Υποθηκευμένη κυριαρχία
Η πολιτική κυριαρχία της Μέρκελ στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας δέκα μήνες πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 μοιάζει σήμερα αδιαμφισβήτητα μια κραυγαλέα αντίστιξη με την κατάσταση πραγμάτων πριν από έναν χρόνο, όταν το Προσφυγικό έμοιαζε να τερματίζει αμετάκλητα την πολιτική της καριέρα. Η καγκελάριος ανακοίνωσε χθες την πρόθεσή της να διεκδικήσει τέταρτη πλήρη τετραετή θητεία στην καγκελαρία. Την υποψηφιότητά της είχε αναγγείλει έμμεσα ο Ομπάμα την Πέμπτη 17/11 από το Βερολίνο, με τη δήλωσή του ότι αν ήταν Γερμανός θα ψήφιζε την καγκελάριο.
Την ίδια στιγμή μια μιντιακή συγχορδία σε Ε.Ε. και Βόρεια Αμερική έχει ανακηρύξει τη Μέρκελ -μετά το Brexit και τη νίκη του Τραμπ- προπύργιο των δυτικών φιλελεύθερων αξιών και την ωραία αυτή ατμόσφαιρα φωτίζουν ως ρωμαϊκό θρίαμβο οι δημοσκοπήσεις, με το 55% των Γερμανών να θέλει την καγκελάριο για τέταρτη τετραετία, με αντίθετο το 39%. Παρά τα παραπάνω ο ορίζοντας των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2017 στη Γερμανία είναι τοπίο στην ομίχλη, καθώς ουδείς σήμερα μπορεί να προβλέψει πως το επερχόμενο ντόμινο πολιτικών ανατροπών στην Ε.Ε. θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Οι εξελίξεις σε Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία και κυρίως Γαλλία θα αφήσουν ανεπηρέαστη την πολιτική των Μέρκελ-Σόιμπλε στην Ευρωζώνη; Η επικράτηση του αντισυστημικού λαϊκισμού στις παραπάνω χώρες είναι δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστη τη μιντιακή κατασκευή μιας Μέρκελ εγγυήτριας της σταθερότητας στην Ευρώπη; Στα παραπάνω ερωτηματικά ουδείς μπορεί να απαντήσει σήμερα, με μόνη επί του παρόντος βεβαιότητα ότι το Προσφυγικό έχει πάψει εδώ και μήνες να προκαλεί φθορά στη Μέρκελ, καθώς το κλείσιμο του «βαλκανικού διαδρόμου» με την προτροπή της Αυστρίας μαζί με τα συρματοπλέγματα της Ουγγαρίας του Όρμπαν έκλεισαν στην πράξη τα σύνορα της Γερμανίας σε νέες προσφυγικές ροές, με την καγκελάριο να έχει την άνεση να μιλά χωρίς ιδιαίτερο κόστος για τις ανθρωπιστικές αρχές τις οποίες είχε επικαλεστεί πριν από έναν χρόνο.
Η πτώση του Ρέντζι στην Ιταλία, η νίκη της Ακροδεξιάς στην Ολλανδία στα μέσα Μαρτίου και η εκτόξευση της Λεπέν στη Γαλλία θα δημιουργήσουν μέχρι τον Μάιο ένα νέο ευρωπαϊκό τοπίο, που θα είναι εκ των πραγμάτων μια διαπίστωση αποτυχίας της ευρωπαϊκής πολιτικής του Βερολίνου από την έναρξη της κρίσης το 2008 μέχρι και σήμερα.
Τότε το μεγαλύτερο σήμερα πλεονέκτημα της Μέρκελ, η σταθερότητα και η συνέχεια, την οποία προσωποποιεί, δεν αποκλείεται να αποδειχθεί η μεγαλύτερη υποθήκη για μια τέταρτη θητεία στην καγκελαρία.
*Άρθρο του Γιώργου Καπόπουλου, 21.11.2016
