«Δεν είναι μόνο το βόλεμα `ημετέρων` στο ΔΣ του ΚΕΘΕΑ από την κυβέρνηση. Με αυτήν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στερεί από τον θεραπευόμενο το όραμα και από τον θεραπευτή τη δυνατότητα να του πει `εμπιστέψου μας και μπορείς να προχωρήσεις, να φτάσεις όπου θέλεις`». Ο Πέτρος Δαμιανός, άμισθο, εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, και σύμβουλος εκπαίδευσης στα σχολεία των φυλακών του Αυλώνα, μίλησε χθες στην εκπομπή «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» Στο Κόκκινο και στην Τζούλυ Τσίγκα για το πολύτιμο έργο των κοινοτήτων του ΚΕΘΕΑ στις φυλακές και για την πραγματική στόχευση της κυβέρνησης με την κατάργηση του αυτοδιοίκητου.
«Το ΚΕΘΕΑ μπήκε μέσα στις φυλακές. Η φιλοσοφία του συνολικά είναι ότι «δε θα περιμένεις στο γραφείο να σου χτυπήσει την πόρτα ο χρήστης ουσιών, θα πας εσύ να τον βρεις». Το να είσαι έγκλειστος είναι μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα, το να είσαι χρήστης, επίσης. Το να είσαι έγκλειστος και χρήστης είναι ένα διπλό αδιέξοδο. Ευτυχώς το ΚΕΘΕΑ έχει 24 δομές σε 14 πόλεις μέσα σε φυλακές, για τις πρώτες δύο φάσεις της απεξάρτησης.
Κι εδώ το πρόγραμμα των δύο πρώτων φάσεων απεξάρτησης γίνεται όπως στις έξω δομές. Στην 1η φάση υπάρχει συμβουλευτικό πρόγραμμα, ενθάρρυνση, συνεδρίες σε προγραμματισμένες μέρες και ώρες. Ακολουθεί η 2η φάση που είναι πιο εντατική, με πολύ περισσότερες ώρες. Η επόμενη φάση απεξάρτησης γίνεται μόνο εκτός φυλακής, γιατί πλέον μπορεί ένας κρατούμενος που έχει εκτίσει ένα σημαντικό κομμάτι της ποινής του, με απόφαση εισαγγελέα να αποφυλακιστεί – ίσως και νωρίτερα - και να ενταχθεί απευθείας σε κλειστό πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ.
Έχουμε τη χαρά να έχουμε τέτοιους ανθρώπους, που αρχικά τους είχα μαθητές, άρχισαν εδώ στον Αυλώνα την απεξάρτηση, τα κατάφεραν και τώρα είναι δίπλα μας ως εμψυχωτές ή θεραπευτές του ΚΕΘΕΑ.
Αυτή είναι και η φιλοσοφία του ΚΕΘΕΑ, 37 χρόνια τώρα από την ίδρυσή του. Να μπορεί ο χρήστης που θα έρθει για απεξάρτηση, ο θεραπευόμενος να εμπιστευτεί αυτόν τον Οργανισμό και να γνωρίζει ότι μπορεί να φτάσει όπου θέλει, από χρήστης μπορεί να γίνει έως και πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στον τρόπο διοίκησης του ΚΕΘΕΑ, η οποία εκλέγεται από τους εργαζόμενους, τους θεραπευόμενους και τις οικογένειες των ανθρώπων που πάλεψαν μέσα από το ΚΕΘΕΑ. Δίνει ένα όραμα σε όποιον θελήσει να προσπαθήσει.
Τώρα η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του υπουργείου Υγείας πνίγει αυτό το όραμα. Δηλαδή, δεν πρόκειται μόνο για το βόλεμα κάποιων που θα διοριστούν με μισθό στο ΔΣ, που σήμερα απαρτίζεται από εκλεγμένα μέλη που προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους. Αυτή η ΠΝΠ στερεί τον άνθρωπο που βρίσκεται μέσα στη χρήση και προσπαθεί να απεξαρτηθεί από το όραμα. Αφαιρεί και από τον θεραπευτή το όπλο της προσφοράς του οράματος, που μπορεί να πει στον θεραπευόμενο «εμπιστέψου μας και μπορείς να φτάσεις όπου θέλεις».
Στο ΚΕΘΕΑ δε δίνουμε μεθαδόνη, δίνουμε όραμα και τα εφόδια στους ανθρώπους να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.
Πολύ περισσότερο μέσα στις φυλακές, όπου η σχέση των εκπαιδευτικών μονάδων με τη θεραπευτική κοινότητα είναι αμφίδρομη. Εμείς στο σχολείο, αν διαπιστώσουμε πρόβλημα χρήστης θα μιλήσουμε στους μαθητές για το πρόγραμμα, αντίστοιχα στις ομάδες του ΚΕΘΕΑ, οι θεραπευτές θα μιλήσουν για το σχολείο σε όσους έχουν διακόψει την εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι μια σχέση αμφιμονοσήμαντη, που συνεχίζεται και μετά. Το σχολείο και το πρόγραμμα απεξάρτησης είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Υπάρχουν και αστοχίες αλλά υπάρχουν και πολλά θετικά παραδείγματα κι εμείς είμαστε πολύ χαρούμενοι όταν τα δικά μας παιδιά τα καταφέρνουν.
Δύο φορές το χρόνο, στις τελετές αποφοίτησης «πληρώνομαι» για όλο τον χρόνο. Όταν 120 άνθρωποι βγαίνουν υγιείς και ελεύθεροι, είναι η μεγαλύτερη αμοιβή για εμένα, όπως και μεγάλη τιμή ότι με εξέλεξαν οι άνθρωποι του ΚΕΘΕΑ».
