“Είδαμε οκτώ αιώνες Ιστορίας να καίγονται μπροστά στα μάτια μας και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Η Παναγία των Παρισίων έπεσε θύμα της κρατικής αδιαφορίας, γιατί τα συστήματα συναγερμού φαίνεται ότι δεν λειτούργησαν όπως θα έπρεπε. Ο Μακρόν καλεί σε εθνική ομοψυχία για να ξαναχτίσουμε ένα από τα πιο γνωστά μνημεία στον κόσμο, αλλά δεν μιλά για την ασφάλεια της εθνικής μας κληρονομιάς γιατί τους ενδιαφέρει απλώς ο μαζικός τουρισμός” τόνισε στην «Αυγή» ο Ζιλ Γκαρνιέ, δημοτικός σύμβουλος του Παρισιού και ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ. Γαλλίας.
“Η πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για το Παρίσι και τη χώρα, που αποδεικνύει ότι έχουμε μεγάλη ανάγκη για μια αλλαγή πολιτικής στην κυβέρνηση και στο κράτος, στο οποίο ανήκει η Παναγία των Παρισίων. Δαπάνησαν δισεκατομμύρια για την ασφάλεια, οχυρωθήκαμε εναντίον της τρομοκρατίας, αντιμετώπισαν με κατασταλτικά μέτρα το κίνημα των 'Κίτρινων Γιλέκων', αλλά δεν μπόρεσαν να σώσουν την πολιτιστική μας κληρονομιά από τις φλόγες”, συμπλήρωσε ο Ζιν Γκαρνιέ.
* Πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στη Γαλλία μετά την εμφάνιση των "Κίτρινων Γιλέκων";
Είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον κίνημα. Είναι ένα εντελώς αυτόνομο κίνημα, γιατί δεν έχει σχέσεις με κανένα κόμμα ή συνδικάτο. Σήμερα φαίνεται πιο ώριμο, αλλά έχει χάσει την αρχική δύναμή του, γιατί η κυβέρνηση χρησιμοποίησε δραστικά μέτρα ακόμη και μέσα από το κίνημα, καταγγέλλοντας ότι είναι όλοι... τρομοκράτες. Αυτό απομάκρυνε αρκετούς καλοπροαίρετους ανθρώπους από το κίνημα. Το μεγαλύτερο μέρος των Γάλλων πολιτών συνεχίζει να πιστεύει ότι έχουν σωστά και δίκαια αιτήματα. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο τμήμα των "Κίτρινων Γιλέκων" δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική, δεν εμπιστεύονται την πολιτική και κυρίως την παραδοσιακή πολιτική. Είναι σίγουρο ότι στις ευρωεκλογές δεν θα πάνε να ψηφίσουν.
Δυστυχώς, τα αιτήματα των "Κίτρινων Γιλέκων" απευθύνονται μόνο προς την κυβέρνηση και το κράτος και ποτέ προς τους βιομηχάνους, τους εργοδότες, αυτούς που θα λέγαμε το... κεφάλαιο. Σκέφτονται μόνο ότι μπορούν να διαπραγματευτούν με την κυβέρνηση για να αλλάξουν το φορολογικό σύστημα, αλλά όχι να διαπραγματευτούν με τους εργοδότες για να αυξηθούν οι μισθοί, να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα οι εργαζόμενοι. Αυτό είναι ένα πολύ τρωτό σημείο τους.
* Οι ευρωεκλογές βοηθούν για να αλλάξει το σκηνικό;
Θα είναι πολύ δύσκολα για το κόμμα μας και για όλη την Αριστερά και τον προοδευτικό χώρο. Ο Μακρόν άλλαξε τον εκλογικό νόμο με τον οποίο μπορούσαμε να κάνουμε πολιτικές συμφωνίες με άλλα κόμματα για να διασφαλίσουμε όλοι τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ευρωβουλευτών. Οι ευρωεκλογές φαίνονται σαν ένα στοιχείο απλής καταμέτρησης της εκλογικής δύναμης του καθενός μας μέσα στην κοινωνία. Όλα τα συνέδρια των κομμάτων της Αριστεράς που έγιναν μετά την εκλογή του Μακρόν είχαν σαν στόχο την επιβεβαίωση της ταυτότητας του κάθε κόμματος ή ομάδας.
* Πώς είναι η κατάσταση μπροστά στις αυτοδιοικητικές εκλογές του επόμενου χρόνου;
Πιστεύω ότι σε πάρα πολλούς δήμους θα πάμε μαζί όλοι οι κομμουνιστές, οι πράσινοι και οι σοσιαλιστές. Εξαίρεση θα αποτελεί η Ανυπότακτη Γαλλία, γιατί ο Μελανσόν δεν θέλει συμφωνίες με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, της Οικολογίας, του σοσιαλιστικού αριστερού χώρου. Γιατί σήμερα έχουμε και κάτι καινούργιο: αυτή τη στιγμή δεν... δηλώνει πλέον αριστερός, αλλά ότι είναι στο πλευρό του λαού. Τι είναι όμως ο λαός; Ο λαός πάντα υπήρχε και υπάρχει!
Ο Μελανσόν μου φαίνεται ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος, γιατί πριν από τις βουλευτικές εκλογές, χωρίς να εγκαταλείψει το κόμμα του, θα έπρεπε να είχε κάνει ένα κάλεσμα σε όλες τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις, να είχε προτείνει έναν διάλογο για ένα κοινό πρόγραμμα στα βασικά σημεία και να πηγαίναμε στις εκλογές διασφαλίζοντας μια ισχυρή παρουσία της Αριστεράς στο Κοινοβούλιο. Ο Μελανσόν αρνήθηκε τα πάντα, έβαλε παντού υποψήφιους, ακόμη και εκεί που είχαμε εμείς υποψήφιους, με αποτέλεσμα να μην εκλεγεί κανείς. Σήμερα, οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις είναι πολύ εξασθενισμένες στο Κοινοβούλιο. Έχουμε 30 σοσιαλιστές, 16 της Ανυπότακτης Γαλλίας και 15 του γαλλικού Κ.Κ. σε ένα Κοινοβούλιο 577 βουλευτών. Ο Μακρόν από μόνος του ξεπερνά τις 300 έδρες.
* Πόσο έχει αλλάξει το Παρίσι τα τελευταία χρόνια;
Αυτή τη στιγμή, η αντιπαράθεση στο Παρίσι περνά σε δύο στοιχεία, στην κατοικία και στο εμπόριο και στην επιχειρηματικότητα. Ορισμένοι θέλουν να κάνουν το Παρίσι μια αποκλειστικά τουριστική πόλη. Δεν είμαι κατά του τουρισμού, αλλά δεν πιστεύω ότι ο τουρισμός είναι το παν για την πόλη μας. Πρέπει να αποφύγουμε το “σύνδρομο της Βενετίας” και το “σύνδρομο της Βαρκελώνης” και να μην βουλιάξουμε από τους τουρίστες.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά τις προσδοκίες που γεννά στον επιχειρηματικό κόσμο του Παρισιού και της χώρας το Brexit, γιατί ετοιμάζονται να δεχθούν ένα τμήμα της επιχειρηματικής, χρηματοοικονομικής και εμπορικής κίνησης που θα φύγει από τη Βρετανία, και κυρίως από το Λονδίνο, για να βρει καταφύγιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Φραγκφούρτη και τη Στουτγάρδη.
Θα έλεγα ότι υπάρχει και ένα τρίτο οικονομικό στοιχείο, που αποτελείται από την αστική τάξη του Παρισιού, η οποία έχει την εμμονή της αγοράς ακινήτων, της αγοράς σπιτιών, αντί των επενδύσεων στον χρηματοοικονομικό τομέα.
* Πόσο βάρυνε η κεντρική πολιτική των κυβερνήσεων στον Δήμο του Παρισιού δεδομένου ότι η Γαλλία είναι ένα αρκετά συγκεντρωτικό κράτος;
Οι κυβερνήσεις του Ολάντ και του Μακρόν δημιούργησαν δεκαπέντε τουριστικές ζώνες μέσα στο Παρίσι, που έχουν διαφορετικούς κανόνες, όπου οι εμπορικές επιχειρήσεις μπορούν να ανοίγουν και τις επτά ημέρες της εβδομάδας και να είναι ανοιχτές και το βράδυ. Δεν νομίζω ότι ο κόσμος που έρχεται στο Παρίσι θέλει να ζήσει κάτι που το έχει δει ήδη στο Χονγκ Κονγκ ή στη Νέα Υόρκη. Εμείς δεν θέλουμε την ισοπέδωση της διαφορετικότητας της πόλης μας και μάλιστα με μια εντελώς εγωιστική και καπιταλιστική λογική που λέει “εγώ θέλω και μπορώ να καταναλώνω ό,τι θέλω και όταν το θέλω”. Δεν μπορούν να απαιτούν σε όλο τον κόσμο να σερβίρουν σούσι στις τέσσερις το πρωί, όπως βλέπουμε ότι γίνεται στις ταινίες στα ξενοδοχεία των πέντε αστέρων.
* Ποια είναι η δράση σας ως Κ.Κ. Γαλλίας στο δημοτικό συμβούλιο του Παρισίου;
Θα αναφερθώ σε δύο παραδείγματα. Ο αντιδήμαρχος Κατοικίας, που είναι και υποψήφιος ευρωβουλευτής του Κ.Κ. Γαλλίας, πήρε την πρωτοβουλία της κατασκευής 7.000 διαμερισμάτων λαϊκών κατοικιών τον χρόνο στην περιφέρεια του Παρισιού. Το δεύτερο που κάνουμε είναι να αγοράζουμε στις μεγαλοαστικές συνοικίες του Παρισιού δυο - τρία διαμερίσματα σε ένα καλό κτήριο και να τις δίνουμε στους πολίτες με τα κριτήρια των εργατικών κατοικιών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πτώση της τιμής των ακινήτων έως και κατά 20%. Χρειάζεται φαντασία και επιμονή για να μπορέσεις να αλλάξεις ορισμένα πράγματα. Πιστεύω ότι στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε το έργο μας διαμέσου μιας ανοιχτής και εποικοδομητικής συνεργασίας ανάμεσα σε αυτές ή και άλλες δυνάμεις.
