Live τώρα    
17°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
14.5°C18.7°C
2 BF 61%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
12.4°C18.0°C
1 BF 66%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
13.7°C16.0°C
2 BF 65%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
14.3°C18.0°C
0 BF 57%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.7°C15.7°C
1 BF 69%
Πάολο Φλόρες ντ' Αρκάϊς: Να μιλήσουμε στα εκατομμύρια που πλήττονται από την κρίση χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Πάολο Φλόρες ντ' Αρκάϊς: Να μιλήσουμε στα εκατομμύρια που πλήττονται από την κρίση χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος

Η ελπίδα της δημιουργίας μιας νέας Αριστεράς στην Ιταλία φαίνεται ότι απασχολεί διαρκώς και περισσότερο τους διανοούμενους και ακτιβιστές της γειτονικής χώρας, με τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να αποτελούν το παράδειγμα της ανατροπής σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως φαίνεται και από το ενδιαφέρον του Ιταλού φιλοσόφου Πάολο Φλόρες ντ΄Αρκάις στο «θαύμα ΣΥΡΙΖΑ».

Συνέντευξη στον Αργύρη Παναγόπουλο

Η πλήρης συνέντευξη του Πάολο Φλόρες ντ'Αρκάις: 

* Η κυβέρνηση Λέτα φαίνεται ότι έχει μια ισχυρή πλειοψηφία στην Ιταλία...

Η κυβέρνηση Λέτα είναι πολύ αδύναμη στη χώρα, στους θεσμούς, το κοινοβούλιο και ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο νέος γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος, Ματέο Ρέντζι, που εκλέχθηκε διαμέσου προκριματικών εκλογών, συντηρητική – δεξιά προσωπικότητα εκτός των παραδοσιακών πλαισίων και που καταστρέφει τους παλιούς μηχανισμούς του κόμματος, δεν έχει καμία πρόθεση να στηρίξει στο μακροπρόθεσμο διάστημα τη νέα κυβέρνηση.

Στην πραγματικότητα η δύναμη αυτής της κυβέρνησης βρίσκεται σε δύο σημεία. Πρώτον δεν είναι η κυβέρνηση Λέτα, αλλά η κυβέρνηση του Ναπολιτάνο. Δηλαδή του προέδρου της δημοκρατίας, που σήμερα συμπεριφέρεται σαν μονάρχης αναλαμβάνοντας καθήκοντα που δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα. Το δεύτερο είναι ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης είναι σήμερα πολύ αδύναμες και για πολλές αιτίες. Το Κίνημα Πέντε Αστεριών του Μπέπε Γκρίλο αντιπροσωπεύει σήμερα τη μόνη αντιπολιτευτική δύναμη στο κοινοβούλιο. Αυτό αποτελεί τη μόνη μαζική δύναμη που εκπροσωπεί γενικά το 25% και κυμαίνεται μεταξύ 20% και 25%. Μια μεγάλη πολιτική δύναμη που είναι δομημένη με έναν πολύ ασθενή τρόπο και κυρίως με μια ηγετική ομάδα που το αποτελούν δύο άτομα: ο Μπέπε Γκρίλο και μια πολύ ανησυχητική προσωπικότητα που λέγεται Κασαλέτζιο. Η πολιτική αυτή δύναμη ταλαντεύεται ανάλογα με τις διαθέσεις των δύο αυτών αρχηγών.

Η πραγματική δύναμη του Λέτα είναι η αδυναμία της αντιπολίτευσης.

* Ο Λέτα ή ο Ναπολιτάνο δεν δέχονται στήριξη και από το μακρύ χέρι των Βρυξελλών και του Βερολίνου;

Ίσως. Υπάρχει μια στενότατη σύγκλιση συμφερόντων ανάμεσα στο establishment των ευρωπαϊκών θεσμών και στο ιταλικό establishment που εκπροσωπεί ο Λέτα και ο Ναπολιτάνο. Εάν η τεράστια αντιπολίτευση που υπάρχει στη χώρα είχε μια εκπροσώπηση στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς θα είχαμε μια ριζοσπαστικά διαφορετική κατάσταση.

* Υπάρχει η έλλειψη μιας αριστερής αντιπολίτευσης; Δεν αναφερθήκατε καθόλου στην Αριστερά Οικολογία Ελευθερία…

Θα δώσω πολλαπλές απαντήσεις στην ερώτηση. Στην Ιταλία δεν υπάρχει Αριστερά. Δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν υπάρχει σε οργανωτικό πολιτικό επίπεδο. Υπάρχει στην κοινωνία των πολιτών. Η απόσταση και το έλλειμμα ανάμεσα στη διαρκώς πιο ανίσχυρη πολιτική Αριστερά και μια διαρκώς και ισχυρότερη κοινωνική Αριστερά αυξάνεται καθημερινά. Η πρώτη εξασθενίζει διαρκώς και η δεύτερη ενισχύεται συνεχώς.

Η Αριστερά δεν υπάρχει σαν πολιτική δύναμη. Το Δημοκρατικό Κόμμα υπάρχει, αλλά δεν ανήκει στην αριστερά.  Δεν είχε τίποτα το αριστερό και τώρα με τον Ρέντζι θα είναι ακόμη χειρότερο. Με τον ντ' Αλέμα και τον Βελτρόνι άλλαξε ανθρωπολογικά αι μετατράπηκε σε ένα άλλο πράγμα. Η Αριστερά Οικολογία Ελευθερία και τα άλλα μικρά κόμματα δεν αντιπροσωπεύουν κανένα. Η Αριστερά Οικολογία Ελευθερία ίσως καταφέρει να περάσει το όριο για το ευρωκοινοβούλιο. Ο ηγέτης της όμως [ο Νίκι Βέντολα] βρίσκεται διαρκώς αναμεμειγμένο και δικαστικές έρευνες που καταστρέφουν την φήμη του. Η Επανίδρυση, οι Πράσινοι και οι άλλες πολιτικές ομάδες δεν αντιπροσωπεύουν κανένα. Εάν δεν γίνει κατανοητό αυτό, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς την ιταλική κατάσταση.

* Η κοινωνική Αριστερά παραμένει ισχυρή και όχι μόνο σήμερα...

Εδώ και τριάντα χρόνια, όταν είχα εκδώσει το «Micromega», την είχα αποκαλέσει «αναδυόμενη Αριστερά». Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αυτή η Αριστερά μετεξελίχθηκε σε μια Αριστερά των πλατειών και κινητοποιήσεων. Στην Ιταλία η κοινωνία των πολιτών αυτοοργανώνει από μόνη της, χωρίς συνδικάτα και κόμματα, τεράστιες διαδηλώσεις. Είχαμε τους «τζιροτόντι» με τον Νάνι Μορέτι, που είχαμε μια ισχυρή παρουσία και από το ΜΜΕ και αποτελέσαμε τον καταλύτη μιας τεράστιας θέλησης αυτοοργάνωσης που διάρκεσε αρκετούς μήνες και οδήγησε στη μεγαλύτερη διαδήλωση έγινε ποτέ στο Σαν Τζιοβάνι της Ρώμης.   Μετά περάσαμε στο «μωβ λαό».

*Κερδίσατε και τα δημοψηφίσματα εναντίον της πυρηνικής ενέργειας και του νερού ως αγαθού…

Ασφαλώς, κερδίσαμε τα δημοψηφίσματα για την πυρηνική ενέργεια και το νερό. Στην Ιταλία τουλάχιστον εδώ και μια δεκαετία υπάρχει μια ικανότητα αυτοοργάνωσης της κοινωνίας των πολιτών διαμέσου διαφόρων προσωπικοτήτων και μιας μυριάδας συλλογικοτήτων που είναι τεράστια. Την ίδια στιγμή έχουμε μια αντιπολίτευση χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Υπάρχουν πάρα πολλές συλλογικότητες που υπογραμμίζουν ότι είναι ορφανές εκπροσώπησης. Όλη αυτή την κατάσταση μπορούμε να την αποκαλέσουμε Αριστερά με την παραδοσιακή έννοια; Όχι ακριβώς. Γιατί πιστεύω ότι είναι κάτι παραπάνω και κάτι διαφορετικό από την παραδοσιακή Αριστερά.  Απορρίπτει την ιδέα του κόμματος. Απολύτως. Και πιστεύω με το δίκιό της. Γιατί μπόρεσε να πειραματιστεί ότι η δομή του κόμματος αναγκαστικά σε πολύ μικρό χρόνο επαναπροτείνει ακόμη και σε ελαφρά μορφή τον εκφυλισμό των κομμάτων του establishment. Ξέρει ότι υπάρχει η ανάγκη μιας νέας μορφής εκπροσώπησης. Πριν από τριάντα χρόνια είχα γράψει ότι πρέπει να περάσουμε από την πολιτική σαν επάγγελμα στην πολιτική σαν διαρκή σύνθεση μαστορέματος. Η τελευταία 15ετία επαληθεύει ότι αυτή αποτελεί την πραγματική πρόκληση. Να ανακαλύψουμε οργανωτικές και αντιπροσωπευτικές μορφές που να μπορούν να λειτουργούν λιγότερο με τον πολιτική σαν επάγγελμα και να βιώνουν την πολιτική σχεδόν μόνο σαν σύνθεση μαστορέματος.

Το Κίνημα του Γκρίλο αναπόφευκτα θα εισέλθει σε κρίση και πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια νέα πολιτική δύναμη, που να έχει την αρετή και όχι τα πολύ μεγάλα ελαττώματα του Κινήματος Πέντε Αστέρων. Διαφορετικά η Ιταλία θα βρεθεί σε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, γιατί σε αυτό το σημείο θα υπάρξει το περιθώριο για μια πρόταση της συνωμοτικής δεξιάς. Στη βιομηχανική περιοχή του Σέστο Σαν Τζιοβάνι στο Μιλάνο περάσαμε από το 70% του Ιταλικού ΚΚ στη νίκη του Μπερλουσκόνι. Εάν στην Ελλάδα δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε πιθανώς επεκταθεί περισσότερο η Χρυσή Αυγή.

* Τι είδους Αριστερά ή αντιπολίτευση θα πρέπει να οικοδομηθεί;

Μερικές φορές η χρήση της λέξης "Αριστερά" δημιουργεί αμφιβολίες. Παραδόξως θα έλεγα ότι εάν δεν την χρησιμοποιούμε είναι λιγότερο διφορούμενο από το να την χρησιμοποιούμε. Γιατί πολλές φορές η Αριστερά σημαίνει και το αντίθετο των βασικών ιδανικών της, της δικαιοσύνη και της ελευθερίας. Εμείς έχουμε ανάγκη μιας δύναμης Δικαιοσύνης και Ελευθερίας, όπως του μη κομμουνιστικού και αντισταλινικού κινήματος αντίστασης, Η λέξη Αριστερά θυμίζει μερικές φορές τα πιο αντιεργατικά καθεστώτα που υπήρξαν ποτέ, Η Αριστερά θυμίζει τις πλέον πρόσφατες περιόδους του Ιταλικού ΚΚ και τις συνεχείς μεταλλάξεις του, που ήταν μια μη αντιπολίτευση στο μπερλουσκονισμό, που επέτρεψαν στον μπερλουσκονισμό να ανθίσει. Η Αριστερά θυμίζει σήμερα τα μικρά κόμματα που προσδιορίζονται ως νεοκομμουνιστικά και αποτελούν μια παρωδία.

*Πως θα δημιουργηθεί το πολιτικό εργαλείο Δικαιοσύνη και Ελευθερία;

Οι πολιτικές δυνάμεις δεν δημιουργούνται στο τραπέζι. Γεννιούνται εάν υπάρχουν ομάδες, ικανές ελίτ για να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Δεν χρειάζονται επαγγελματίες και γραφειοκράτες. Με τους «τζιροτόντι» χάσαμε μια ευκαιρία. Ο Νάνι Μορέτι σκεφτόταν ότι η ιδέα του σημερινού Δημοκρατικού Κόμματος ήταν ακόμη ανακτήσιμη και το πιστεύει και σήμερα που το στηρίζει.  Μετά είχαμε το «μωβ λαό»

Πρόσφατα χάσαμε μια άλλη ευκαιρία με το συνδικάτο Εργατών Μετάλλου FIOM, που προσπάθησε να προτείνει με όλα τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών μια μεγάλη συγκέντρωση. Αλλά δεν ήθελε να δώσει στην πρωτοβουλία το περιεχόμενο της κατάστασης. Δεν ήθελε να αντιπαρατεθεί μετωπικά με την κυβέρνηση Λέτα, το Δημοκρατικό Κόμμα και τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Δεν μπορείς να υπερασπίζεσαι γενικόλογα το ιταλικό Σύνταγμα, που αποτελεί στην πράξη από τα πιο προωθημένα στον κόσμο, αλλά θα πρέπει να καταδεικνύεις και ποιος προσπαθεί να το καταστρέψει.  Πολλά κινήματα ζητούσαν από την FIOM να έκανε την συγκέντρωση με πολιτικούς στόχους πολύ πιο ξεκάθαρους λέγοντας ότι οι εχθροί του Συντάγματος δεν είναι σήμερα μόνο οι δεξιοί, αλλά και ο Λέτα, το Δημοκρατικό Κόμμα και ο πρόεδρος της δημοκρατίας Ναπολιτάνο. Εάν είχε γίνει αυτό η συγκέντρωση θα ήταν γιγαντιαία με μια εξαιρετική ικανότητα κινητοποίησης. Δεν θα δημιουργείτο τίποτε άλλο, όπως το Κίνημα των Δίκρανων.

Με τις ευρωεκλογές έχουμε μια νέα ευκαιρία. Εάν το Μάιο είχαμε τις βουλευτικές εκλογές θα έλεγα ότι το μόνο πράγμα να κάνουμε θα ήταν να ψηφίσουμε Μπέπε Γκρίλο, γιατί δεν θα υπήρχε ένα πραγματικό περιθώριο για  μια νέα λίστα Δικαιοσύνη και Ελευθερία

Στις ευρωεκλογές ψηφίσουμε με εκλογικό σύστημα απλής αναλογικής. Οι θέσεις του Γκρίλο για την Ευρώπη είναι πολύ αμφίβολες και δεν εμπνέουν μεγάλη εμπιστοσύνη.

Με το νέο εκλογικό νόμο μπορεί να παρουσιαστεί η υποψηφιότητα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Γα όλους εμάς που έχουμε συμμετάσχει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια σε όλα τα δυνατά κινήματα και τους αγώνες της κοινωνίας των πολιτών υπάρχει σήμερα μόνο μια πολιτική δύναμη της Αριστεράς στην Ευρώπη, που αποτελεί μια πραγματική δύναμη και λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Για τον λόγο αυτό εκτιμούμε ότι ένα ψηφοδέλτιο της κοινωνίας των πολιτών με επικεφαλής τον Α. Τσίπρα θα μπορούσε να έχει ένα καλό αποτέλεσμα.

Ο υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μετατρέπεται σε ένα σύμβολο και μια δύναμη για το ψηφοδέλτιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί σήμερα τη μοναδική πραγματική δύναμη της Αριστεράς στη Ευρώπη. Οι άλλες δυνάμεις που αναγνωρίζονται στην Αριστερά δεν είναι δυνάμεις ή αυτές που είναι δυνάμεις, όπως το Δημοκρατικό Κόμμα, δεν ανήκουν στην Αριστερά.

Εκτιμούμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ψηφοδέλτιο της κοινωνίας των πολιτών, αποκλειστικά της κοινωνίας των πολιτών, που έχοντας τον Α. Τσίπρα ως υποψήφιο μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη ακόμη και μέσα στους λίγους μήνες που έχουμε μπροστά μας, ακόμη και μπροστά σε μια δύσκολη κατάσταση για την ιταλική πολιτική ζωή, όπου η προϋποθέσεις για μια νέα εκλογική λίστα είναι πολύ δύσκολες, γιατί από την οπτική του συστήματος των ΜΜΕ όλο το ενδιαφέρον εστιάζεται στο νέο γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος και ότι αφορά την αντιπολίτευση εστιάζεται στον Μπέπε Γκρίλο και το κίνημά του.  Εκτιμάμε ότι είναι δυνατόν να επιχειρήσουμε. Για να έχει αυτό το εγχείρημα μια λογική πιθανότητα επιτυχίας  και δεν έχει την τύχη μιας μειοψηφικής λειτουργίας υπάρχουν αρκετές προϋποθέσεις.  Πρώτον θα πρέπει να δεχθεί ο Α. Τσίπρας να ηγηθεί μιας πολιτικής δύναμης της κοινωνίας των πολιτών, εντελώς αυτόνομης από τα πολιτικά κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και ειδικά των μικρών κομμάτων της στην Ιταλία.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και τα κόμματα που συμμετέχουν έχουν κοινό στόχο την ανοικοδόμηση της Ευρώπης...

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια δύναμη. Σε άλλες χώρες τα κόμματα της Αριστεράς δεν έχουν δύναμη. Στην Ιταλία η ένωση των δυνάμεων της κοινωνίας των πολιτών μπορεί να δημιουργήσει μια μεγάλη πολιτική και όχι μια μειοψηφική πολιτική δύναμη. Αυτές οι δυνάμεις δεν αναγνωρίζονται σε αυτές τις οργανώσεις. Την ίδια στιγμή υπάρχει μια τεράστια ταύτιση στους στόχους και τα προγράμματα. Διαφέρει η θεώρηση που αφορά το εργαλείο. Το πρόβλημα δεν είναι το πρόγραμμα, αλλά το πολιτικό εργαλείο για να το υλοποιήσουμε.

Εκτιμώ ξεκάθαρα ότι στην Ιταλία ένα οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο που θα μπορούσε να πάρει 10% εάν συνεργαστεί με την Επανίδρυση, τους Πράσινούς, τους Ιταλούς Κομμουνιστές ή την Αριστερά Οικολογία Ελευθερία θα πάρει 5%. Η συμμαχία με αυτά τα κόμματα αφαιρεί και δεν προσθέτει συναίνεση, γιατί ο κόσμος τα εκτιμά αρνητικά.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να εξακριβώσουμε πόσες προσωπικότητες που έγιναν αυτά τα χρόνια σημείο αναφοράς αυτών των αγώνων είναι πεισμένες για την ανάγκη δημιουργίας ενός αυτόνομου ψηφοδελτίου και πόσοι ακόμη έχουν την αυταπάτη ότι μπορούν να αλλάξουν το Δημοκρατικό Κόμμα από τα μέσα, ότι μπορεί να αλλάξει η Αριστερά Οικολογία Ελευθερία ή μπορεί να αναγεννηθεί ένα είδος ψηφοδελτίου Ινγκρόια. Πρέπει να συγκεντρωθούν καμιά εκατοστή συγγραφείς, φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, επιστήμονες, οικονομολόγοι.

Εάν συγκεντρωθούν αρκετοί και εκτιμηθεί δυνατή η δημιουργία του ψηφοδελτίου θα πρέπει να προχωρήσουμε στο τρίτο βήμα: σε μια συγκέντρωση όλων με τα κινήματα, τους συλλόγους και τις συλλογικότητες που συμμετέχουμε ή αγωνιζόμαστε μαζί, και που θα αναγνωρίζονται σε αυτό το εγχείρημα.

Γιατί πολλές φορές τα κινήματα αυτά δυστυχώς παρόλο που είναι πολύ σημαντικά και πολύ ενδιαφέροντα εκτιμούν ότι δεν είναι βασικό στοιχείο η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Εάν υπάρξει μια ευρεία αντίληψη ανάμεσα στα κινήματα για την ανάγκη του ψηφοδελτίου θα διοργανωθεί μια μεγάλη συγκέντρωση όλων.

Για να έχει επιτυχία και να μη αντιπροσωπεύσει μια μειοψηφική δύναμη και να κερδίσει θα πρέπει να έχει μα διείσδυση στην κοινωνία των πολιτών, να δημιουργηθούν αυτοοργανωμένες ομάδες στήριξης του ψηφοδελτίου σε όλη την χώρα. Μπορεί να δημιουργηθούν και αυθόρμητες ομάδες, όπως στην περίπτωση της στροφής του Οκέτο όταν διέλυσε τα Ιταλικό ΚΚ και μέσα σε λίγες εβδομάδες δημιουργήθηκαν εκατοντάδες ομάδες της Αριστεράς εναντίον των επιλογών του Οκέτο. Έχουμε ανάγκη τις νέες ομάδες. Δεν υπάρχει η εγγύηση ότι θα τα καταφέρουμε. Υπάρχει ένα λογικό ρίσκο. Κάτι που ωθεί την κοινωνία των πολιτών, που πάει πέρα από τα μέλη των μικρών κομμάτων της Αριστεράς, τους διανοούμενους αναφοράς, των οργανωμένων μελών και των ακτιβιστών των διαφόρων αγώνων, όπως για το νερό, τα κοινά αγαθά, εναντίον του Τρένου Μεγάλη Ταχύτητας TAV, κλπ. Υπάρχει η θέληση της κοινής γνώμης για να οργανωθεί σε ομάδες για τις ευρωεκλογές. Τα στελέχη των οργανώσεων που θα θελήσουν να συνεισφέρουν στην επιτυχία του ψηφοδελτίου έχουν χίλιους τρόπους για να συμμετάσχουν. Το πρόβλημα είναι το ψηφοδέλτιο αυτό να παραμείνει αυτόνομο. Να οργανωθεί από τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών. Πρέπει να μιλήσουμε και να πείσουμε εκατομμύρια άτομα που πλήττονται από την κρίση χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος. Εκατομμύρια άτομα για τα οποία η Κομμουνιστική Επανίδρυση ή η  Αριστερά Οικολογία Ελευθερία αποτελούν αρνητικά σύμβολα και όχι μόνο για ιδεολογικούς λόγους.

*Τα θεωρούν παροπλισμένα εργαλεία;

Ο κόσμος πιστεύει ότι ανήκουν σε μια άλλη γεωλογική εποχή.

*Ο Α. Τσίπρας όμως είναι πρόεδρος ενός πολιτικού κόμματος…

O ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα θαύμα. Αποτελεί τον καρπό ενός εξαιρετικού εγχειρήματος. Ξεκίνησε από μειοψηφικές ιδεολογικές πραγματικότητες – συλλογικότητες, εριστικές, μικρών γραφειοκρατικών ομάδων και μικρών ζηλοτυπιών για να ανακαλύψει ένα ιδεολογικό χωνευτήρι που τις μεταμόρφωσε. Ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έπεισαν την ελληνική κοινή γνώμη ότι δημιούργησαν μια νέα συλλογικότητα, όχι σαν το σύνολο των παλιών και μικρών συλλογικοτήτων. Ο Α. Τσίπρας πήρε τα παλιοσίδερα και κατάφερε να παράγει καινούργιο ατσάλι. Στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε μια μεταλλαγή που είχε πολύ καλό αποτέλεσμα. Αντίθετα στη Γερμανία το Die Linke έχασε τη μεγάλη ευκαιρία, γιατί είναι πολύ ιδεολογικοποιημένο, πολύ γραφειοκρατικό και φαίνεται σαν την παλιά πολιτική κατηγορία – τάξη που επαναπροτείνει την παλιά μορφή του κόμματος. Στην Ιταλία που δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει και το πρόβλημα. Ασφαλώς υπάρχουν μερικές χιλιάδες στελεχών σε αυτά τα μικρά κόμματα, που έχουν ίσως έναν ενθουσιασμό. Αλλά ο ενθουσιασμός δεν ξεπερνά πάντα τον ιδεολογικό σεκταρισμό.

Στην Ιταλία έχουμε ένα εκλογικό σώμα που μετακινείται. Το Ιταλικό ΚΚ είχε τι δικό του εκλογικό σώμα. Από τότε που ήμουν παιδί όταν τα πράγματα πήγαιναν πάρα πολύ άσχημα έπαιρνε 23% με 24%. Τη στιγμή της μέγιστης επέκτασής του με τον Μπερλινγκουέρ έφθασε στο 34%. Το εν τέταρτο ή το εν τρίτο της Ιταλίας ψήφιζε το Ιταλικό ΚΚ. Μπορούσε να αλλάξει ανάμεσα σε κάποιες εκλογές ένα μικρό ποσοστό. Υπήρχε μια εκλογική πίστη των εκλογέων. Στην Ιταλία εδώ και είκοσι χρόνια δεν υπάρχει αυτή η εκλογική πίστη. Πριν από δύο χρόνια ο Γκρίλο έπαιρνε 3% σε πολλές πόλεις. Μέσα σε μερικούς μήνες ξεπέρασε το 25%. Μα μπορεί να επιστρέψει στο 3% σε μια στιγμή. Και αυτό ισχύει για τον καθένα.

*Το μέλλον του ψηφοδελτίου που προτείνεται θα εξαρτηθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα;

Για να μπούμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να ξεπεράσουμε το όριο του 4%. Εάν αυτό το ψηφοδέλτιο πάρει ένα αποτέλεσμα με άξονα το 5% δεν θα έχει μέλλον. Θα αποτελεί μια εκδήλωση μαρτυρίας. Εάν όμως τύχει να πραγματοποιήσει μια εκλογική έκρηξη και φθάσει σε ποσοστά που ξεπεράσουν και συμβολικά το 10% θα έχει ένα μέλλον. Αυτό που ενδιαφέρει όλους εμάς είναι να αγωνιστούμε για μια μη μειοψηφική πολιτική δράση, εάν μπορούμε να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες δημιουργίας της και όχι να κάνουμε το Νοστράδαμο.

 

Η συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της "Αυγής" στις 28 Δεκεμβρίου 2013.

* Η κυβέρνηση Λέτα φαίνεται ότι έχει μια ισχυρή πλειοψηφία στην Ιταλία...

Η κυβέρνηση Λέτα είναι πολύ αδύναμη στη χώρα και τους θεσμούς, και ιδιαίτερα μετά την εκλογή του Ρένζι στη θέση του γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος, που δεν έχει καμία διάθεση στήριξης της νέας κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση Λέτα έχει δύο δυνάμεις που τη στηρίζουν. Η πρώτη είναι ο πρόεδρος της δημοκρατίας Ναπολιτάνο, που συμπεριφέρεται σαν μονάρχης αναλαμβάνοντας καθήκοντα που δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα. Η δεύτερη είναι η αδυναμία μιας οργανωμένης δύναμης της αντιπολίτευσης, γιατί το Κίνημα Πέντε Αστεριών του Γκρίλο είναι αδύναμο και οι θέσεις του εξαρτούνται από τις διαθέσεις των δύο μόνο αρχηγών του. Η πραγματική δύναμη του Λέτα είναι η αδυναμία της αντιπολίτευσης.

* Ο Λέτα ή ο Ναπολιτάνο δεν δέχονται στήριξη και από το μακρύ χέρι των Βρυξελλών και του Βερολίνου;

Ίσως. Υπάρχει μια στενότατη σύγκλιση συμφερόντων ανάμεσα στο establishment των ευρωπαϊκών θεσμών και αυτό που εκπροσωπεί ο Λέτα και ο Ναπολιτάνο. Εάν η τεράστια αντιπολίτευση που υπάρχει στη χώρα είχε μια εκπροσώπηση στους θεσμούς θα είχαμε μια ριζοσπαστικά διαφορετική κατάσταση.

* Υπάρχει η έλλειψη μιας αριστερής αντιπολίτευσης;

Θα δώσω πολλαπλές απαντήσεις. Στην Ιταλία δεν υπάρχει Αριστερά. Δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν υπάρχει σε οργανωτικό πολιτικό επίπεδο. Υπάρχει στην κοινωνία των πολιτών. Η απόσταση και το έλλειμμα ανάμεσα στη διαρκώς πιο ανίσχυρη πολιτική Αριστερά και μια διαρκώς και ισχυρότερη κοινωνική Αριστερά αυξάνεται καθημερινά.

Η Αριστερά δεν υπάρχει σαν πολιτική δύναμη. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είναι αριστερά. Με τον ντ' Αλέμα και τον Βελτρόνι άλλαξε και ανθρωπολογικά. Η Αριστερά Οικολογία Ελευθερία, η Κομμουνιστική Επανίδρυση, οι Πράσινοι, οι Ιταλοί Κομμουνιστές δεν αντιπροσωπεύουν κανένα. Εάν δεν γίνει κατανοητό αυτό, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς την ιταλική κατάσταση.

* Η κοινωνική Αριστερά παραμένει ισχυρή και όχι μόνο σήμερα...

Εδώ και τριάντα χρόνια την είχα αποκαλέσει «αναδυόμενη Αριστερά». Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια μετεξελίχθηκε σε μια Αριστερά των πλατειών και κινητοποιήσεων. Στην Ιταλία η κοινωνία των πολιτών αυτοοργανώνει από μόνη της, χωρίς συνδικάτα και κόμματα, τεράστιες διαδηλώσεις. Από τους «τζιροτόντι» με τον Νάνι Μορέτι περάσαμε στο «μωβ λαό», κερδίσαμε τα δημοψηφίσματα για την πυρηνική ενέργεια και το νερό. Προσωπικότητες και μια μυριάδα από συλλόγους και συλλογικότητες δημιουργούν τεράστια αντιπολιτευτικά κινήματα, αλλά δεν υπάρχει μια πολιτική εκπροσώπησή τους. Πολλές συλλογικότητες υπογραμμίζουν ότι είμαστε «ορφανοί από εκπροσώπηση». Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση, γιατί οι περισσότεροι απορρίπτουν την ιδέα του κόμματος. Χρειαζόμαστε μια νέα μορφή εκπροσώπησης που να μην έχουν την πολιτική ως επάγγελμα, αλλά να την αναδεικνύουν ως σύνθεση.

Το Κίνημα του Γκρίλο αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει προβλήματα και η Ιταλία θα βρεθεί σε μια επικίνδυνη κατάσταση, γιατί θα ανοιχτεί το πεδίο για τη συνωμοτική δεξιά. Εάν στην Ελλάδα δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε πιθανώς επεκταθεί περισσότερο η Χρυσή Αυγή.

* Τι είδους Αριστερά ή αντιπολίτευση θα πρέπει να οικοδομηθεί;

Μερικές φορές η χρήση της λέξης "Αριστερά" δημιουργεί αμφιβολίες. Θα έλεγα ότι χρειάζεται μια αναφορά στα δύο βασικά συστατικά της, τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία, όπως του αντισταλινικού κινήματος στην αντίσταση. Η Αριστερά θυμίζει τις συνεχείς μετεξελίξεις του ΙΚΚ, που δεν αντιπολιτεύτηκαν τον μπερλουσκονισμό, που επέτρεψαν στον μπερλουσκονισμό να ανθίσει. Η Αριστερά σήμερα θυμίζει τα νεοκομμουνιστικά κομματάκια που αποτελούν μια παρωδία.

Χρειαζόμαστε ομάδες και ελίτ που να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Δεν χρειαζόμαστε επαγγελματίες και γραφειοκράτες. Χάσαμε μια ευκαιρία με τους «τζιροτόντι» και τον Νάνι Μορέτι, που παραμένει με το Δημοκρατικό Κόμμα, τον «μωβ λαό» και το συνδικάτο Εργατών Μετάλλου FIOM, που δεν αντιπαρατέθηκε μετωπικά με τον Λέτα, τον Ναπολιτάνο και το Δημοκρατικό Κόμμα.

Με τις ευρωεκλογές έχουμε μια νέα ευκαιρία. Για όλους εμάς που έχουμε συμμετάσχει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια σε όλα τα δυνατά κινήματα και τους αγώνες της κοινωνίας των πολιτών υπάρχει σήμερα μόνο μια πολιτική δύναμη της Αριστεράς στην Ευρώπη, που αποτελεί μια πραγματική δύναμη και λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Για τον λόγο αυτό εκτιμούμε ότι ένα ψηφοδέλτιο της κοινωνίας των πολιτών με επικεφαλής τον Α. Τσίπρα θα μπορούσε να έχει ένα καλό αποτέλεσμα.

Αυτό το εγχείρημα δεν θα πρέπει να είναι μειοψηφικό. Πρώτον θα πρέπει να δεχθεί ο Α. Τσίπρας να ηγηθεί μιας πολιτικής δύναμης της κοινωνίας των πολιτών, εντελώς αυτόνομης από τα πολιτικά κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και ειδικά των μικρών κομμάτων της στην Ιταλία.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και τα κόμματα που συμμετέχουν έχουν κοινό στόχο την ανοικοδόμηση της Ευρώπης...

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια δύναμη. Σε άλλες χώρες τα κόμματα της Αριστεράς δεν έχουν δύναμη. Στην Ιταλία η ένωση των δυνάμεων της κοινωνίας των πολιτών μπορεί να δημιουργήσει μια μεγάλη πολιτική και όχι μια μειοψηφική πολιτική δύναμη. Αυτές οι δυνάμεις δεν αναγνωρίζονται σε αυτές τις οργανώσεις. Την ίδια στιγμή υπάρχει μια τεράστια ταύτιση στους στόχους και τα προγράμματα. Διαφέρει η θεώρηση που αφορά το εργαλείο. Το πρόβλημα δεν είναι το πρόγραμμα, αλλά το πολιτικό εργαλείο για να το υλοποιήσουμε.

Εκτιμώ ξεκάθαρα ότι στην Ιταλία ένα οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο που θα μπορούσε να πάρει 10% εάν συνεργαστεί με την Επανίδρυση, τους Πράσινούς, τους Ιταλούς Κομμουνιστές ή την Αριστερά Οικολογία Ελευθερία θα πάρει 5%. Η συμμαχία με αυτά τα κόμματα αφαιρεί και δεν προσθέτει συναίνεση, γιατί ο κόσμος τα εκτιμά αρνητικά.

Θα πρέπει να συγκεντρώσουμε ορισμένες αναγνωρισμένες προσωπικότητες αναφοράς των αγώνων μας, συγγραφείς, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, επιστήμονες, οικονομολόγους και μετά να προχωρήσουμε σε μια συγκέντρωση όλων με τα κινήματα, τους συλλόγους και τις συλλογικότητες που συμμετέχουμε ή αγωνιζόμαστε μαζί, δημιουργώντας παράλληλα αυτοοργανωμένες ομάδες στήριξης του ψηφοδελτίου, στο οποίο θα μπορούν να συμμετέχουν και τα μέλη οργανωμένων ομάδων. Πρέπει να μιλήσουμε στα εκατομμύρια πολίτες που πλήττονται από την κρίση, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει ένα θαύμα.

Η πλήρης συνέντευξη του Πάολο Φλόρες ντ' Αρκάις θα δημοσιευτεί στον ιστότοπο www.avgi.gr

Ποιος είναι ο Πάολο ​Φλόρες ντ' Αρκάις

O Πάολο Φλόρες ντ' Αρκάις είναι ένας από τους πιο γνωστούς Ιταλούς φιλοσόφους και διευθυντής του πιο αναγνωρισμένου πολιτικού περιοδικού Micromega. Δημοσιογράφος και σχολιογράφος στο Fatto Quotidiano, Repubblica, El Pais, Frankfurter Allgemeine Zeitung και στην πολωνική Gazeta Wyborcza, συνδύαζε πάντα τις φιλοσοφικές αναζητήσεις με τους πολιτικούς αγώνες, από την εποχή που πρωταγωνιστούσε στο κίνημα το '68 έως τους «τζιροτόντι» με τον Νάνι Μορέτι και τους αγώνες για την ανατροπή του μπερλουσκονισμού.

Από τους πλέον γνωστούς άθεους, είχε μια δημόσια αντιπαράθεση με τον Ράτσινγκερ. Εκδιώχθηκε από τη νεολαία του Ιταλικού Κ.Κ. για τη συμμετοχή του σε τροτσκιστική οργάνωση. Το 1991 συμμετείχε για ένα μικρό διάστημα στο Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL