Της ΚΑΚΗΣ ΜΠΑΛΗ
Αν το Βερολίνο ήταν Λονδίνο, τα γραφεία στοιχημάτων θα έκαναν αυτές τις μέρες χρυσές δουλειές. Καλύτερες από την εποχή που όλοι πόνταραν στο φύλο και την ημερομηνία γέννησης του βασιλικού μωρού στη Βρετανία.
Πότε θα τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης; Στα μέσα Νοεμβρίου που προβλέπει ο έμπειρος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ή καλό Ιανουάριο, που πιστεύει η γενική γραμματέας των Σοσιαλδημοκρατών Αντρέα Νάλες; Πόσες συναντήσεις θα απαιτηθούν με τους Πράσινους μέχρι να αποκλειστούν από κυβερνητικοί εταίροι της Μέρκελ; Δύο, που απαιτεί η αστική ευγένεια, ή μήπως παραπάνω; Τι θα αποφασίσουν την Κυριακή στο δεύτερο μικρό συνέδριο του SPD; Να μπουν στη δεύτερη φάση των διαπραγματεύσεων ή να μείνουν στην αντιπολίτευση; Και με τι ποσοστό;
Όσοι πιστεύουν -σχεδόν όλοι δηλαδή- ότι είναι μονόδρομος ο μεγάλος συνασπισμός στη Γερμανία, από το βράδυ της Δευτέρας δεν νιώθουν πλέον 100% βέβαιοι. Στις μέρες μας, άλλωστε, τίποτε δεν είναι πια αδιανόητο- ούτε καν η χρεωκοπία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σχεδόν τέσσερις εβδομάδες μετά τις εκλογές στη Γερμανία όλα παραμένουν ανοιχτά, καθώς τα δύο μεγάλα λαϊκά κόμματα δεν νιώθουν ακόμη ώριμα για τον μεγάλο συνασπισμό. Και στο ερώτημα προς τους Σοσιαλδημοκράτες, «πότε θα νιώσετε ώριμοι», η απάντηση προχθές ήταν «μπορεί και ποτέ». Διαπραγματευτική τακτική, θα πείτε. Και το πιθανότερο είναι ότι έχετε δίκιο, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
Οκτώ ολόκληρες ώρες κράτησε η δεύτερη διερευνητική συνάντηση μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών, Χριστιανοκοινωνιστών και Σοσιαλδημοκρατών τη Δευτέρα και οι φωνές των εκπροσώπων των κομμάτων ακούγονταν μέχρι το πεζοδρόμιο, έξω από τους χοντρούς τοίχους του κτηρίου της Κοινοβουλευτικής Εταιρείας του Βερολίνου. Ο πιο άγριος καυγάς έγινε μεταξύ της πρωθυπουργού της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας Χανελόρε Κραφτ, που θεωρείται η αντι-Μέρκελ του SPD, και του γενικού γραμματέα των Χριστιανοκοινωνιστών Αλεξάντερ Ντόμπριντ. Σε σημείο ώστε να επέμβει η ψύχραιμη Μέρκελ με ένα «προς τι τόση οξύτητα;».
Ο καυγάς δεν είχε να κάνει με την Ευρώπη, ούτε καν με τη φορολογική πολιτική ή το κατώτατο μεροκάματο. Τα μαχαίρια βγήκαν για το επίδομα που παίρνουν οι γυναίκες οι οποίες επιλέγουν να μην στείλουν τα παιδιά τους σε παιδικό σταθμό. Να καταργηθεί, ήταν το αίτημα του SPD -και χαμηλόφωνα συμφωνούσαν μαζί του και οι μισοί βουλευτές της Μέρκελ. Κάτω τα χέρια, ήταν η απάντηση των Χριστιανοκοινωνιστών του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Οι καυγάδες με ιδεολογική χροιά ξεπερνιούνται πιο δύσκολα από τους άλλους. Κι όσο φουντώνουν ανεβάζουν το κασέ το στοιχημάτων.
