Αυτές τις μέρες βγαίνει στους γερμανικούς κινηματογράφους μια κωμωδία με έναν τίτλο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη φαντασία: Highway to Hellas, κατά το θρυλικό τραγούδι Highway to Hell των AC/DC. Λεωφόρος προς την Κόλαση, δηλαδή. Και διακωμωδεί όλες τις εκατέρωθεν προκαταλήψεις με έναν τρόπο ίσως ενοχλητικά απλοϊκό, αλλά αναπάντεχα διασκεδαστικό.
Η ιστορία είναι μάλλον προβλέψιμη: Ο Γκάισνερ, ένας Γερμανός τραπεζικός υπάλληλος, έρχεται να ελέγξει τι απέγινε με ένα δάνειο που δόθηκε στο ξεχασμένο νησί "Παλαδίκη" για την κατασκευή μιας μονάδας παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Και ζει τη δική του ελληνική Κόλαση. Έχει κράτηση για ένα κλειστό ξενοδοχείο, το μόνο μεταφορικό μέσο είναι ένας γάιδαρος - ή η μοτοσυκλέτα του Πάνου, του Καζανόβα του νησιού, ο οποίος βεβαίως δεν φοράει κράνος- δεν αντέχει τη ζέστη, δεν κρατάει κανείς τα λογιστικά στοιχεία του έργου, και κυρίως δεν υπάρχει το έργο.
Ο Γκάισνερ είναι η τυπική εκδοχή του Γκαουλάιτερ κι έτσι τον υποδέχονται στο νησί. Τους βάζει παγίδες και του βάζουν παγίδες, δεν καταλαβαίνει τον τρόπο που σκέφτονται οι νησιώτες κι αυτοί με τη σειρά τους δεν καταλαβαίνουν τον τρόπο που σκέφτεται αυτός. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν κάτι από καρικατούρα, αλλά οι ηθοποιοί παίζουν την υπερβολή τους με κέφι, ώστε τελικά να μην ενοχλεί.
Η κορυφαία καρικατούρα της ταινίας είναι ο Γκάισνερ, που αντιμετωπίζει δίχως ίχνος χιούμορ την ξένη σ' αυτόν πραγματικότητα. Όταν ο Πάνος τον ρωτάει κάποια στιγμή ποιες γυναίκες του αρέσουν, του απαντά: "Εμένα με κάνει η δουλειά μου ευτυχισμένο". Κι όταν οι νησιώτες χτίζουν -πασαλείβουν είναι το σωστότερο- σε χρόνο ρεκόρ το εργοστάσιο για το οποίο είχαν πάρει δάνειο, είναι εντυπωσιακό το ταλέντο αυτοσχεδιασμού που επιδεικνύουν.
Μέσα από τα πολλά αστεία, ενίοτε και γελοία, περιστατικά που δείχνει, η ταινία βγάζει μια παράξενη ισορροπία. Φαίνεται ότι ο στόχος του σεναριογράφου ήταν τελικά να τινάξει στον αέρα τις προκαταλήψεις, όχι διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, αλλά καταφέρνοντας να δείξει στο θεατή ότι δεν υπάρχει καλύτερος και χειρότερος τρόπος ζωής. Υπάρχουν απλά διαφορετικοί τρόποι ζωής, με τα καλά τους και τα κακά τους. Και πρέπει κανείς να αφεθεί να τους ανακαλύψει.
Νίκη Θεσσαλού
