Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση ομολογεί την αδυναμία της να διαχειριστεί το προσφυγικό στο Ευρωκοινοβούλιο και βουλευτές και υπουργοί της δεν παραλείπουν να δικαιολογούν ή να προκαλούν ξενοφοβικές και μισαλλόδοξες πράξεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) δέχεται τα ασφαλιστικά μέτρα οργανώσεων, όπως η ΑΡΣΙΣ, για να σταματήσουν οι παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων ασυνόδευτων παιδιών και να υποχρεωθεί το ελληνικό κράτος να παράσχει σε αυτά προστασία. Οι αποφάσεις του περασμένου Οκτωβρίου μάλιστα περιλαμβάνουν την πρώτη του ΕΔΔΑ, η οποία καταδικάζει την κράτηση στην Αμυγδαλέζα, όπως επεσήμανε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου της ΑΡΣΙΣ για την κράτηση ασυνόδευτων ανηλίκων, η Ελένη Σπαθανά, συντονίστρια νομικής υπηρεσίας του Κέντρου Υποστήριξης Νέων της ΑΡΣΙΣ.
"Έχουμε δύο αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), που λένε πολύ λακωνικά το ίσως αυτονόητο: δηλαδή παιδιά τα οποία βρίσκονται χωρίς κηδεμόνα δεν πρέπει να βρίσκονται σε αστυνομικά τμήματα (Α.Τ.) ή χώρους κράτησης αλλά θα πρέπει άμεσα να μεταφερθούν στις κατάλληλες δομές φιλοξενίας προκειμένου να τύχουν της προστασίας που τους αναλογεί", ανέφερε, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για "σπάνια περίπτωση που επεμβαίνει με αυτό τον τρόπο (σ.σ.: ασφαλιστικά μέτρα) το ΕΔΔΑ για να εξασφαλίσει δικαιώματα που αφορούν κατά μια έννοια την κανονικότητα, όπως είναι η παιδική προστασία".
"Είναι σημαντικό ότι μέσα στη χρονιά έχουν εκδοθεί τέσσερις τέτοιες αποφάσεις για ανηλίκους, η πρώτη προηγήθηκε των δικών μας αιτήσεων και αποφάσεων και ήταν τον περασμένο Μάρτιο, η απόφαση για τη λήξη κράτησης ασυνόδευτων ανήλικων κοριτσιών στην Π. Ράλλη, και ακολούθησαν οι δύο αποφάσεις για τα παιδιά που κρατούνταν στο Α.Τ. Κολωνού και την κράτηση των παιδιών στην Αμυγδαλέζα. Ακολούθως υπήρχαν άλλες δύο, από την ομάδα Υποστήριξης Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA), ενός ανηλίκου που κρατείται σε Α.Τ. και από την Equal Rights για επίσης ανήλικο που κρατούνταν σε Α.Τ.", πρόσθεσε.
Σημείωσε επίσης ότι η μεταχείριση των ασυνόδευτων ανηλίκων ενέχει και διάκριση λόγω εθνικής καταγωγής και προέλευσης, "διότι δεν φαντάζομαι ότι αν είχαμε 1.000 παιδιά ή 2.000 στην Ελλάδα που βρίσκονταν με κάποιο τρόπο αποκομμένα από τους γονείς τους, λόγω φυσικής καταστροφής ή κάποιας άλλης έκτακτης συνθήκης, θα τα βάζαμε σε αστυνομικά τμήματα ή θα τα κλείναμε στην Αμυγδαλέζα!"
Η κράτηση ανηλίκων σε αστυνομικά τμήματα, επίσημη απάντηση της Ελληνικής Πολιτείας!
Υπογράμμισε επίσης ότι "η ελληνική πλευρά υπέδειξε ως κατεύθυνση αυτή τη στιγμή ότι για την καλύτερη διαχείριση του ζητήματος αποφασίστηκε να υπάρξουν δύο αστυνομικά τμήματα κράτησης μόνο για ανήλικους! Αυτό ήταν μια απάντηση που δόθηκε επισήμως. Αυτό το σημείο, μαζί με την ανησυχητική αύξηση της κράτησης ευάλωτων ομάδων, η οποία δεν φαίνεται να αποτελεί εξαιρετική συνθήκη αλλά πάγια πρακτική των αρχών, οδήγησε στην απόφαση".
Σχετικά με τη συμμόρφωση προς τις αποφάσεις, σημείωσε ότι είναι "βραδεία μεν, πλημμελής ως προς το θέμα του επιτρόπου, ωστόσο υπήρξε και μεταφέρθηκαν τα παιδιά, μέσα στο πλαίσιο του μήνα, με τελευταία τοποθέτηση μια ημέρα πριν τη λήξη της προθεσμίας του δικαστηρίου". "Ωστόσο, αυτή τη στιγμή στο Α.Τ. Κολωνού κρατούνται επτά ασυνόδευτοι ανήλικοι, στην Αμυγδαλέζα 87 -πριν μερικές ημέρες έφτασαν τους 97-, σε συνθήκες που ήδη το δικαστήριο έχει κρίνει ως απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση αλλά βάσει των στοιχείων που έχουμε από την υπόλοιπη Ελλάδα -στη Μόρια αυτή τη στιγμή είναι 1.100 παιδιά με 300 υπό σχετική εποπτεία- οι παραβιάσεις συνεχίζονται. Η συμμόρφωση του ελληνικού κράτους δεν μπορεί να περιοριστεί στα 20 μόνο παιδιά που προσέφυγαν", τόνισε.
Παιδιά κρατούμενα σε υπόγεια ή χωρίς σίτιση
Η Δήμητρα Λιναρδάκη, με τη σειρά της, περιέγραψε την Οδύσσεια των 20 παιδιών που προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ, από αστυνομικό τμήμα σε αστυνομικό τμήμα, μέχρι εννέα εξ αυτών να μεταφερθούν στην Αμυγδαλέζα και τις συνθήκες που αντίκρισαν εκεί. Συγκεκριμένα: "Στο Α.Τ. Κολωνού, τα 20 παιδιά κρατούνταν σε ενιαίο χώρο κρατητηρίων, σε τέσσερα διαμορφωμένα κελιά, χωρίς φως του ήλιου, χωρίς εξαερισμό, χωρίς προαυλισμό για περίπου δύο μήνες, δεν υπήρχαν στρώματα ή κρεβάτια και τα παιδιά κοιμόντουσαν σε κουβέρτες πάνω επί του γυμνού τσιμέντου. Φαγητό παρεχόταν μια φορά την ημέρα αργά το απόγευμα. Παντελής έλλειψη ειδών προσωπικής υγιεινής. Απαράδεκτες συνθήκες καθαριότητας. Καμία επικοινωνία των παιδιών με συγγενείς τους καθώς τα κινητά τους είχαν αφαιρεθεί από αστυνομικούς και δεν είχαν χρήματα για να πάρουν τηλεκάρτα. Έλλειψη φαρμάκων για παιδιά με σοβαρά ιατρικά προβλήματα, που είχαν νοσηλευθεί σε νοσοκομείο, και το Α.Τ. Κολωνού δεν είχε τη δυνατότητα να παράσχει τα φάρμακα που τους είχαν συνταγογραφηθεί". Μάλιστα, η Δ. Λιναρδάκη τόνισε ότι βρήκαν στο Α.Τ. Κολωνού παιδί με ανεύρυσμα μυοκαρδίου και δεν μπορούσε καλά - καλά να μιλήσει καθώς δεν μπορούσε να πάρει ανάσα λόγω των συνθηκών κράτησης.
Στο Α.Τ. Ομονοίας και στον Αγ. Παντελεήμονα οι ανήλικοι κρατούνταν μαζί με ενήλικους, δεν υπάρχει δυνατότητα σε άμεση πρόσβαση σε τουαλέτα και ντους. Στο Α.Τ. Αμπελοκήπων και στο Α.Τ. Εξαρχείων τα παιδιά κρατούνταν σε υπόγεια κρατητήρια, χωρίς φυσικό φως και αέρα, και στο Α.Τ. Κυψέλης κρατούνταν σε ένα δωμάτιο, κοιμόντουσαν πάνω σε τραπέζια και για την πλειοψηφία των ημερών που βρίσκονταν σε κράτηση εκεί δεν τους παρασχέθηκε φαγητό".
Για συνθήκες κράτησης που προσιδιάζουν με την ποινική κράτηση και μεταφορές με χειροπέδες σε παιδιά (!) μίλησε και ο Νικόλας Ξάνθας, δικηγόρος της οργάνωσης από τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο Βασίλης Παπαστεργίου μετέφερε την αναφορά συναδέλφου τους από την Κω, όπου τα 118 ασυνόδευτα ανήλικα -10 κορίτσια- μένουν σε εννέα κοντέινερ και τέσσερις σκηνές χωρίς θέρμανση ή τουαλέτα, χωρίς προσωπικό εποπτείας, χωρίς φάρμακα, με συχνά χαλασμένο φαγητό.
Απεργία πείνας γυναικών προσφύγων στην Πέτρου Ράλλη
Την ίδια ώρα, στο προαναχωρησιακό κέντρο του Ταύρου, δηλαδή τα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, 16 γυναίκες πρόσφυγες από Συρία και Παλαιστίνη έχουν ξεκινήσει από τις αρχές του μήνα απεργία πείνας ζητώντας να αφεθούν ελεύθερες. Χθες επτά εξ αυτών μεταφέρθηκαν σε Κω και Χίο λόγω παραβίασης του γεωγραφικού περιορισμού. Ωστόσο συχνά βρίσκουμε εκεί γυναίκες που δεν έχουν παραβιάσει τον γεωγραφικό περιορισμό αλλά η αστυνομία και η Υπηρεσία Ασύλου έχουν κακή επικοινωνία, σημείωσε η Ν. Τριανταφύλλου, προσθέτοντας ότι από τον Αύγουστο παρατηρείται αύξηση της κράτησης γυναικών και ανηλίκων κοριτσιών εκεί. Όπως επισήμανε, συχνότατα οι γυναίκες υπό κράτηση που συναντούν στην Π. Ράλλη είναι εξαιρετικά ευάλωτες περιπτώσεις, θύματα βιασμού, τοξικοεξαρτημένες, θύματα ενδοοικογενιακής βίας, με ψυχολογικά προβλήματα και δεν λαμβάνουν καμία υπηρεσία υγείας ή βοήθειας, ενώ μπορεί να κρατηθούν για αρκετούς μήνες.
