Της Λήδας Καζαντζάκη
Η αφίσα και εφημερίδα συνδέονται με συγγένειες εκλεκτικές που αφορούν όχι μόνο τη διάδοση μηνυμάτων σε ένα ευρύτερο κοινό αλλά και τον τρόπο μόρφωσής τους με εικόνες και με λέξεις. Είτε αυτά αφορούν, στη μία περίπτωση, μια διαμαρτυρία, μια πολιτική εκδήλωση, μια διαφήμιση ενός προϊόντος. Είτε στοχεύουν, στην άλλη περίπτωση, στην ενημέρωση των πολιτών για τα δρώμενα στη μικρή τους πόλη ή στη χώρα όπου ζουν και στο μεγάλο κόσμο που τους περιβάλλει.
Ο εικαστικός Μάριος Σπηλιόπουλος δένει τα δύο αυτά μέσα πληροφόρησης στην τελευταία του ατομική έκθεση, στην Αίθουσα Τέχνης Εικαστικός Κύκλος, σε απόσταση αναπνοής από τη Βουλή, με τον τίτλο «Dazibao, Handmade Newspapers» με το περιεχόμενο και με το πλάσιμό τους. Οδηγεί τον θεατή με το ανοίκειο πρώτο συστατικό του τίτλου που σημαίνει «αφίσα με μεγάλα γράμματα» τόσο στα χρόνια στης αυτοκρατορικής Κίνας, όπου αυτή γεννήθηκε ως δημόσιο μέσο διαμαρτυρίας των πολιτών στις αποφάσεις της διοίκησης όσο και στα χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο, όπου αυτή προσέλαβε και τον χαρακτήρα της προπαγάνδας της ίδιας της διοίκησης. Τον παραπέμπει σε αφίσες ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπως των ναζί, των καλλιτεχνικών εκτυπώσεών της στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά και των καπιταλιστικών μεθόδων προώθησης συγκεκριμένων προτύπων ανθρώπων, τρόπου ζωής και ειδών κατανάλωσης της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας.
Ο Σπηλιόπουλος χρησιμοποιεί την τεχνική του κολάζ που καθιερώθηκε στα κινήματα του μοντέρνου, στον ντανταϊσμό, τον σουρεαλισμό, την ποπ-αρτ ή τον νέο ρεαλισμό. Δημιουργεί έτσι τις δικές του αφίσες με τα μεγάλα τους γράμματα και με τα μικρά γράμματα των άρθρων των εφημερίδων που αποκόβει ή σβήνει εμφανώς από το όλον, επιζωγραφίζει τις εικόνες που τα συνοδεύουν και τονίζει τα περιγράμματά τους με χρωματιστά μολύβια και μαρκαδόρους, τέμπερες ή παστέλ.
Φτιάχνει λογοπαίγνια με το επιβεβλημένο πρόσφατα POS μεταφέροντάς το στο ελληνικό ερωτηματικό «πώς» της επαγγελματικής ρευστότητας και του μονοδρόμου της αλλά και με τα αδιέξοδα της σκληρής καθημερινότητας των εργαζόμενων που τα δένει με στίχους από το γνωστό τραγούδι των Beatles «A hard day's night», με φωτογραφίες διαφήμισης σκυλοτροφών, σκύλων ράτσας κοινωνικής καταξίωσης αλλά και καταβεβλημένων ανθρώπων. Προβάλλει ανάλογα τις χτισμένες μέσα στους βράχους της Καππαδοκίας σπηλιές του χριστιανισμού ανάμεσα στα αραχνοΰφαντα σχέδια κτήρια της τουριστικής της εκμετάλλευσης, τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις του υπουργείου Τουρισμού της Τουρκίας και τις προσωπικές προτροπές. Συνδυάζει «τα πρώτα μηνύματα της εικόνας» με τα γλωσσικά της μηνύματα, την «ουσία» της, καθώς λέει ο Ρολάν Μπαρτ.
Συνεχίζει, όπως επισημαίνει και ο Χρήστος Λάζος στο διαγνωστικά αναλυτικό κείμενο του καταλόγου, την εικαστική πορεία του από την εγκατάσταση «Ανθρώπων ίχνη», στο Παλιό Σαπωνοποιείο της Ελευσίνας, που χειραγωγούσε άλλοτε το εφήμερο διάβα του ανθρώπου - πρόσφυγα, μέχρι τη σημερινή εγκατάσταση των 114 έργων που δείχνουν τη χειραγώγηση του εφήμερου είναι του σημερινού πολίτη. Επιχειρεί να προτρέψει τον θεατή - αναγνώστη της μέσα από την επιλεκτική, προσωπική αποτύπωση των θραυσμάτων της καθημερινής ενημέρωσης σε μια κριτική ανάγνωσή τους.
Info:
Μάριος Σπηλιόπουλος, «Dazibao, Handmade Newspapers»
Εικαστικός Κύκλος ΔΛ,
Ακαδημίας 6, Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: 24 Ιανουαρίου - 29 Φεβρουαρίου 2020
Ώρες λειτουργίας: Τρ./Πεμ.Παρ.: 11.00-20.00, Τετ./Σαβ.: 11.00-15.00
