«Έξις δευτέρα φύσις εστί.» Συνδέουμε τους ανθρώπους με τις εικόνες που έχουμε σχηματίσει στη διάρκεια των χρόνων. Ανεξάρτητα από το αν τους γνωρίζουμε προσωπικά ή αν τους έχουμε προσεγγίσει μέσω της δημοσιοποίησης των λόγων ή των έργων τους για τα οποία έχουμε αποκρυσταλλώσει μια συγκεκριμένη άποψη, έχουμε συνηθίσει με δυο λόγια να τα βλέπουμε σύμφωνα με κάποια συγκεκριμένα, δικά μας ή διυλισμένα, κριτήρια. Γι'αυτό και ξαφνιαζόμαστε, τουλάχιστον, όταν ανακαλύψουμε μια διαφορετική, άγνωστη σε μας πτυχή τους. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται γα καλλιτέχνες με μακρά και ιδιαίτερα προβεβλημένη πορεία στον χώρο της δημιουργίας.
Ο Παναγιώτης Τέτσης, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή σε ηλικία 91 χρόνων, έμεινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό κυρίως για τις θάλασσές του τις πλασμένες με πινελιές που μετάφεραν συναισθήματα ως ένα ιδιαίτερο κράμα ρομαντισμού και εξπρεσιονισμού. Λίγοι γνωρίζουν το χαρακτικό του έργο. Ίσως γιατί στην Ελλάδα «το ασπρόμαυρο δεν πουλάει», όπως συνηθίζουν ακόμα και σήμερα να ισχυρίζονται πολλοί γκαλερίστες και γι' αυτό δεν τολμούν να το εκθέσουν, και το ίδιο ισχύει δυστυχώς και για την τέχνη της χαρακτικής. Αλλά αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα που θα υπερέβαινε τα όρια ενός κριτικού σημειώματος. Σημασία έχει ότι το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας αποφάσισε να τιμήσει το έργο, που και ο μυημένος στη χαλκογραφία Τέτσης θεωρούσε αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς του, στη Λιβαδειά, σε συνεργασία με τον Δήμο Λεβαδέων, τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς και τον σύλλογο «Φίλοι Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς».
Ο θεατής έχει τη δυνατότητα να διακρίνει τοπία αφαιρετικά δομημένα με μια καθαρότητα που αφήνει να φανούν οι όγκοι που τα συνθέτουν. Είναι φτιαγμένα με φόρμες ελλειπτικές και ρευστές που σπάνε, χάνονται και αναδύονται καταρρίπτοντας έτσι την αυστηρότητα της γεωμετρίας και προσδίδοντάς τους μια χροιά ποιητική. Που εντείνεται μέσα από τη ρυθμική εναλλαγή των διαφορετικών γκρίζων τόνων αφήνοντας το μάτι να ξεκουραστεί πάνω στο λευκό και να ταξιδέψει ξανά μέσα στην απεραντοσύνη του χώρου, όπως στην απεραντοσύνη μιας θάλασσας. Να δει επίπεδα αποδοσμένες, σαν σκιές πάνω στο ανοιχτό φόντο, μέσα στα λιτά περιγράμματα τους φιγούρες που αποκτούν οντότητα με την ιδιαίτερη κύρτωση των ώμων, το ανεπαίσθητο λύγισμα του ποδιού ή το σκύψιμο του κεφαλιού. Δείχνονται παρατεταγμένες η μια δίπλα στην άλλη ή σε μικρή απόσταση η μια από την άλλη, όπως σε ένα προσχέδιο ζωφόρου, σε ένα παιγνίδι στάσης και κίνησης που αποκτά τον παλμό των κυμάτων. Το μικρό μέγεθός τους σε σχέση με το τεράστιο κτήριο όπου βρίσκονται, οι τρυφερές καμπύλες που τις μορφώνουν προδίδουν το ευάλωτο της νεωτερικής ύπαρξης.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που εμπλουτίζει τις εικόνες που έχουμε για τον Τέτση, μας αποκαλύπτει τη βαθιά ζωγραφικότητα της χαρακτικής, ανατρέπει την καθιερωμένη αντιμετώπιση τόσο της σημαίνουσας αυτής μορφής της τέχνης όσο και του ίδιου του δημιουργού. Είναι ένα εγχείρημα άξιο της προσοχής μας, που ευχόμαστε να έχει συνέχεια.
«ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΕΤΣΗ, Χαρακτική» Λιβαδειά, Νερόμυλος, Πηγές Κρύας. Διάρκεια έκθεσης: 10-23 Σεπτεμβρίου. Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 19.00 - 21.30, Σάβ. και Κυρ. 12.00 - 14.00 & 19.00 - 21.30
