Σαν διάλογος με το άκρως συνοπτικό, αλλά και άκρως ενδιαφέρον και σημαντικό γραφτό του σύντροφου Γιάννη Σχίζα ["Αυγή", 18. 4. 15]. Η ταξική πάλη, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά, είχε μόνο θεωρητική υπόσταση αφού ένα κομμάτι των συνδικαλιζόμενων αφέθηκε στην αγκάλη του ενός κόμματος και το άλλο, το μεγαλύτερο, υπηρέτησε τόσο πιστά και δουλικά τις κυβερνητικές πολιτικές [με κάποια ανταλλάγματα, βέβαια]. Σε αυτή τη "λογική" ένα από τα αιτήματά τους δεν ήταν οι υγιεινές συνθήκες εργασίας, αλλά η χορήγηση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν η Αθήνα άρχισε να πνίγεται στο νέφος, οι συνδικαλιστές ήταν άτρωτοι.
Δεν τους ενοχλούσε ούτε αυτό, ούτε η κατάσταση με τις συγκοινωνίες, ούτε οι επεμβάσεις στο περιβάλλον. Καμία απαίτηση για ποιότητα ζωής!
Μόλις 10 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων, ένα εργοστάσιο εμποτισμού των ξύλινων στύλων με κριεζωτέλαιο εμόλυνε τον υδροφόρο ορίζοντα, από τον οποίο αντλούνταν το νερό ύδρευσης του λεκανοπεδίου, με καρκινογόνες ουσίες. Ξεσηκώθηκαν οι ευαίσθητοι πολίτες. Το εργατικό κέντρο έλειψε παντελώς από τις κινητοποιήσεις για την απομάκρυνσή του για να μη θιγούν οι 30 περίπου εργαζόμενοι. [Ύστερα από αγώνες αυτό απομακρύνθηκε. ]
Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει αντιληφθεί πόσο μεγάλο είναι το κακό που συντελείται στις Σκουριές και στις άλλες περιοχές της Χαλκιδικής με τις εξορυκτικές "εργασίες" της Eldorado. Πόσο μεγάλη και μόνιμη θα είναι η ζημιά στον υδροφόρο ορίζοντα, στο δάσος, στις παραγωγικές δραστηριότητες [μελισσοκομία, κτηνοτροφία... ] και τον τουρισμό. Χιλιάδες θέσεις εργασίας για τις μελλοντικές γενιές θα χαθούν. Θα χαθεί η αειφορία. Αυτά βέβαια για τους ήδη εργαζόμενους εκεί είναι "ψιλά γράμματα".
Η ατομιστική στάση ζωής τους δεν τους αφήνει να αντιληφθούν το κακό. Άλλωστε ισχύει απόλυτα αυτό που διατύπωσε ο Άπτον Σινκλαιρ: "Είναι δύσκολο να δώσεις σε κάποιον να καταλάβει κάτι εάν ο μισθός του εξαρτάται από το να μην καταλαβαίνει!" [βλ. γράμμα Ανδρ. Δάνου, "Αυγή", 18. 4. 15]. Επομένως η ελπίδα του σ. Σχίζα ότι "οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής έχουν μυαλό που μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσουν" φαίνεται να μην εκπληρούται.
Όσο για τα κέρδη από τις εξορύξεις, πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι είναι αυτά που περιέγραψε ο μεγάλος άνθρωπος και αγωνιστής Εντουάρντο Γκαλεάνο στις Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής. Φτώχεια για τις εκμεταλλευόμενες χώρες από τους επενδυτές και εκατομμύρια άρρωστοι και νεκροί μεταλλωρύχοι. [Βέβαια και πλούσιοι ντόπιοι συνεργάτες των εκμεταλλευτών. ]
Δυστυχώς για τους εργαζόμενους, για όλους εμάς, οι καταστροφές στο περιβάλλον πραγματοποιούνται κατά τρόπο όχι άμεσα οδυνηρό. Για ορισμένους τελείως ανεπαίσθητα, την ώρα που αρχίζουν καθώς αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τα άμεσα προβλήματα της επιβίωσης, αλλά και της "τακτοποίησής τους". Σε ένα τέτοιο κλίμα συντελέστηκε η καταστροφή της Αθήνας ως αξιοβίωτης πόλης, αλλά και ενός μεγάλου μέρους του αττικού τοπίου. Χάθηκαν μια για πάντα ανεκτίμητης αξίας πευκώνες και έγιναν απρόσιτες παραθαλάσσιες περιοχές.
Βέβαια οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν και χωρίς τους πευκώνες και χωρίς καθαρές θάλασσες και παραλίες, αλλά το ερώτημα τι ζωή είναι αυτή δεν τους απασχολεί.
Επομένως τα "ιδεολογικά κέντρα της Αριστεράς" που αναφέρει ο σ. Σχίζας οφείλουν να προβληματιστούν για το ιδεολογικό μήνυμα που εκπέμπουν στον κόσμο της Αριστεράς και τους κομμουνιστές. Κυρίως όμως -καλό θα ήταν- να γίνει ένας διάλογος για τον τρόπο οργάνωσης και δράσης των εργαζόμενων τέτοιους που θα συμβάλει ώστε αυτοί στον αγώνα τους για μια δικαιότερη κοινωνία να απαιτούν και μια καλύτερης ποιότητας ζωή. Γιατί οι άνθρωποι δεν ενεργούν τόσο με το μυαλό όσο με βάση τον χαρακτήρα τους και την αντίστοιχη στάση ζωής.
Οι εργαζόμενοι στην Eldorado πρέπει να δεχτούν ότι οι κάτοικοι που αντιτίθενται στην καταστροφή μάχονται για τη ζωή τους, τη ζωή των παιδιών τους και των μελλοντικών γενεών. Ενώ αυτοί βλέπουν μόνο το σήμερα και την πάρτη τους. Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει τις εργασίες πριν να είναι αργά. Υπάρχουν αρκετές δυνατότητες να εργαστούν οι εκεί απασχολούμενοι. Σε πρώτη φάση η αποκατάσταση των κατεστραμμένων περιοχών, η φύλαξη των δασών κ. λπ. Αναμφισβήτητο στοιχείο ταξικής πάλης είναι και ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος, για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Κώστας Δημητρίου
Γιάννενα
