Αν θέλει κανείς να διαβάσει το μυθιστόρημα "Στον δρόμο", του Τζακ Κέρουακ, στην πρώτη του μορφή, θα χρειαστεί να κάνει περισσότερες από μία επισκέψεις στο Πομπιντού για να μπορέσει να θαυμάσει τον κύλινδρο, που εκτίθεται σε ολόκληρο το μήκος του στην κεντρική αίθουσα. Και ενώ είναι κάποιος εκεί, μπορεί να απολαύσει το θέαμα των πολυάριθμων σπάνιων εκδόσεων του "Γυμνού γεύματος" του Μπάροουζ, να ακούσει το "Ουρλιαχτό" από τον ίδιο τον Γκίνσμπεργκ, να δει την "Ιερή Τριάδα" της γενιάς των μπίτνικς να πρωταγωνιστεί σε πειραματικές ταινίες, βουτηγμένες στο αλκοόλ και την τζαζ.
Η μεγάλη αναδρομική έκθεση "Beat Generation", στο κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι, η οποία θα διαρκέσει έως τις 3 Οκτωβρίου 2016, προτείνει μια νέα ανάγνωση της μπιτ γενιάς, στον τόπο όπου γράφτηκε ένα κομμάτι της ιστορίας της.
"Θέλαμε να δείξουμε τη φύση των πολυμέσων του κινήματος, όχι μόνο τα βιβλία, αλλά και τη ζωγραφική, τα φιλμ και το πώς η ιδέα του ταξιδιού ήταν κεντρική σε αυτό", λέει ο ιστορικός τέχνης και φιλόσοφος Φιλίπ Αλέν Μισό, ο οποίος έχει επιμεληθεί την έκθεση με τη βοήθεια του εικαστικού και δοκιμιογράφου Ζαν Ζακ Λεμπέλ.
Στην κεντρική αίθουσα του Πομπιντού, οι φίλοι της γενιάς των μπιτ θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την 30λεπτη ταινία μικρού μήκους "Pull my Daisy" (1950). Μια συνεργασία ανάμεσα στον φωτογράφο Ρόμπερτ Φρανκ και τον συγγραφέα Τζακ Κέρουακ, ο οποίος έγραψε την ταινία και μιλάει σε voice-over, όταν ακόμη η μπιτ λογοτεχνία βρισκόταν σε πρώιμο στάδιο. Ο Άλεν Γκίνσμπεργκ, ο Γκρέγκορι Κόρσο και ο Πίτερ Ορλόφσκι εμφανίζονται στο σπίτι του ελεγκτή των τρένων και δεν λένε να φύγουν. Ο ελεγκτής γυρνά μετά τη δουλειά στο σπίτι, στην οικογένειά του. Ο επίσκοπος, που εμφανίζεται μαζί με τη μητέρα του, γυρίζει στην κόλαση.
Ο Τζακ Κέρουακ, μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος "Στον δρόμο" (1951), απέκτησε μεγάλη φήμη, στο πλαίσιο της οποίας πραγματοποίησε αρκετές δημόσιες απαγγελίες ποίησης και πεζογραφίας σε βιβλιοπωλεία και πανεπιστήμια, συχνά με μουσική τζαζ.
Το "Ουρλιαχτό", που κατόρθωσε να αποκτήσει ρόλο συμβόλου για ολόκληρες γενιές, γράφτηκε το καλοκαίρι του 1955 στην αγροικία του Γκίνσμπεργκ στο Μπέρκλεϊ, με παρέα το κρασί, τη μαριχουάνα και τη τζαζ, όπως έγραψε ο Γκάρι Σνάιντερ, που εκείνη την εποχή τον επισκεπτόταν συχνά.
Το 1953 κυκλοφόρησε σε αντεργκράουντ εκδόσεις το "Junky", που βασίστηκε στις εμπειρίες του Μπάροουζ με τα ναρκωτικά. Την ίδια χρόνια, απογοητευμένος από τον Γκίνσμπεργκ που τον απέρριψε ερωτικά, ο ριζοσπάστης πεζογράφος, αλλά και σπουδαίος ζωγράφος και φωτογράφος Ουίλιαμ Μπάροουζ, μετακόμισε στην Ταγγέρη και άρχισε να γράφει το "Γυμνό γεύμα". Οι εκδότες το απέρριψαν, αλλά με τη διαμεσολάβηση του Γκίνσμπεργκ ο Μπάροουζ έκανε κάποιες επεμβάσεις στο κείμενό του και το παρέδωσε στις εκδόσεις Olympia. Λίγες εβδομάδες αργότερα μπορούσε κανείς να βρει την πρώτη έκδοση του "Γυμνού γεύματος" (1959) στα ράφια των γαλλικών βιβλιοπωλείων.
Στα τέλη της δεκαετίας του '50, ο Κέρουακ, ο Γκίνσμπεργκ και ο Μπάροουζ μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο κοντά στον Σηκουάνα, αναζητώντας νέες εμπειρίες, γράφοντας ακατάπαυστα, φτιάχνοντας εικόνες και σενάρια στα οποία αποτυπώνουν την περιπετειώδη ζωή τους.
Ο Γκίνσμπεργκ ήταν ένας ταλαντούχος φωτογράφος. Αρκετές από τις φωτογραφίες που τράβηξε εκτίθενται, με χειρόγραφες λεζάντες, στο Πομπιντού. Υπάρχουν επίσης στην έκθεση φωτογραφίες του Μπάροουζ από το δωμάτιο στο Παρίσι, πολλά σενάρια, σημειώσεις, ένας πίνακας - κολάζ, καθώς και ένα ζωντανό σχέδιο του Μπάροουζ από τον Κόρσο.
Η τέχνη αλλάζει γρηγορότερα από οτιδήποτε σε μια κοινωνία γιατί αφουγκράζεται τον χρόνο και τα γεγονότα πριν αυτά γίνουν, σημειώνουν οι επιμελητές της έκθεσης. "Η ιδέα ήταν να δείξουμε τις διεκδικήσεις της μπιτ γενιάς, που πάλεψε ενάντια στην υποκρισία και την Αμερική του Μακάρθι. Γι' αυτό και η έκθεση που παρουσιάζει τους τρεις καλλιτέχνες δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που "είναι": πέρα από κάθε φόρο τιμής στο παρελθόν, πρέπει να είναι κυρίως ένας εναγκαλισμός με το παρόν, με την ελπίδα να δημιουργηθούν νέες δυναμικές για το μέλλον".
