Βαδίζουμε στο άγνωστο. Όλη μας τη ζωή προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον εαυτό μας σε σχέση με τον κόσμο που τον περιβάλλει, να τον διαμορφώσουμε και να τον οριοθετήσουμε μέσα από τις συμπεριφορές των άλλων γύρω μας. Παραβλέποντας ή απωθώντας τα γεγονός ότι εμείς και κανένας άλλος «είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι κάνουμε», όπως γράφει ο υπαρξιστής φιλόσοφος Ζαν Πωλ Σαρτρ εναποθέτοντας στον απαλλαγμένο από κάθε υπερβατικό, θρησκευτικό δόγμα νεωτερικό άνθρωπο την αγωνία της εφήμερης μοίρας του και το άχθος των πράξεών του. Η κοινωνία θα ήταν σίγουρα διαφορετική, αν το συνειδητοποιούσαμε όχι μόνον εμείς οι κοινοί πολίτες αλλά και όλοι εκείνοι οι κραυγάζοντες ηθικολόγοι, επαγγελματίες κήνσορες οποιασδήποτε αλλαγής θίγει τα μικρονοϊκά συμφέροντα και τους ιδιοτελείς στόχους τους.
Αναζητούμε όλη μας τη ζωή, σαν τους ακροβάτες που εκθέτει ο εικαστικός καλλιτέχνης Ανάργυρος Πασχάλης στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, ένα νόημα στην ύπαρξή μας. Είναι φιγούρες μοναχικές, απογυμνωμένες από κάθε ιδιαίτερο γνώρισμα και θραυσματισμένες, σαν σπασμένα αρχαία αγάλματα, που φέρνουν επιπλέον στη μνήμη τα ανδρείκελα της μεταφυσικής ζωγραφικής του ντε Κίρικο αλλά και τα άσαρκα γλυπτά του Τζιακομέτι.
Στέκονται αμήχανες για το διάβα τους, μπροστά σε απόκρημνους βράχους, στο μέσον εξπρεσιονιστικά οργωμένων χωραφιών και υπερρεαλιστικά βυθισμένων μέσα στους τόνους του γκρίζου και του γαλάζιου τοπίων. Επιχειρούν να διασχίσουν πάνω σε τεντωμένα σχοινιά αχανείς εκτάσεις. Και συναντούν το άλλο τους ήμισυ σε μιαν ευθεία αντιπαράθεση. Είναι επίσης δένδρα που αναδύονται ως οργανικά στοιχεία, ως η μοναδική ελπίδα σ’ ένα τοπίο διαρρηγμένο, όπως μετά από ένα σεισμό. Και αγριεμένες θάλασσες που δένονται με τον ορίζοντα, δηλώνουν με έναν τρόπο ρομαντικό τα ταραγμένα συναισθήματα που μας εκφράζουν και μας συγκλονίζουν.
Πλάθονται με πλακάτες, αντιθετικές, σκούρες και φωτεινές πινελιές και φανερώνουν έτσι το δίλημμα που ανέκαθεν μας συνέχει και μας διακατέχει ανάμεσα στην ενόρμηση της ζωής και στην ενόρμηση του θανάτου. Μας προκαλούν και μας καλούν να παρεισφρήσουμε μέσα στην ενδοχώρα μας και να ανακαλύψουμε τις φυγόκεντρες τάσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στις ευαίσθητες ισορροπίες τού είναι μας.
Info: Ανάργυρος Πασχάλης, «Μετέωροι Βηματισμοί», Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, Γλύκωνος 4, Δεξαμενή, Αθήνα. Διάρκεια έκθεσης: 11 Οκτωβρίου - 4 Νοεμβρίου. Ώρες λειτουργίας: Τρ. - Παρ. 11.00 - 14.30 & 18.00 - 21.00, Σαβ. 11.00 - 14.30
