστικά αντανακλαστικά, χωρίς άλλο. Εκτός από το αστείο της υπόθεσης όμως, ότι δηλαδή η βουλευτής Β' Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται ως... μπαχαλάκιας -πράγμα που για όσους ξέρουν την πολιτική και προσωπική της διαδρομή εδώ και χρόνια μοιάζει ανέκδοτο-, υπάρχει και το σοβαρό.
Εάν η πολιτική ηγεσία, οι λαλίστατοι επίσημοι και ανεπίσημοι σχολιαστές της Ν.Δ., οι συνδικαλιστές των αστυνομικών επέδειξαν τέτοια ευαισθησία για ένα σχόλιο σε δημοσίευση τρίτου στο Facebook, γιατί άραγε δεν έκαναν το ίδιο σε άλλες δημοσιεύσεις; Αναρωτιούνται γιατί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας νιώθει ανασφάλεια και φόβο όταν αντικρίζει πάνοπλους αστυνομικούς;
Όπως, για παράδειγμα, στις φωτογραφίες και τα βίντεο με τη δημόσια διαπόμπευση, το άγριο ξύλο και το ξεβράκωμα πολιτών από τα ΜΑΤ. Τις επώνυμες μαρτυρίες για βασανισμούς και σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε σκοτεινά πάρκινγκ στην Μπουμπουλίνας. Τις εντολές που ακούγονται από τους ασυρμάτους στην Ευελπίδων, "όχι συλλήψεις, μόνο ξύλο".
Στις στιχομυθίες των παλικαράδων των ΜΑΤ με κοπέλες που τις έχουν σπάσει στο ξύλο: "Σ' αρέσει τώρα, πουτάνα;" Τα ανοιγμένα κεφάλια και τα αίματα στα πεζοδρόμια την επομένη. Ή στο λιντσάρισμα του Ζακ που οδήγησε στον θάνατο του με τη συμβολή των αστυνομικών.
Ναι, ατυχέστατο το σχόλιο. Ναι, χιλιάδες δημοκράτες αστυνομικοί, γυναίκες και άνδρες, υπηρετούν με αίσθημα ευθύνης για την ασφάλεια των πολιτών. Αλλά κάντε μας τη χάρη με την επιλεκτική σας ευαισθησία.
