“Μου αρέσει να αφηγούμαι ιστορίες και αυτός πιστεύω ότι είναι πάνω απ’ όλα ο ρόλος του σκηνοθέτη και όχι μόνο να καθοδηγεί τους ηθοποιούς και να διαχειρίζεται τη σκηνή. Αλλά να δημιουργεί κόσμους”.
Για μια γοητευτική ιστορία με έντονο σαρκασμό και χιούμορ μας μιλά αυτή τη φορά η σκηνοθέτις Άσπα Τομπούλη με αφορμή το έργο “Η Γυάλα” της Τζένης Δάγλα, που παρουσιάζεται στο Θέατρο “Φούρνος” κάθε Σάββατο και Κυριακή με τη Μάνια Παπαδημητρίου και τον Ευθύμη Χρήστου επί σκηνής.
“Για μια πολύ ενδιαφέρουσα γραφή και ένα έργο που εξελίσσεται με φόντο την Αθήνα της κρίσης” κάνει λόγο η σκηνοθέτις μιλώντας για μια νέα γυναίκα, τη Λούση, που ο μονόλογός της τροφοδοτείται από ένα πάρα πολύ σημαντικό, γεγονός που είναι η αυτοκτονία ενός παλιού της συμμαθητή. Η ίδια έχει πρόσφατα χωρίσει από τον άνδρα της ζωής της, βιώνει απολύσεις και εργασιακές δυσκολίες και έχει μετακομίσει στο πατρικό της σπίτι μετά τον θάνατο των γονιών της.
Όλα γίνονται με αναφορές στη σύγχρονη Αθήνα. Με τις πορείες και τις διαμαρτυρίες στους δρόμους. Η γυναίκα μιλά σε ένα χρυσόψαρο, που έχει το ίδιο όνομα με αυτήν”.
Σε αυτό το κείμενο της Τζένης Δάγλα, γραμμένο το 2012, προστέθηκαν άλλα δυο κείμενα που η σκηνοθέτις ζήτησε από τη συγγραφέα με επίκεντρο τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Οι δύο διαφορετικές ιστορίες που αφορούν τις οδύσσειες των ανθρώπων εισχωρούν στον μονόλογο δίνοντάς του προεκτάσεις.
Η Άσπα Τομπούλη χαρακτηρίζει “ευέλικτη τη δομή ενός γοητευτικού πολυπρισματικού κειμένου, ενός μονόλογου που περνά από το προσωπικό στο γενικό, από το ψυχολογικό στο κοινωνικό, με τέτοιον τρόπο που η πραγματικότητα διευρύνεται. Οι ιστορίες δυο διαφορετικών ανθρώπων μπαίνουν η μια μέσα στην άλλη και εκφέρονται από το ίδιο πρόσωπο, τον Ευθύμη Χρήστου. Πρόκειται για ανθρώπινες οδύσσειες με την καθημερινότητα και τον μικρόκοσμό τους”.
Η σκηνοθέτις διαμόρφωσε την “πολύ ισχυρή σκηνική προσωπικότητα του Φούρνου σε έναν ρευστό χώρο μέσα από προβολές κατόψεων οικοδομικών τετραγώνων, δρόμων, χαρτών που διηγούνται την ιστορία της Αθήνας, που είναι άλλωστε ένας εκ των πρωταγωνιστών του έργου”
Η Α. Τομπούλη επιλέγει τα έργα που σκηνοθετεί “με το ένστικτο, την ανάγκη της στιγμής, τις προτιμήσεις της περιόδου, αλλά και τις πολιτικές και κοινωνικές συγκυρίες, χωρίς ωστόσο αυτοί οι λόγοι να είναι πάντα ευκρινείς", όπως εξηγεί. Την ενδιαφέρουν και την παρακινούν η δομή και ο τρόπος που το έργο είναι γραμμένο. Και πολύ περισσότερο όταν αυτό δημιουργεί ερωτηματικά που η ίδια επιδιώκει να τα λύσει μέσα από τη σκηνοθεσία της. Θέματα δομής, πλοκής και θεματικής, ιδεολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο.
“Ένα αξιόλογο κείμενο έχει πολλούς τρόπους που ανεβαίνει, αυτή είναι και η συνεισφορά των σκηνοθετών κάθε φορά, άλλωστε τα κείμενα πάντα καθορίζονται από αυτόν που θα τα ανεβάσει, σε συνδυασμό και με πάρα πολλούς άλλους παράγοντες. Καλούμαι πάντα να βρω έναν άλλον, νέο τρόπο να πω την ιστορία συνδέοντας αυτά που έχω στο μυαλό μου μέσα από μια διαφορετική συνθήκη” καταλήγει.
Στην παράσταση την επιμέλεια του σκηνικού χώρου και τα κοστούμια έχει η Χριστίνα Παπούλια, τη σύνθεση των ήχων ο Δημήτρης Ιατρόπουλος, τους φωτισμούς ο Αποστόλης Τσατσάκος, την δημιουργία του Video οι COM.ODD.OR και την επιμέλεια κίνησης η Φαίδρα Σούτου.
