Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Για «ενωμένο - δυνατό» δεν ξέρω, όμως «είναι εδώ». Τώρα πως είναι, τι είναι, πόσο είναι, θα δείξει. Όμως είναι εδώ. Το ΠΑΣΟΚ έτσι; Όχι τίποτε άλλο, κανας νέος φορέας της Κεντροαριστεράς ας πούμε, το ΠΑΣΟΚ. Όπως ακριβώς το ξέραμε και το αγαπήσαμε.
Οι 210.000 ψηφίσαντες για αρχηγό, με τα δεδομένα της εποχής και με τα σημερινά δεδομένα του χώρου, είναι σεβαστή επίδοση. Επίδοση που δείχνει πως ναι, το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Πολύ περισσότερο που αυτοί οι 210.000, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ξερό ψωμί. Οπότε, ναι, είναι εδώ...
Σεβαστή επίδοση λοιπόν η συμμετοχή των 210.000 πολιτών στον πρώτο γύρο της διαδικασίας ανάδειξης αρχηγού στην κεντρώα παράταξη. Σεβαστή επίδοση, ικανοποιητική αλλά ώς εκεί, όχι πρωτοφανής, όχι φοβερή ούτε συγκλονιστική, με 9 υποψηφίους αρχηγούς. Σαν τις ανοησίες που λέγονται και γράφονται αυτές τις ώρες. Μην τρελαθούμε κιόλας. Όταν το 2004 είχαν ψηφίσει, για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κάπου ένα εκατομμύριο κόσμος, με μόνον υποψήφιο, τότε, τον Γιώργο Παπανδρέου. Για τα δεδομένα της εποχής λοιπόν, και για τη σημερινή κατάσταση του χώρου, μια χαρά. Καλύτερα του αναμενομένου. Τουλάχιστον αριθμητικά. Γιατί αν αρχίσεις να ψάχνεις και την άλλη διάσταση του πράγματος, την ηλικιακή ας πούμε, μπορεί και να μελαγχολήσεις. Και, πάντως, αυτή η καλή συμμετοχή δημιουργεί προϋποθέσεις ελπιδοφόρου ξεκινήματος του νέου(;) εγχειρήματος. Όλα εξαρτώνται από τη «διαχείριση» αυτού του ευοίωνου δείγματος. Σωστή διαχείριση μπορεί να απογειώσει την προσπάθεια, λαθεμένη μπορεί να την προσγειώσει απότομα και άτσαλα. Και να επιστρέψουμε εντός και επί τα αυτά. Στα πενιχρά και μίζερα «επί τα αυτά».
Ως... χαστούκι στον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμήθηκε από κάποιους η ευρεία συμμετοχή. Αλλά γιατί, παρακαλώ; Που το βρήκαν γραμμένο, με ποιον τρόπο αποκρυπτογράφησαν την πρόθεση ψήφου των συμμετασχόντων; Εκτός κι αν πήραν τοις μετρητοίς (και την γενίκευσαν...) την «αιτιολόγηση ψήφου» καραμπινάτων δεξιών ψηφοφόρων της περιοχής Φιλοθέης - Ψυχικού που, καθώς διαβάσαμε (και αν στέκει το σχετικό δημοσίευμα), δήλωσαν ότι προσήλθαν στη διαδικασία προκειμένου «να διώξουν τη χολέρα του ΣΥΡΙΖΑ».
Ε, λοιπόν, να θυμίσουμε στους θριαμβολογούντες «κεντροαριστερούς» διοργανωτές, ότι το κεντρικό σύνθημα της Ν.Δ., που δονούσε τις ψυχές των δεξιών την εποχή του Ευάγγελου Αβέρωφ αλλά και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ήταν «αέρα - αέρα να φύγει η χολέρα». Και τότε το σύνθημα μάλλον δεν αναφερόταν στον ΣΥΡΙΖΑ...
Για την ισορροπία του συστήματος
Οικογενειακή υπόθεση του ΠΑΣΟΚ λοιπόν η διαδικασία εκλογής αρχηγού και δημιουργίας του «καινούργιου». Ως προς τους δύο τελικούς διεκδικητές και ως προς το φρόνημα και τις διαθέσεις της πλειονότητας των συμμετασχόντων. Άλλοι επίδοξοι αρχηγοί, εκείνοι που συμβόλιζαν, που σηματοδοτούσαν και -καθώς υποστήριζαν- εγγυώντο τη διεύρυνση του χώρου, ε, μάλλον δεν θα πρέπει να είναι και τόσο υπερήφανοι για τις επιδόσεις τους στην κάλπη. Το ίδιο και οι οπαδοί τους. Θα μπορούσε λοιπόν να υποστηρίξει κανείς, έστω καθ’ υπερβολή, ότι η μεγάλη πλειονότητα εκείνων που ψήφισαν την περασμένη Κυριακή έδωσαν εντολή να μην γίνει ο νέος φορέας. Τους φτάνει και τους περισσεύει το ΠΑΣΟΚ.
Ίσως, εντέλει, βλέπουμε μία απ’ τα ίδια, όπως με την κίνηση των «58», όπως με την «Ελιά». Εγχειρήματα των οποίων την εξέλιξη και την τύχη την είδαμε, την ξέρουμε. Μ’ αυτή την έννοια, μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί το ιδρυτικό συνέδριο το επικείμενο. Τι λογής κόμμα θα στήσει, ποια κατεύθυνση, ποια στρατηγική θα προκρίνει, αλλά και αν τελικά θα πάνε όλοι μαζί. Και πως ο καθένας εννοεί αυτό το «όλοι μαζί». Σύμφωνα με την αισιόδοξη εκτίμηση των εξελίξεων, ο νέος αρχηγός, απελευθερωμένος πλέον από εκλογικές δεσμεύσεις και σκοπιμότητες, θα μπορεί άνετα και χωρίς αναστολές να ξεδιπλώσει την πολιτική του. Την πολιτική των «ίσων αποστάσεων», ας πούμε. Σε κάθε περίπτωση, και ανεξαρτήτως επιλογών και προτιμήσεων, αν τελικά στηθεί με σοβαρότητα, με επάρκεια, με αξιοπιστία ένα στέρεο κόμμα του «μεσαίου χώρου», τούτο δεν μπορεί παρά να συμβάλει ευεργετικά στην ισορροπία του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Όσο για την εκτίμηση πως από την τυχόν ευδοκίμηση του κεντρώου φορέα δεν μπορεί παρά να πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, οι τα τοιαύτα φρονούντες ας μην βιάζονται, ας μην παίρνουν όρκο κι ας μην βάζουν στοίχημα. Δεν αποκλείεται να κινδυνεύσει περισσότερο ο εκ δεξιών γείτονάς του. Δεδομένου ότι ο κεντρώος χώρος, τα τελευταία χρόνια, «εμβολιάστηκε» συστηματικά και επίμονα με ισχυρά αντι-ΣΥΡΙΖΑ «αντισώματα». Όλος αυτός ο κόσμος λοιπόν, ο οποίος, σε μεγάλο ποσοστό, θα μπορούσε να πέσει στην αγκαλιά του Κυριάκου Μητσοτάκη ως την πιο αποτελεσματική αντι-ΣΥΡΙΖΑ επιλογή, δεν αποκλείεται «να σκαλώσει» τώρα σε ένα υγιές και ελπιδοφόρο κεντρώο σχήμα. Οπότε, ναι, ας μην βιάζονται οι «επισπεύδοντες» αναλυτές. Ας μην παίρνουν όρκο κι ας μην βάζουν στοίχημα...
