Οι διαπραγματεύσεις για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης βρίσκονται σε τέτοιο κομβικό σημείο, που αρχίζουν να αποκαλύπτονται οι προθέσεις και οι στοχεύσεις όλων των πλευρών. Όσο ξεκάθαρο είναι ότι η κυβέρνηση επιδιώκει το κλείσιμο της αξιολόγησης, άλλο τόσο προφανές είναι ότι συγκεκριμένοι κύκλοι από τους δανειστές δεν θέλουν με τίποτα να κλείσει η αξιολόγηση.
Στην ουσία, αυτό το μπαράζ των αλλεπάλληλων εμπλοκών είναι τόσο ξεκάθαρο πια, αφού, πέρα από τις “παράλογες απαιτήσεις”, αναθεωρούν τη στάση τους ακόμη και σε θέματα που είχαν κλείσει.
Πώς προκύπτει αυτό; Και από τις τελευταίες διαρροές ευρωπαϊκών πηγών, που χαρακτήρισαν χθες παράλογες τις απαιτήσεις που θέτουν κάποιοι από τους δανειστές με αποτέλεσμα να καθυστερεί η αξιολόγηση. Φυσικά, οι “ευρωπαϊκές πηγές” δεν κατονόμασαν τους δανειστές που βάζουν εκ νέου παράλογες απαιτήσεις στο τραπέζι, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι. Όπως γνωρίζουμε επίσης και ποιοι εγχώριοι παράγοντες ανοίγουν την όρεξη των ακραίων.
Γιατί όσοι μιλάνε για εκλογές τώρα, όσοι σχεδιάζουν σενάρια για πτώση της κυβέρνησης, όσοι περιφέρονται και λένε ότι όταν έρθουν στην εξουσία, θα πάρουν “τόσα κι άλλα τόσα μέτρα”, όσοι καιροφυλακτούν με πρόσχημα “οικουμενικές” λύσεις να κερδίσουν το προσωπικό τους στοίχημα όποιο κι αν είναι το τίμημα για τη χώρα μόνο κακή υπηρεσία μπορούν να προσφέρουν αυτή τη στιγμή για τους πολίτες και την κοινωνία.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η λύση είναι μόνο πολιτική. Μια απόφαση που θα πρέπει να πάρουν οι ηγέτες των χωρών, σηματοδοτώντας μια νέα σελίδα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά συνολικά για την Ε.Ε. Δείγμα μιας νέας πορείας που να καταγράφει ότι η Ε.Ε. μπορεί να βρίσκει λύσεις και όχι μόνο να διαιωνίζει προβλήματα. Η αξιολόγηση μαζί με τη ρύθμιση του χρέους, έπειτα από τόσες επαφές και συναντήσεις που έχουν γίνει, δεν μπορεί να είναι ζήτημα των τεχνοκρατών και των κλιμακίων, αφού στην ουσία όλα τα οικονομικά θέματα είναι γνωστά και δεδομένα. Τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων και αυτές πρέπει να ληφθούν σε άλλο επίπεδο.
Μια τέτοια επιλογή θα είναι ένδειξη ευθύνης απέναντι στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται στα τεχνικά κλιμάκια. Οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να μένουν απλοί παρατηρητές των διαφωνιών που στήνονται έντεχνα και να τις καταγγέλλουν... ανωνύμως.
Οι τεχνικοί σύμβουλοι έχουν επικεφαλής, οι ακραίοι υπουργοί της Ευρωζώνης έχουν και πρωθυπουργούς από πάνω τους. Εκτός αν όλοι τους κρύβονται ο ένας πίσω από τον άλλο...
