Του Κώστα Φ. Μαραγιάννη*
Δεν έχω σκοπό, με αυτό το άρθρο, να ωραιοποιήσω καταστάσεις και συμφωνίες. Άλλωστε, έχουν ειπωθεί και έχουν γραφεί πολλά και από τη μια και από την άλλη πλευρά. Η ίδια η εφαρμογή της συμφωνίας στην πράξη και στην καθημερινή ζωή των πολιτών θα αποδείξει του λόγου το αληθές, της μιας ή της άλλης πλευράς, που τοποθετείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Κρατάω, όμως από όλη την εμπειρία και την πρακτική της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης, τη φράση του Αλέξη Τσίπρα ότι «ρίχτηκε πολύς σπόρος δημοκρατίας και αξιοπρέπειας στην Ευρώπη», αυτό το διάστημα. Πιστεύω ότι εκφράζει μια αναντίρρητη πραγματικότητα και αυτό αποδεικνύουν τα παρακάτω γεγονότα.
Για πρώτη φορά, ασχολήθηκε με την Ελλάδα τόσο έντονα ολόκληρη η Ευρώπη και οι ηγέτες μεγάλων δυνάμεων, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και πολλές άλλες. Η Ελλάδα βρέθηκε στο προσκήνιο της διεθνούς κοινότητας για 5 μήνες. Αυτό από μόνο του είναι ένα επίτευγμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αφού η Ελλάδα από ένας φτωχός και ασήμαντος συγγενής, έγινε πρωταγωνιστής των εξελίξεων και απέδειξε στην πράξη ότι δεν είναι η χώρα του «ναι σε όλα», όπως μας είχαν συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας και την οδήγησαν στην κατάρρευση.
Η ελληνική κυβέρνηση με την αποφασιστικότητά της δημιούργησε μια δυναμική αξιοποιήσιμη και στο μέλλον, δημιουργώντας ρήγμα στην τριάδα των θεσμών. Ήδη, το ΔΝΤ, με δύο πρόσφατες εκθέσεις, μιλάει για μη βιώσιμο χρέος, την αναγκαιότητα του κουρέματος κατά 30% και την επιμήκυνση της πληρωμής του από το 2055 και πέρα. Κάτι που μετά βδελυγμίας απέρριπταν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και τώρα άρχισαν να το συζητούν.
Ποιος μπορεί να υποτιμήσει τη συγκινητική και ουσιαστική ενεργοποίηση και κινητοποίηση των Ευρωπαίων πολιτών, των κομμάτων, των διανοουμένων που διαδήλωναν υπέρ των Ελλήνων στις πλατείες των μεγάλων πόλεων; Μπορεί, βέβαια, να μην ικανοποιήθηκαν από αυτό που πέτυχε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά τι συναισθήματα απελπισίας, απογοήτευσης και παραίτησης θα βίωναν, αν, από το πρωί της Δευτέρας 13 Ιουλίου 2015, βρισκόταν η Ελλάδα σε καθεστώς άτακτης χρεοκοπίας και πλήρους κατάρρευσης, με ανθρωπιστική βοήθεια, όπως το είχαν σχεδιάσει, οι άτεγκτοι δανειστές και «εταίροι»; Θα μπορούσε ποτέ η Αριστερά στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες, που είναι ανερχόμενη δύναμη, να σηκώσει ποτέ κεφάλι, αφού οι σκληρά δοκιμαζόμενοι πολίτες θα ενοχοποιούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτή την κατάσταση;
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνθηκολόγησε, όπως μου είπε χαρακτηριστικά ένας φίλος με μεγάλη προσφορά και παρουσία στην Αριστερά, γιατί οι δυνάμεις του εχθρού ήταν υπέρτερες. Έκανε εκεχειρία προς το παρόν, για να μπορέσει να προετοιμαστεί για την επόμενη σύγκρουση, στην οποία θα πρέπει να βρεθεί καλά προετοιμασμένη. Ίσως δεν υπολόγισε σωστά τη δύναμη του αντιπάλου, ίσως να είχε έλλειμμα πολιτικού σχεδιασμού και εναλλακτικού σχεδίου. Πολλά ίσως μπορεί να προσάψει κανείς στη σημερινή κυβέρνηση, αλλά δεν είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή. Κριτική και αυτοκριτική θα γίνει. Η Αριστερά έχει το θάρρος να παραδεχθεί λάθη και παραλείψεις.
Η Ελλάδα, λοιπόν, έδειξε τον δρόμο της αξιοπρέπειας σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο και έσπειρε «σπόρο» δημοκρατίας και αξιοπρέπειας που πολύ σύντομα θα «φυτρώσει», θα αναπτυχθεί και θα δρομολογήσει τις εξελίξεις για μια άλλη Ευρώπη, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να πορευτεί η Ευρώπη χωρίς τη δημοκρατία και τις αξίες της, που έχει σήμερα εγκαταλείψει. Όλα, βέβαια, θα εξαρτηθούν από τη δυναμική των κοινωνιών, που θα πρέπει να κάνουν άλλες πολιτικές επιλογές.
Τώρα πλέον, η Αριστερά θα πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να κυβερνήσει ουσιαστικά και διαφορετικά. Έφτασε η ώρα, να κυβερνήσει πραγματικά στο εσωτερικό της χώρας και να σταματήσει τη συνεχή αναβλητικότητα. Να αποδείξει ότι μπορεί και στα δύσκολα. Έχει χρέος, λοιπόν, στο εσωτερικό της χώρας με την καθημερινή διακυβέρνηση:
- Να βρει τρόπους προστασίας των λαϊκών στρωμάτων που θα πληγούν από τα νέα μέτρα.
- Να εφαρμόσει την αξιοκρατία που τόσο βάναυσα έχει προσβληθεί από το πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι σήμερα.
- Να άρει τις μισθολογικές ανισότητες στο Δημόσιο και στους οργανισμούς, με την κατάργηση των προκλητικών προνομίων που απολαμβάνουν, ακόμη και σήμερα, κάποιοι.
- Να ενισχύσει με κάθε τρόπο την αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία και να εφαρμόσει συγκεκριμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας (γιατί πραγματικά δεν έχει κανένα μέλλον και καμιά τύχη μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και ακούσαμε τις τελευταίες μέρες ότι οδηγούνται στην κατάρρευση οι κτηνοτροφικές μονάδες των βοοειδών από έλλειψη ζωοτροφών και σανού, αφού είναι όλα εισαγόμενα!).
- Να προχωρήσει στην ορθολογιστική αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που κατασπαταλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ή πήγαν στα χέρια των ημετέρων.
- Να καταργήσει την προχειρότητα στη νομοθεσία με την ψήφιση νόμων «του ποδιού» και με φωτογραφικές ρυθμίσεις.
- Να προχωρήσει στην καθιέρωση της λογοδοσίας των διοικούντων και αυτών που κατέχουν θέσεις ευθύνης.
- Να παρουσιάσει και να εφαρμόσει ένα οργανωμένο σχέδιο παιδείας που θα δημιουργεί ίσες ευκαιρίες μόρφωσης για όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού.
- Να πατάξει τη γραφειοκρατία που τόσο ταλαιπωρεί τους πολίτες και αποτελεί ανασχετικό παράγονται για κάθε πρωτοβουλία ανάπτυξης και επένδυσης.
- Να εξυγιάνει τον χώρο της ενημέρωσης, με την καθιέρωση ξεκάθαρων κανόνων νομιμότητας και εξασφάλισης των αδειών των ΜΜΕ.
- Να εφαρμόσει δεκάδες μέτρα που περιλαμβάνονται στο προεκλογικό της πρόγραμμα και καμιά συμφωνία δεν το εμποδίζει.
- Τέλος, να μην χαριστεί σε κανέναν και να δείξει πυγμή απέναντι σε ένα βαθύ κράτος διάλυσης, μη εξυπηρέτησης του πολίτη, διαπλοκής, διαφθοράς και βολέματος κάποιων.
Παράλληλα με όλα αυτά, με τα οποία θα δείξει ένα άλλο πρόσωπο στην κοινωνία, που αισθάνεται σήμερα ότι και αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα και είναι σχεδόν ίδια με τις προηγούμενες, προκύπτει και η αναγκαιότητα να καταστρωθεί ένα σχέδιο άμυνας και ενδεχομένως διαφυγής και απεγκλωβισμού, από τους όρους του σκληρού Μνημονίου που πραξικοπηματικά επέβαλαν οι δανειστές.
* Ο Κώστας Φ. Μαραγιάννης είναι φιλόλογος, δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου
