Όταν πληροφορήθηκα τα σχετικά με τη «λευκή εβδομάδα» στα σχολεία, σκέφτηκα τα παρακάτω:
* Σκέψη 1η: Είναι μάλλον ένα κακόγουστο αστείο, από τα πολλά που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο.
* Σκέψη 2η: Πρόκειται για μια «πραγματική μεταρρύθμιση», τα επιχειρηματικά συμφέροντα (οι ανάγκες των ξενοδόχων) να επικαθορίζουν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα!! Επιτέλους, μια πραγματική τομή...
* Σκέψη 3η: Τι κι αν οι οικογένειες των μαθητών στενάζουν οικονομικά, τι κι αν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δεν διαθέτουν ούτε έναν εργαζόμενο για να επιβιώσουν, τι κι αν παιδιά πεινούν στα σχολεία, η «λευκή» εβδομάδα θα ανεβάσει σε όλους την αδρεναλίνη στα ύψη...
* Σκέψη 4η: Μα είναι δυνατόν αυτό το υπουργείο Παιδείας, που νοιάζεται μην χαθεί ακόμη και μια ώρα μάθημα, όταν πρόκειται για απεργία καθηγητών ή για κινητοποίηση μαθητών, να δέχεται να αφιερωθεί μια ολόκληρη εβδομάδα στο... σκι;
* Σκέψη 5η: Η κυβέρνηση μάλλον θα σκέφτηκε: «Αφού δεν μπορώ να δώσω ψωμί, παιδεία και ελευθερία, ας δώσω παντεσπάνι, πέδιλα σκι και λευκές επιταγές για ένα καλύτερο μέλλον».
* Σκέψη 6η: Μήπως ξεσήκωσαν τη «λευκή εβδομάδα» από το άκρως επιτυχημένο πρόγραμμα του «λευκού βιβλίου ύλης» που βιώνουν οι μαθητές των ΕΠΑΛ στις κατηργημένες ειδικότητες, γιατί οι καθηγητές τους έχουν εγκλωβιστεί στην τροϊκανή διαθεσιμότητα;
* Σκέψη 7η και τελευταία: Ας σοβαρευτούμε. Οι κύριοι της κυβέρνησης αδιαφορούν για το δημόσιο σχολείο, όπως αδιαφορούν για το δημόσιο νοσοκομείο, όπως αδιαφορούν για τις ζωές μας. Έχουν βεβαίως άλλα μεγάλα και σημαντικά ενδιαφέροντα: να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο οι πλούσιοι, να κερδίσουν πιο πολλά οι τραπεζίτες, να θυσιαστούν όλα στο βωμό των κερδών.
Και το επιμύθιο: Ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής τους είναι αναγκαίος περισσότερο παρά ποτέ.
