Η εξαγγελία για “αυτόνομα σχολεία” κύκλους κάνει. Ήταν σαν πέρυσι στη ΔΕΘ όπου ο πρόεδρος της ΝΔ ζήτησε «πιο αυτόνομα και πιο δημιουργικά σχολεία» προτείνοντας την απόσυρση της κρατικής εποπτείας από την παρεχόμενη εκπαίδευση και την μετατροπή των σχολείων... σε ανεξάρτητες οικονομικές μονάδες. Φέτος επανήλθε. Κάθε σχολική μονάδα, σύμφωνα με την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα μπορεί να αποφασίζει για τους πόρους της, το διδακτικό προσωπικό της, τα μαθήματα που θα διδάσκονται.
Προτείνει, δηλαδή, σχολεία πολλαπλών ταχυτήτων που δεν θα έχουν καμία συνοχή και συνέχεια μεταξύ τους, με διαφορετικά προγράμματα, μαθήματα και εξειδικεύσεις, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για την επικράτηση της ζούγκλας του ανταγωνισμού μέσα στα σχολεία, τα οποία θα καλούνται να εξασφαλίζουν μαθητές και χρηματοδότηση.
Με άλλα λόγια, κάθε σχολείο και καημός, κάθε καημός και δάκρυ. Γιατί αν υποθέσουμε ότι αποσύρεται η χρηματοδότηση και η εποπτεία του συνόλου της εκπαίδευσης από το υπουργείο Παιδείας, τότε ποιος φορέας και με ποια κριτήρια θα επιλέγει τους διευθυντές των σχολείων (η Τοπική Αυτοδιοίκηση, μια ΜΚΟ, μια εκκλησιαστική επιτροπή;) Πώς θα επιλέγονται οι εκπαιδευτικοί (προσόντα, καταλληλότητα, αξιολόγηση) και ποιος θα ορίζει τις εργασιακές τους σχέσεις με τα σχολεία; Με ποιο τρόπο θα συντηρούνται οι σχολικές μονάδες (χορηγοί, διαφημιστές); Ποιος θα αναλάβει τη μελέτη και εκπόνηση των προγραμμάτων σπουδών, ποιος και με ποια ευθύνη / ειδικότητα θα καθορίζει τι θα διδάσκεται στα σχολεία;
Το μυαλό μας πάει στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων και στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν περισσότερους... πελάτες. Να μπορέσουν να συντηρηθούν και φυσικά να έχουν κέρδος. Πώς αλλιώς θα ονομάζαμε ένα σχολείο που θα αναζητά οικονομικούς πόρους, θα προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς και θα καθορίζει τα διδασκόμενα μαθήματα με βασικό κριτήριο το κόστος; Οι χορηγοί και διαφημιστές θα έχουν τον πρώτο λόγο στο παραγόμενο πια “προϊόν”, οι διευθυντές, managers θα προσλαμβάνουν και θα απολύουν κατά το δοκούν και στους γονείς θα δίνονται ψίχουλα προκειμένου να “ψωνίζουν” μόρφωση για τα παιδιά τους με voucher.
Και τι θα συμβεί άραγε με τα σχολεία εκείνα -όπως των υποβαθμισμένων ή των απομακρυσμένων περιοχών, της περιφέρειας, των νησιών- που δεν θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους; Αναπόφευκτα θα βάλουν λουκέτο, με αποτέλεσμα χιλιάδες μαθητές να κινδυνεύουν να μείνουν εκτός εκπαίδευσης. Αυτό είναι το όραμα της Ν.Δ. για το μέλλον της εκπαίδευσης στη χώρα μας;
