Αφιέρωμα στον σκηνοθέτη και διευθυντή φωτογραφίας Γιώργο Πανουσόπουλο διοργανώνει το 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας (19 έως 30 Σεπτεμβρίου) ταυτόχρονα με την προβολή της νέας ταινίας του «Σ' αυτή τη χώρα κανείς δεν ήξερε να κλαίει». Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τις ταινίες που έχει σκηνοθετήσει: “Ταξίδι του μέλιτος” (1979), “Οι απέναντι” (1981), “Μανία” (1985), “Μ' αγαπάς;” (1988), “Ελεύθερη κατάδυση” (1995), “Μια μέρα τη νύχτα” (2000), “Τεστοστερόνη” (2004).
Στη νέα του ταινία «Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν ήξερε να κλαίει», που είναι ελληνογαλλική συμπαραγωγή, γυρισμένη στην Ικαρία, ο Γιώργος Πανουσόπουλος οραματίζεται ένα νησί του Αιγαίου που ονομάζεται Αρμενάκι, και το οποίο επισκέπτονται μια μέρα ένας Γάλλος ευρωβουλευτής (Σερζ Ρεκέ Μπαρβίγ) και μια Ελληνίδα οικονομολόγος (Μαργαρίτα Πανουσοπούλου). Η επαφή τους με την ιδιόμορφη, αντισυμβατική καθημερινότητα των κατοίκων του νησιού τους υποχρεώνει να αναθεωρήσουν τον δικό τους, "ευρωπαϊκό" τρόπο ζωής... Στην ταινία, με τον τίτλο δανεισμένο από τους στίχους του τραγουδιού του Άκη Πάνου «Ήτανε λέει», το καστ συμπληρώνουν ο Μπάμπης Χατζηδάκης στον ρόλο ενός αλλοπρόσαλλου δάσκαλου και η Φωτεινή Τσακίρη στον ρόλο μιας πληθωρικής χήρας.
Ο Γιώργος Πανουσόπουλος ξεκίνησε την καριέρα του την περίοδο 1965-1966 ως διευθυντής φωτογραφίας σε ένα από τα τρία επεισόδια της πρώτης ταινίας του Αλέξη Δαμιανού “Μέχρι το πλοίο”. Όπως θυμάται ο ίδιος, “Ήμουν τότε φαντάρος και ο Αλέξης Δαμιανός ενεργούσε για να πάρω άδεια ώστε να ανέβουμε στον Παρνασσό ν’ αρχίσουμε το γύρισμα. Με αρπάζει λοιπόν ξαφνικά στην Ιπποκράτους εν στολή και με ανεβάζει κατευθείαν στον Παρνασσό, με τη γυναίκα του Άρτεμη και την Ελένη Μπουρμπουχάκη που πρωταγωνιστούσε στο επεισόδιο και ήτανε βέβαια... το κορίτσι μου - και σε εννέα μήνες γέννησε την πρώτη μας κόρη".
Η καριέρα του στη φωτογραφία κατά τη δεκαετία του 1960 (όταν ο Φίνος αρνήθηκε να τον "προβιβάσει" σε διευθυντή φωτογραφίας στη Φίνος Φιλμ, όπου δούλευε σε βοηθητικές δουλειές) περιλαμβάνει τα περισσότερα σημαντικά έργα των νέων σκηνοθετών της εποχής, από "Το μπλόκο" του Άδωνι Κύρου μέχρι το "Κιέριον" του Δήμου Θέου, τον "Θηραϊκό όρθρο" των Σταύρου Τορνέ- Κώστα Σφήκα, τον "Ιωάννη τον βίαιο" της Τόνιας Μαρκετάκη... Απαντώντας σε ερώτηση για την ερωτική έλξη, που επανέρχεται ως "σταθερά" σε όλες τις ταινίες του, ο Πανουσόπουλος λέει: "Εγώ θεωρώ επίσης ιερό το σεξουαλικό μέρος του έρωτα... Πες μου, τι άλλο υπάρχει που να είναι τόσο άφθαρτο; Χιλιάδες χρόνια κάνουν οι άνθρωποι έρωτα, προσπαθούν να το εξευτελίσουν, το κάνουν για λεφτά, για εκδίκηση, το έχουν εκχυδαΐσει σε σημείο που δεν πάει άλλο, κι αυτό παραμένει αλώβητο".
