Με τη λέξη "Αμολή" οι αγρότες του Ασπροπύργου εννοούν το αυλάκι που μεταφέρει το νερό για να ποτιστεί η καλλιέργεια. "Αυτή η λέξη συμβολίζει επίσης τη ζωή που κυλάει ανεμπόδιστα για να θρέψει κάθε μορφή δημιουργίας" λέει η Aμιλία Μπουρίτη, εικαστικός και performance artist, που καταφεύγει στην ντοπιολαλιά του γενέθλιου τόπου για να τιτλοφορήσει το ομώνυμο διεθνές πρόγραμμα, το οποίο επιχειρεί να δημιουργήσει γέφυρες διαλόγου ανάμεσα στη σύγχρονη τέχνη και την κοινωνία μέσα από συμμετοχικά έργα, performance, περιπατητικές διαδρομές, εκπαιδευτικά προγράμματα, διεθνή εργαστήρια και γιορτές κοινοτήτων. Η ίδια μιλάει για "ένα συλλογικό έργο στην αγροτική, μεταπολιτισμική κοινότητα του Ασπροπύργου", η πρώτη φάση του οποίου παρουσιάζεται από σήμερα έως τον Δεκέμβριο.
Οι ρίζες της καταγωγής
Καλλιτέχνες, αγρότες, μετανάστες και το ευρύτερο κοινό συναντιούνται στους αγρούς του Ασπροπύργου και δημιουργούν ένα βιωματικό συλλογικό έργο που πιάνει το νήμα από τις ρίζες της καταγωγής για να γίνει σύγχρονη τέχνη. Όποιος βρεθεί απόψε (8.30 μ.μ.) στο αγρόκτημα του Θανάση Σερέπα, στην Αγία Μαρίνα, και την Κυριακή 2 Αυγούστου (8.30 μ.μ.) στο αγρόκτημα της Ελένης Μπρέμπου, στην Γκορυτσά, θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα "Αγροτικά Αποτυπώματα Ασπροπύργου ΙΙ", έτσι όπως καταγράφονται μέσα από δύο κουλτούρες, την αρβανίτικη και την ποντιακή, που συνυπάρχουν επί δεκαετίες στην περιοχή δίνοντας στίγμα και χρώμα στην κοινότητα.
Η σημερινή γιορτή της Αγίας Μαρίνας σηματοδοτεί τον τόπο της αποψινής perfrormance. Το ομώνυμο εκκλησάκι στο κτήμα Σερέπα γίνεται το κέντρο της συνάντησης για να καταδειχτεί μέσα από το έργο η σχέση των Αρβανιτών αγροτών με τη γη, την καλλιέργεια, την προσωπική ιστορία και τις μνήμες του τόπου, ενώ το δικό τους μερίδιο στη δράση καταθέτουν οι κάτοικοι μέσα από τις μαρτυρίες και τα τραγούδια τους, αδιάσειστα τεκμήρια της ξεχωριστής σχέσης τους με τη γη και την αγροτική διαδικασία στην περιοχή.
Στη γειτονιά του αεροδρομίου ΕΜΑΚ 1, στην Γκορυτσά, διαδραματίζονται τα "Αγροτικά Αποτυπώματα Ασπροπύργου ΙΙ - Η ποντιακή κουλτούρα". Κι εδώ η συμμετοχή των κατοίκων είναι κομβική για την εξέλιξη της τελετουργικής perfrormance και της κινηματογραφικής προβολής που υπογραμμίζει τη δυναμική της ποντιακής κουλτούρας μέσα από την τροφή, τις μαρτυρίες του ξεριζωμού και της μετεγκατάστασης στην Ελλάδα, τη μουσική και τα τραγούδια του Πόντου. Οι κάτοικοι συνεισφέρουν με αφηγήσεις, τραγούδια και μνήμες που αφορούν σοβαρές μεταδοτικές ασθένειες από τα χρόνια της ζωής των προγόνων τους στις Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Μνήμες και τραγούδια που "κουμπώνουν" με τη σημερινή πανδημία της Covid.
Oι δύο κουλτούρες του Aσπροπύργου
"Οι δύο κουλτούρες συνυπάρχουν στον Ασπρόπυργο εδώ και πολλά χρόνια, μοιράζονται την καθημερινότητά τους και πιστεύω ότι αναγνωρίζει η μία την άλλη παρά τις φαινομενικές τους αντιθέσεις. Ο πυρήνας και των δύο αφορά ανθρώπους με ισχυρό χαρακτήρα, δύναμη θέλησης, εργατικούς και φιλόξενους" λέει η Αιμιλία Μπουρίκη, εξηγώντας ότι το έργο «Αγροτικά αποτυπώματα Ασπροπύργου ΙΙ» "αναδεικνύει τις δύο κουλτούρες ως καταγωγή και πολιτισμό αλλά και τους ανθρώπους που συμμετέχουν από τις γειτονιές της περιοχής".
"Ένα σημείο αναφοράς είναι επίσης και η ιδιαίτερη σχέση τους με τη γη" υπογραμμίζει η εικαστικός. "Οι Aρβανίτες ήταν αγρότες και η κουλτούρα τους πήγαζε από την αγροτική ζωή τους. Οι Πόντιοι είχαν άλλη σχέση με τη γη, που λόγω καιρικών συνθηκών η τροφή τους έπρεπε να διατηρείται. Αυτό και μόνο το γεγονός δίνει άλλα στοιχεία και χρώμα στην κουλτούρα τους. Επίσης η ιστορία των Ποντίων είναι βαμμένη με αίμα και αυτό το κουβαλάνε στα τραγούδια και στη μουσική τους".
Η Αιμιλία Μπουρίτη επιμένει διαρκώς ότι "το καλλιτεχνικό έργο είναι συμμετοχικό και δεν θα μπορούσε να έχει τη συγκεκριμένη μορφή αν δεν συμμετείχαν οι άνθρωποι της κοινότητας". Άλλωστε "το καλλιτεχνικό στοίχημα", όπως λέει, "είναι να δημιουργήσει έναν διάλογο μεταξύ της σύγχρονης τέχνης και της κοινότητας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το πεδίο δημιουργίας είναι το αγρόκτημα, όπου προσεγγίζεται σύμφωνα με την αρχιτεκτονική του χώρου του, την ιστορία του, την οργανικότητα της γης και τη συμβολή των κατοίκων της κοινότητας μέσα από τις αφηγήσεις τους αλλά και ως σωματικές γλυπτικές φόρμες στον χώρο".
Η άλλη επικοινωνία
Θεωρώντας κομβική συνθήκη "τη μεταφορά της καλλιτεχνικής ζωής έξω από τις μεγάλες πόλεις αλλά και έξω από τους 'κλασικούς χώρους τέχνης', δηλαδή μουσεία, γκαλερί, πολυχώρους", η Αιμιλία Μπουρίτη εξηγεί πώς δημιουργήθηκε το πρόγραμμα "Αμολή". "Ήταν ένα εσωτερικό κάλεσμα και με την καλή έννοια μια υποχρέωση απέναντι στον Ασπρόπυργο, την πόλη μου, που είναι πολύ παρεξηγημένη. Στην πόλη αυτή συναντιούνται κουλτούρες, αγροτικό, βιομηχανικό και μεταβιομηχανικό περιβάλλον και πραγματικά είναι ένας πλούτος που εμπνέει και μπορεί να γίνει και ένα παράδειγμα συνύπαρξης όλων των παραπάνω δυναμικών. Δεν είναι καθόλου εύκολη η παραπάνω συνύπαρξη, αλλά τα δύσκολα είναι αυτά που μας κάνουν και εξελισσόμαστε".
Κι αν κάτι θέλησε η ίδια να επισημάνει μέσα από την "Αμολή", είναι ότι "η ανθρώπινη επικοινωνία είναι αυτή που κάνει τη διαφορά σε κάθε είδος δημιουργίας". Γι' αυτό, όπως εξηγεί, "το πρόγραμμα 'Αμολή' θα πετύχει τον σκοπό του (που είναι να γίνει ένα μέσο για ουσιαστική έκφραση, σεβασμό και αναγνώριση του τόπου και των δυναμικών του) μόνον όταν συνεχίσουμε να δημιουργούμε όλοι 'μαζί' το καλλιτεχνικό έργο ώστε αυτό με τη σειρά του να γίνει έμπνευση και μοίρασμα".
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
