«Για σχεδόν 7,4 εκατομμύρια οικογένειες με συνταξιούχους οι συντάξεις αποτελούν περισσότερο από τα δύο τρίτα (2/3) του διαθέσιμου οικογενειακού εισοδήματος, ενώ στο 21,9% των περιπτώσεων ή για περισσότερες από 2,6 εκατομμύρια οικογένειες, οι συντάξεις αποτελούν το μόνο οικογενειακό εισόδημα», προειδοποίησε η ιταλική στατιστική αρχή Istat, καθιστώντας σαφές ότι «η παρουσία ενός συνταξιούχου στο εσωτερικό των πιο ευπαθών οικογενειακών πυρήνων επιτρέπει να μειωθεί σχεδόν κατά 50% ο κίνδυνος της έκθεσης στην φτώχεια».
Τα στοιχεία της Istat υπογράμμισαν την εκρηκτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ιταλία, για την οποία κανείς δεν μιλά και η οποία οδηγεί, χάρις στον Σαλβίνι, σε έναν πόλεμο ανάμεσα στους φτωχούς με την πλήρη απουσία των κοινωνικών προβλημάτων από την ατζέντα της κυβέρνησης Κόντε και των κομμάτων που τη στηρίζουν.
Την ίδια στιγμή, μεγάλες παραμένουν οι ανισότητες και ανάμεσα στα 16 εκατομμύρια συνταξιούχους, με το 36,3% από αυτούς να έχουν συντάξεις κάτω των 1.000 ευρώ μικτά, το 12,2% να λαμβάνουν συντάξεις που δεν ξεπερνούν τα 500 ευρώ μικτά, ενώ έναν συνταξιούχος στους τέσσερις, το 24,7%, ανήκει στους «χρυσούς» συνταξιούχους, με μηνιαία σύνταξη που ξεπερνά τα 2.000 ευρώ μικτά. Προσοχή όμως, το 24,7% με τις υψηλές συντάξεις απορρόφησε το 2018 το 42,4% των 293 δισ. ευρώ του συνολικού κόστους των συνταξιοδοτικών δαπανών, που φτάνουν στο 16,6% του ΑΕΠ της χώρας. Οι γυναίκες, παρ' όλο που αποτελούν την πλειοψηφία των συνταξιούχων, το 55,5%, λαμβάνουν μόλις το 44,1% των συνολικών συνταξιοδοτικών δαπανών. Το χρέος της χώρας παραμένει την ίδια στιγμή σε δυσθεώρητα επίπεδα, αφού υποχώρησε μόλις κατά 2,2 δισ. τον Νοέμβριο για να διαμορφωθεί στα 2,44 τρισεκ. ευρώ, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ιταλίας.
Παρά τις δραματικές κοινωνικές συνθήκες για δεκάδες εκατομμύρια πολίτες, η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα ασχολούνται κυρίως με τη νομή της εξουσίας και των προνομίων της, αδιαφορώντας για την καθημερινότητα των ανθρώπων, με αποτέλεσμα τα ευπαθή στρώματα να έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια στα κηρύγματα μίσους του Σαλβίνι και εν μέρει στον λαϊκισμό του Κινήματος Πέντε Αστέρων δεδομένης της απάθειας της Κεντροαριστεράς και της ριζοσπαστικής Αριστεράς για τα προβλήματά τους.
Τη στιγμή που αυξάνεται ο αριθμός των ατόμων που κάνουν ουρές για τα συσσίτια και τα τρόφιμα που μοιράζουν οι ΜΚΟ, με επικεφαλής την καθολική Caritas, τόσο το Δημοκρατικό Κόμμα και το Κ5Α όσο και η Λέγκα με τους Αδελφούς της Ιταλίας φαίνεται να θεωρούν ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας αφορούν την ψήφιση ενός είδους απλής αναλογικής με όριο το 5%, τη δραστική μείωση του αριθμού των βουλευτών και των γερουσιαστών, με τον Σαλβίνι να απειλεί με δημοψήφισμα για το θέμα, ή τους τρόπους με τους οποίους θα σταματήσουν οι αφίξεις μεταναστών, με το Δημοκρατικό Κόμμα και το Κ5Α να φοβούνται να καταργήσουν τα ρατσιστικά διατάγματα Σαλβίνι γιατί είναι δημοφιλή στον απλό κόσμο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η λαίλαπα του ρατσισμού και του λαϊκισμού του Σαλβίνι συνεχίζει να σαρώνει την Ιταλία, με τη Δεξιά και την Ακροδεξιά να ξεπερνούν το 50% στις δημοσκοπήσεις, και η μόνη αντίσταση του Δημοκρατικού Κόμματος εστιάζεται στην καταγγελία της ρατσιστικής και μισαλλόδοξης πολιτικής του, χωρίς να αντιμετωπίζει πολιτικά την προσπάθεια διάσπασης της Ιταλίας σε πλούσιες και φτωχές περιφέρειες, όπως προτείνει ο πρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης της Βενετίας της Λέγκας και του Δημοκρατικού Κόμματος στην Εμίλια Ρομάνια, που διεκδικεί την επανεκλογή στις 26 Ιανουαρίου χάρη στη στήριξη του «κινήματος των Σαρδελών», που διακωμώδησαν χθες την παρουσία του Σαλβίνι, που απέτυχε να κάνει μια προεκλογική συγκέντρωση στο Καζαλέκιο, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Μπολόνια.
