ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ*
Πριν από δύο μήνες, συζητώντας με τον διευθυντή της «Αυγής», συμφωνούσαμε ότι ο κόσμος της Αριστεράς δεν διαβάζει την εφημερίδα του, που και σήμερα, μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να έχει μικρή κυκλοφορία.
Το κακό όμως είναι ότι όχι μόνο δεν διαβάζει το έντυπό του, απ' όπου θα μάθαινε αυτούσια την πολιτική του κόμματός του, αλλά έτσι δεν διαβάζει και κείμενα συμβολής και κριτικής, που πάντα είναι καλοδεχούμενα από έναν σκεπτόμενο άνθρωπο. Η αίσθησή μας όμως είναι ότι γενικά δεν διαβάζει. Περιορίζεται στις ιστοσελίδες και στο facebook, απ' όπου επιλεκτικά παίρνει τα κείμενα γνωστών και κομματικών φίλων.
Αντίθετα, οι αριστεροί αγωνιστές στο παρελθόν, ακόμη και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, όπως της φυλακής και της εξορίας, θεωρούσαν απαραίτητη την ενασχόληση με την επιμόρφωσή τους με βιβλία που αναφέρονταν στον τομέα των ιδεών, στην πολιτική ή και τη λογοτεχνία, γιατί ήταν γενική η πεποίθηση ότι άνοιγαν τους ορίζοντές τους, πλούτιζαν τον συναισθηματικό τους κόσμο, καλλιεργούσαν τη σκέψη τους.
Και ένας επιπλέον λόγος, ωφέλιμος για τον αναγνώστη του έντυπου Τύπου ή του βιβλίου, είναι ότι απαλλάσσεται από τον φανατισμό. Προσεγγίζει τη σκέψη του «άλλου», μπολιάζεται με απόψεις και ιδέες, που δεν τις είχε διανοηθεί και πολλές φορές αλλάζει και την οπτική του για τα πράγματα. Ο Λένιν άλλωστε έλεγε ότι πρώτα πρέπει να διαβάζουμε τις απόψεις των πολιτικών μας αντιπάλων για να διαμορφώνουμε την πολιτική μας. Κι όταν μέχρι τώρα ήταν κυρίαρχες οι φιλελεύθερες απόψεις στην ελληνική κοινωνία, πρέπει με ιδιαίτερη προσοχή να μελετούμε τις πιο ριζοσπαστικές.
Αντίθετα, αν επιλέγουμε να ακούσουμε ή να διαβάσουμε μόνο τους πολιτικούς μας φίλους, συχνά θεοποιούμε ανθρώπους που δεν αξίζουν ή ανάγουμε σε περίοπτο λόγο γενικολογίες και αερολογίες, χωρίς βαθύτερη ουσία, μόνο και μόνο γιατί τις εκφώνησαν πολιτικοί μας μέντορες. Και όλες οι επιλογές μας, όταν χαρακτηρίζονται από κομματικό φανατισμό και όχι από σωστή αξιολόγηση των ανθρώπων, δεν θα οδηγήσουν σε επωφελείς για τον λαό μας λύσεις, δεν θα ανοίξουν δρόμους ούτε για το κόμμα ούτε για το κίνημα.
Πολύ περισσότερο σήμερα, όταν θέλουμε να υπηρετήσουμε όλοι έναν σκοπό, την επιτυχία της κυβέρνησης της Αριστεράς, και μάλιστα σε περίοδο που οι συγκρούσεις δεν θα λείψουν και πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση το λαϊκό κίνημα. Αν και ο σοφός λαός μας, περισσότερο από κάποια κομματικά στελέχη, κατανοεί ποια πολιτική κίνηση είναι επωφελής γι' αυτόν, την επικροτεί και την υπηρετεί.
Σήμερα λοιπόν δεν είναι εχθρός της κυβέρνησης της Αριστεράς όποιος προειδοποιεί για λανθασμένες κινήσεις. Ούτε πρέπει να θεωρείται γκρίνια η σημείωση παραλείψεων, καθυστερήσεων ή αστοχιών. Άλλωστε, και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και ο πρόεδρός του και σήμερα πρωθυπουργός πάντα διάβαζαν και μία αντίθετη άποψη, ειδικά αν προερχόταν από αγωνιστές της Αριστεράς, και έτσι διαμόρφωσαν τη νικηφόρα σήμερα πολιτική μας. Το ίδιο γινόταν και για επιμέρους τομείς (Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμό, Περιβάλλον, Τοπική Αυτοδιοίκηση). Με διαλεκτικό τρόπο, αντιθέσεις και σύνθεση, δημιουργούνταν οι θέσεις μας, που σήμερα έχουμε τη χαρά να τις ακούμε ως προγραμματικές δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης.
Αλλά δυστυχώς έχουμε μάθει και στον χώρο της Αριστεράς να εξομοιωνόμαστε με την άποψη της πλειοψηφίας και όποια μειοψηφούσα φωνή να την καταπνίγουμε και πολύ περισσότερο να θεωρούμε ότι αυτός που την εκφέρει δεν αξίζει της προσοχής μας ούτε φυσικά να προβάλλεται ή να έχει θέση στο κόμμα. Αλλά αυτός ο εξισωτισμός δεν συνάδει με τις αξίες της Αριστεράς, όπου πάντα οι μειοψηφίες άνοιγαν δρόμους και ήταν η πρωτοπορία σε ιδέες και κινήματα.
Σήμερα, λοιπόν, που το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση, είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να ακούμε, να διαβάζουμε και να σκεπτόμαστε απόψεις που κατ' αρχάς μας φαίνονταν αντίθετες, αλλά μπορεί αύριο να είναι οι πλειοψηφικές, όπως πολλές που τις αντιμετωπίζαμε με επιφύλαξη στο παρελθόν (όπως η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα πειραματόζωο, η Ελλάδα αποικία χρέους, οι «αγανακτισμένοι»).
Και παράλληλα πρέπει να αντιμετωπίζουμε αξιοκρατικά τους φορείς αντιθέτων απόψεων και όχι με τα πρεσβυωπικά γυαλιά της καχυποψίας, κοντόφθαλμα και φανατικά. Με την απόρριψη κάνουμε φωνές κριτικές και ενδιαφέρουσες να σιγήσουν, ενώ η κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να αγκαλιάζει τους σκεπτόμενους ανθρώπους της και να αντλεί από τη δεξαμενή της σκέψης τους.
* Η Μυρσίνη Αθανασιάδου είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ
