Live τώρα    
13°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
13 °C
8.6°C14.6°C
1 BF 87%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυξημένες νεφώσεις
12 °C
8.1°C13.5°C
1 BF 66%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
15 °C
11.0°C14.9°C
2 BF 73%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
11 °C
10.8°C15.8°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
7 °C
6.9°C10.2°C
0 BF 100%
Το τανκ της εισβολής και τα τανκς της συκοφαντίας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Το τανκ της εισβολής και τα τανκς της συκοφαντίας

Του Γιάννη Φλώρου

Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες βιβλίο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Βασίζεται σε 84 αφηγήσεις για τα γεγονότα και περιλαμβάνει αφηγήσεις - μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εξέγερσης, μελών της Συντονιστικής Επιτροπής, φοιτητών, εργατών και μαθητών που πήραν μέρος στα γεγονότα εντός και εκτός του Πολυτεχνείου.

Το βιβλίο "Όλη νύχτα εδώ. Μια προφορική ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου", με επιμέλεια - εισαγωγή του Ιάσονα Χανδρινού, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, περιέχει και τρεις μαρτυρίες μελών του στρατού. Μία εκ των τριών που συγκέντρωσε ο επιμελητής της έκδοσης είναι και του Κώστα Βουλιέρη, αντισυνταγματάρχη Καταδρομών, επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων το βράδυ της 16ης προς 17η Νοεμβρίου 1973.

Πρόκειται για μια πρωτοφανή διαστρέβλωση, παραποίηση και αντιστροφή των ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν στην εισβολή του στρατού στο Πολυτεχνείο. Διαστρέβλωση και συκοφάντηση της κορύφωσης του τριημέρου της εξέγερσης, με το τανκ να γκρεμίζει την πύλη του Πολυτεχνείου.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτός ο "μάρτυρας της αντίπερα όχθης" ισχυρίζεται ότι όχι μόνο δεν έγινε επιχείρηση εισβολής στο Πολυτεχνείο από επίλεκτες μονάδες του στρατού, αλλά και ότι οι φοιτητές ζήτησαν την επέμβασή του, υποδεχόμενοι, μάλιστα, τους εισβολείς ως "ελευθερωτές"!

Σαράντα έξι χρόνια τώρα, τέτοια συκοφάντηση του κινήματος, τέτοια διαστρέβλωση, τέτοια προβοκάτσια δεν έχει ματαγίνει. Ποτέ και από κανέναν. Ξεπερνάει και όσες αθλιότητες γράφονταν και αναπαράγονταν από την Ακροδεξιά, χουντικούς και έναν εσμό υμνητών της δικτατορίας που συστηματικά συκοφαντούσαν το Πολυτεχνείο.

Λέει ο "μάρτυρας της αντίπερα όχθης" (σελ. 160 του βιβλίου): "Εμείς θέλαμε ν' ανοίξουμε την πύλη. Παίρνει λοιπόν ο Μακρυγιώργος τον τηλεβόα και λέει: 'Παιδιά, πήραμε εντολή να επιβάλουμε την τάξη και θα την επιβάλουμε. Εμείς δεν είμαστε αστυνομία, είμαστε στρατός. Ας πηδήξουν έξω τρεις ή τέσσερις να το κουβεντιάσουμε'. 'Ναι! Ναι!' φώναζαν από μέσα. Διαδήλωση υπέρ του στρατού κατά κάποιον τρόπο.

Και βγήκαν έξω τρεις. Ο ένας ήταν το λεγόμενο 'θείον βρέφος' του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Λαλιώτης, ο οποίος τότε είχε στρατευθεί νομίζω, γιατί ήταν κουρεμένος με την ψιλή μηχανή. Τους άλλους δύο δεν τους θυμάμαι. Ήμασταν, λοιπόν, ο Μακρυγιώργος, ο Μπεκιάρης, εγώ, αυτοί οι τρεις τους και ο συνταγματάρχης με την κούρσα, ο Γιοβάνης. Πώς θα ανοίξουμε την πύλη.

Κουβέντα με τον Λαλιώτη. Μου λέει: 'Μου δίνετε ένα τσιγάρο;'. Έδωσα τσιγάρο. Και επειδή είχα στολή εκστρατείας, είχα και το παγούρι. Μου λέει: 'Να πιω λίγο νερό;'. 'Να πιεις' του λέω... Μερικοί λέγανε να έρθει μια μπουλντόζα, αλλά θα έκανε πέντε ώρες. Οπότε ρίχνει την ιδέα ο Λαλιώτης: 'Εδώ παρακάτω έχετε άρματα μάχης' (ήταν πράγματι άρματα μάχης εκατό μέτρα δεξιά και αριστερά από το Πολυτεχνείο). Η ιδέα υλοποιήθηκε. Ήρθε το τανκ -νεκρική σιγή μέσα-, είχε και τον πυργίσκο ανάποδα, (...) φύγαν όλοι εκτός από μια φανατική: 'Φασίστες, δεν φεύγω, φασίστες δεν φεύγω'" (σ.σ.: πρόκειται για την Πέπη Ρηγοπούλου).

Από τα παραπάνω τίποτα δεν είναι αληθινό, τίποτα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ποτέ και πουθενά και σε καμία στιγμή δεν υπήρξε "διαδήλωσις υπέρ του στρατού". Τα άρματα μάχης δεν ήταν 100 μέτρα μακριά, αλλά σε πλήρη διάταξη και το άρμα της εισβολής ήταν στα 10 μέτρα από την πύλη.

Ευτυχώς υπάρχουν ντοκουμέντα της εισβολής. Στοιχεία, μαρτυρίες, φωτογραφίες, ηχητικά, τηλεοπτικά ντοκουμέντα, καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του Πολυτεχνείου. Ποτέ και πουθενά δεν υποστηρίχθηκαν αυτά. Κανείς από την "αντίπερα όχθη" δεν τόλμησε να ψελλίσει τέτοιες αθλιότητες στη δίκη που έγινε. Αν κάτι γνώριζαν, γιατί δεν το είπαν; Την αξιοπιστία της "μαρτυρίας" προδίδουν και μικρές λεπτομέρειες, όπως π.χ. ότι ο Κ. Λαλιώτης δεν είχε στρατευθεί και άρα δεν ήταν "κουρεμένος με την ψιλή", όπως αναφέρει ο χουντικός αξιωματικός. Αντιθέτως, στρατευμένος ήταν ο Κ. Σταμέλος (που έχει φύγει από τη ζωή) και ήταν αυτοί οι δύο που διαπραγματεύθηκαν εκ μέρους των φοιτητών και σε συνεννόηση με τη Συντονιστική Επιτροπή. Παραθέτουμε εδώ απόσπασμα από μαρτυρία του Στέφανου Τζουμάκα, στελέχους του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, παρόντος στις δραματικές στιγμές πριν από την εισβολή του τανκ, στον υπογράφοντα:

(...) "Όταν κατέβηκαν τα τανκς από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και έφτασαν απέναντι από το Πολυτεχνείο, ήδη τα στελέχη της Συντονιστικής ετοιμάστηκαν να μπουν στην παρανομία και οι περίπου 6.000 φοιτητές που ήταν στο προαύλιο άρχισαν το σύνθημα που έλεγε και ο Παπαχρήστος στον σταθμό: 'Είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, δεν θα μας χτυπήσετε. Είμαστε αδέλφια σας, είσαστε αδέλφια μας'...

Από μια ομάδα ετέθη το θέμα της διαπραγμάτευσης και πρώτος ανέβηκε στην κολόνα ο Κυριάκος Σταμέλος, φοιτητής του Πολυτεχνείου, που είχε έρθει στην κατάληψη ως στρατιώτης που είχε επιστρατευθεί βιαίως από τη χούντα. Ανέβηκε στην κολόνα φωνάζοντας: 'Είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι' και πήδηξε από την άλλη πλευρά της κολόνας, προς το τανκ, στην Πατησίων. Στη συνέχεια, ήρθε ο Κ. Λαλιώτης και είπε 'θα ανέβω κι εγώ για την ομάδα διαπραγμάτευσης'. Και του είπα να μην πηδήξει έξω, να μείνει από μέσα, γιατί θα τον συλλάβουν και θα είναι άγνωστη η τύχη του. Δεν συμφώνησε και πήδηξε έξω.

Οι Σταμέλος και Λαλιώτης διαπραγματεύτηκαν για ένα δεκαπεντάλεπτο περίπου (αυτά κατατέθηκαν και στη δίκη) και μετά συνελήφθησαν. Εγώ έμεινα στην κολόνα επιμένοντας ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να γίνει από τις δυνάμεις εντός και τότε ο Χριστολουκάς, ανώτατος αξιωματικός της αστυνομίας, μου φώναξε επιτακτικά: 'Τζουμάκα, κατέβα κι εσύ και θα δεις τι τύχη θα έχεις' και του απάντησα: 'Προχθές βγήκα από τη φυλακή και δεν βγαίνω έξω. Μόνο νεκρό θα με πάρεις'"...

Στη συνέχεια, με μια ομάδα μετακινηθήκαμε δίπλα από τη μεγάλη πύλη στα κάγκελα, όπου ύστερα από συνεννόηση με τους χουντικούς ήρθαν από την άλλη πλευρά εκπρόσωπος της Νομαρχίας Αθηνών, της Εισαγγελίας Αθηνών και του στρατού και τους είπα ότι πρέπει να οργανώσουμε διαπραγμάτευση και ότι δεν μπορούμε να εξέλθουμε του κτηρίου 6.000 άνθρωποι, έχουμε ήδη νεκρούς και δεν γίνεται να σκοτωθούν άνθρωποι με μια τυφλή έξοδο.

Μου λέει ο εκπρόσωπος του στρατού 'Τζουμάκα, ο στρατός δεν διαπραγματεύεται' και του απαντώ 'Ο στρατός είναι στα σύνορα, όχι στην Πατησίων. Αυτό δεν είναι στρατός'. Και τότε παρεμβαίνει ο εκπρόσωπος της Νομαρχίας και λέει: 'Τελειώσαμε'. (...) Το τανκ γκρέμισε την πύλη και άρχισε τα ουρλιαχτά μια φοιτήτρια: 'Τα πόδια μου, τα πόδια μου', γιατί την είχε πλακώσει το τανκ.

Ήταν η Πέπη Ρηγοπούλου, μετέπειτα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αριστερά και δεξιά από την πύλη όρμησαν λοκατζήδες με εφ' όπλου λόγχη και μας υποχρέωσαν με ψηλά τα χέρια να υποχωρήσουμε στο κτήριο περικυκλώνοντάς μας (...)".

Η γελοιότητα των ισχυρισμών του χουντικού αξιωματικού στη μαρτυρία του στο βιβλίο είναι προφανής. Και απόλυτα συκοφαντικός ο ισχυρισμός του ότι οι φοιτητές, και μάλιστα ο Κ. Λαλιώτης, ζήτησαν την επέμβαση του τανκ!

Αφήνουμε στην άκρη άλλους ισχυρισμούς, το λιγότερο γελοίους και αισχρά προβοκατόρικους, περί "προφυλακτικών χρησιμοποιημένων και αχρησιμοποίητων" και ότι... "οι κοπέλες μέσα στο Πολυτεχνείο τον αγκάλιαζαν και τον φιλούσαν!" Έλεος! Όποιος και όποια έζησε εκείνες τις στιγμές καταλαβαίνει και νιώθει το μέγεθος του γελοίου και του ανοήτου...

Πρέπει να απαντώνται οι συκοφαντίες και η επαίσχυντη διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων; Κατά τη γνώμη μου, ναι. Είναι καθήκον όσων τα έζησαν. Για να διατηρηθεί η μνήμη...

Βέβαια, εδώ υπάρχει και σειρά ερωτημάτων για τον επιμελητή της έκδοσης και νέο ιστορικό. Είναι δυνατόν να αγνοεί τα πρακτικά της δίκης του Πολυτεχνείου; Είναι δυνατόν να αγνοεί δεκάδες, εκατοντάδες μαρτυρίες, 45 χρόνια τώρα; Είναι δυνατόν να μην φροντίσει να προφυλάξει τους αναγνώστες και όσους συμμετέχουν στην έκδοση και συνέβαλαν ουσιαστικά σε αυτή από τις αθλιότητες ενός φασισταρά;

Είναι δυνατόν να τοποθετεί αυτή τη μαρτυρία ισότιμα με τις άλλες και μια εξόφθαλμα αναξιόπιστη αφήγηση να την περιβάλλει με "μανδύα επιστημονικότητας"; Τι είδους Ιστορία είναι αυτή; Είναι μερικά από τα ερωτήματα για τα οποία προφανώς όσοι είναι ιστορικοί οφείλουν να τοποθετηθούν.

Ο υπογράφων και ένας εκ των αφηγητών στο βιβλίο ποτέ δεν ήθελε η αφήγησή του να χρησιμοποιηθεί ως περιτύλιγμα σε μια "μαρτυρία" όχι μόνο διαστρέβλωσης και αντιστροφής γεγονότων, αλλά το λιγότερο συκοφαντική και προβοκατόρικη για την ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Γιάννης Φλώρος

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL