Για τους ψηφοφόρους της Ευρώπης οι ευρωεκλογές είναι ακόμη μακριά -και συνήθως το ενδιαφέρον τους γι' αυτές περιορισμένο. Μέχρι τώρα, άλλωστε, σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. ήταν η εσωτερική ατζέντα αυτή που έκρινε τόσο τη συμμετοχή στις εκλογές, όσο και το αποτέλεσμά τους, κι όχι τα ευρωπαϊκά θέματα. Ωστόσο, κάτι η ενίσχυση των εξουσιών του Ευρωκοινοβουλίου, που πλέον έχει λόγο στην εκλογή του προέδρου της Κομισιόν, και κάτι η μείωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο ευρωπαϊκό «σπίτι», ωθούν για πρώτη φορά τις πολιτικές ομάδες στην Ευρώπη να ορίσουν κοινό υποψήφιο. Κι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, όπως επισημαίνει η συντηρητική γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine.
Αριστερή συναίνεση για Τσίπρα
Ο ανταποκριτής της στις Βρυξέλλες αναδεικνύει αυτές τις δυσκολίες εντός των πολιτικών «οικογενειών» των Πράσινων, των Φιλελεύθερων και της Δεξιάς και θυμίζει την ευρεία συναίνεση στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς: «Οι αριστεροί δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι έπρεπε να ποντάρουν στον νέο σταρ της ελληνικής πολιτικής, ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν ο καλύτερος υποψήφιος για τις ευρωεκλογές. Το κόμμα του, ο ΣΥΡΙΖΑ, πιάνει 30% στις δημοσκοπήσεις, ένα ποσοστό που τα άλλα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη μπορούν μόνο να το ονειρευτούν.
Γι' αυτό και ο Τσίπρας πήρε το χρίσμα με το 86% των ψήφων της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ωστόσο, πολλοί στις Βρυξέλλες αμφιβάλλουν για το εάν τελικά ο Τσίπρας θα πάει μόνιμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς σε τελική ανάλυση έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να γίνει πρωθυπουργός στη χώρα του» γράφει η εφημερίδα.
Χωρίς αντίπαλο ο Σουλτς
Δεδομένη θεωρείται επίσης η υποψηφιότητα του νυν προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, εκ μέρους των Σοσιαλδημοκρατών. Επισήμως θα πάρει το χρίσμα την 1η Μαρτίου στη Ρώμη, ωστόσο δεν υπήρξε καν άλλος υποψήφιος όταν συζητούσε το προεδρείο των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.
Αποτέλεσμα συμβιβασμού το φιλελεύθερο δίδυμο
Αντίθετα για την πολιτική ομάδα των Φιλελευθέρων η επιλογή ήταν δύσκολη και σύμφωνα με τις πληροφορίες της FAZ δόθηκε μάχη στο παρασκήνιο. Ο Βέλγος Γκι Φερχόφστατ, ένθερμος φεντεραλιστής, πίστευε ότι θα έκανε περίπατο, αλλά ειδικά οι βόρειες χώρες δεν θέλησαν να ρισκάρουν με ένα πρόσωπο που μάχεται για όλα αυτά που τρομάζουν τους ψηφοφόρους -από τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης μέχρι τα ευρωομόλογα και τον κοινό ευρωπαϊκό στρατό. Γι' αυτό πίεσαν τον Φινλανδό Όλι Ρεν να θέσει κι αυτός υποψηφιότητα.
«Όταν διαφάνηκε ότι η ψηφοφορία θα είναι οριακή, οι Φιλελεύθεροι αποφάσισαν να κατέβουν με δύο υποψήφιος. Για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν κατεβάζουν τον Φερχόφστατ, για τη θέση του προέδρου του Eurogroup τον Ρεν» υποστηρίζει η εφημερίδα.
Η Πράσινη… τραγωδία
Αυτοί που δεν μπορούν να συνέλθουν από την απογοήτευση είναι οι Πράσινοι, η πολιτική οικογένεια που μέχρι πρότινος ήταν στην πρωτοπορία της δημοκρατικής επιλογής υποψηφίων για τις ευρωεκλογές. Το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν και τώρα, με ένα on line «εκλογικό κέντρο», το οποίο έμεινε ανοιχτό επί τρεις μήνες και στις 28 χώρες μέλη, αλλά δεν το επισκέφθηκαν ούτε τα κομματικά μέλη των Πρασίνων, που υπολογίζονται πανευρωπαϊκά σε 140.000.
Τελικά ψήφισαν 22.500 άνθρωποι και ανέδειξαν σχεδόν ισοδύναμους δύο υποψηφίους. Τη νεαρή Γερμανίδα ευρωβουλευτή Φραντσίσκα Κέλερ, γνωστή ακτιβίστρια ενάντια στον ρατσισμό, και τον Γάλλο παλαίμαχο μαχητή στον αγώνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, Ζοζέ Μποβέ. Όπως ξεκαθάρισε ο Μποβέ, αν και οι Πράσινοι αποφεύγουν να το λένε επισήμως, κανείς από τους δύο δεν αντιλαμβάνεται την υποψηφιότητά του ως αυτή για τη θέση του/της προέδρου της Κομισιόν, αφού δεν ελπίζουν σε ποσοστό που να επιτρέπει τέτοια όνειρα.
Ο άγνωστος Χ της Ευρωδεξιάς
Από τη σκακιέρα των ευρωεκλογών λείπει το πιο σημαντικό πιόνι, ο υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που φιλοδοξεί να αναδειχθεί πάλι πρώτο, άρα πιθανότατα -και λόγω των συσχετισμών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο- θα ορίσει και τον επόμενο Μπαρόζο. Η Ευρωδεξιά θα δώσει το δικό της χρίσμα στις 6 Μαρτίου στο Δουβλίνο και μέχρι στιγμής έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ο νυν επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ.
Ο Γιούνκερ ενδεχομένως θα έκανε περίπατο, αλλά δεν έχει καλή σχέση με την καγκελάριο Μέρκελ, η οποία λέγεται ότι θα προσπαθήσει να κερδίσει ως υποψήφιους έναν από τους τρεις εν ενεργεία πρωθυπουργούς: της Ιρλανδίας Έντα Κένι, της Πολωνίας Ντόναλντ Τουσκ και της Φινλανδίας Γίρκι Κατάινεν. Εάν, όντως, ισχύει κάτι τέτοιο, προφανώς η φήμη ότι μπορεί η Μέρκελ να στηρίξει για την προεδρία της Κομισιόν τον Σοσιαλδημοκράτη Σουλτς είναι ανυπόστατη.
Να σημειωθεί ότι αυτές τις μέρες μια ευρωβουλευτής του κόμματος της Μέρκελ, η Ίνγκεμποργκ Γκρέσλε, ξιφουλκεί στο Στρασβούργο ενάντια στον Σουλτς, καθώς τον κατηγορεί ότι φρόντισε να δώσει κοινοτικά λεφτά (60.000 ευρώ) στη σύζυγο του Βούλγαρου προέδρου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος Σεργκέι Στανίσεφ, Μόνικα Στανίσεβα, για να στήσει μια ιστοσελίδα για τις ευρωεκλογές στη Βουλγαρία. «Χρησιμοποιεί ο κ. Σουλτς το κοινοβούλιο για να βοηθήσει τους πολιτικούς του φίλους» αναρωτιέται η Γκρέσλε. Πάντως, η Στανίσεβα ανακοίνωσε χθες ότι θα επιστρέψει το ποσό «για να σταματήσει η σπέκουλα».
Ρεπορτάζ: Κάκη Μπαλή
