«Το αριστερό κόμμα στην ψηφιακή εποχή»
Με τους: Γιάννη Μπουρνού Προϊστάμενο στρατηγικού σχεδιασμού του Πρωθυπουργού
Κώστα Δουζίνα, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Α' Πειραιά
Ματθαίο Τσιμιτάκη, Δημοσιογράφο
Δημήτρη Παπανικολόπουλο, Δρ Πολιτικής Επιστήμης
Η πολιτική αποκεντρώνεται και ασκείται σε διάφορους χώρους, στη δουλειά, τη γειτονιά, τις πολιτισμικές δραστηριότητες και τις ψηφιακές εφαρμογές. Τα νέα κοινωνικά κινήματα της εποχής μας αναδεικνύουν καινούργια αιτήματα, είτε ταξικά είτε διαταξικά, είτε τοπικά είτε εθνικά είτε διεθνικά. Έτσι έχουμε νέες θεματικές και ευέλικτες μορφές λαϊκών κινητοποιήσεων και πολιτικής δράσης που συνήθως εκδηλώνονται στα social media.
Ο όλο και αυξανόμενος ρόλος του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν στερήσει από τις κομματικές οργανώσεις τους παραδοσιακούς τους ρόλους (πολιτική ενημέρωση, κοινωνικοποίηση, ανταλλαγή απόψεων και ακτιβιστική δράση). Ειδικά οι νέες γενιές επιθυμούν την οριζόντια αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, γεγονός που εκφράζει και ταυτόχρονα εντείνει την κρίση της κομματικής εκπροσώπησης.
Η κλασική κομματική μορφή υποχωρεί παντού. Τα κόμματα φθίνουν, χάνουν μέλη και τείνουν να ελέγχονται από μικρές επαγγελματικές ομάδες. Μόνο 4% όσων ψηφίζουν στη Δυτική Ευρώπη είναι κομματικά μέλη.
Στα καθ’ ημάς ίσως όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα να είναι ότι η οργανωτική εμβέλεια του κόμματος αδυνατεί να εκμεταλλευθεί τη διαθεσιμότητα του «κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ».
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η οργανωμένη πολιτική μαζών είναι πλέον ανέφικτη. Σημαίνει απλώς ότι πρέπει να δοκιμάσουμε νέες μορφές οργάνωσης, ενεργοποίησης και συμμετοχής, προσαρμοσμένες στην εποχή μας. Ένα πρόπλασμα αυτού του νέου τύπου πολιτικής οργάνωσης είδαμε στα κινήματα τύπου Occupy και Indignados, κατά την τρέχουσα δεκαετία σε πολλές χώρες του κόσμου.
