Του Άγγελου Μανταδάκη
Η Βαρβάκειος Αγορά είναι δημοτική αγορά στην 1η Δημοτική Ενότητα της πόλης των Αθηνών, η οποία οφείλει την ονομασία της στον ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη. Ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1878 και ολοκληρώθηκε με καθυστέρηση το 1886, αφού μεσολάβησε μια πυρκαγιά στις 8 και 9 Αυγούστου του 1884. Έκτοτε λειτουργεί αδιάκοπα. Αποτελεί μοναδικό κτίσμα οργανωμένης συνοικιακής αγοράς, στο οποίο συστεγάζονται πολλοί έμποροι προϊόντων διατροφής, όπως κρέας, πουλερικά, θαλασσινά, αγροτικά προϊόντα και άλλα. Βρίσκεται στο κέντρο της οδού Αθηνάς, στο νούμερο 42, εντός της παλαιάς πόλης και σε κοντινή απόσταση από το δημαρχιακό μέγαρο και την κεντρική πλατεία Κοτζιά. Συνιστά νεότερο μνημείο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, εξυπηρετώντας τις βασικές ανάγκες των κατοίκων, αλλά και επισκεπτών. Πλέον θεωρείται και ως σημείο τουριστικού ενδιαφέροντος.
Διακρίνεται σε τρεις πτέρυγες: την κρεαταγορά, την ψαραγορά και τη λαχαναγορά. Είναι ένα κτήριο που επιτρέπει την έξοδο και την είσοδο από την οδό Αθηνάς, τη Σοφοκλέους, την Ευριπίδου και την Αιόλου. Αυτές αφορούν το κεντρικό κτήριο ενώ η λαχαναγορά είναι υπαίθρια και απλώνεται κατά μήκος της οδού Αθηνάς.
Η κεντρική αγορά της Αθήνας συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες και πελάτες καθημερινά που ψωνίζουν τα εφόδια του σπιτιού, αλλά και διαφόρων καταστημάτων. Επειδή οι τιμές των προσφερόμενων προϊόντων είναι κατά κανόνα μικρότερες από τις συνοικίες, γι’ αυτό και η αγορά προτιμάται από τη μεγάλη μάζα των κατοίκων της Αθήνας.
Η αγορά είναι ένα πολύβουο μελίσσι όπου εργάζονται ή συναλλάσσονται άνθρωποι κάθε φυλής και κάθε εθνικότητας, είναι μια πολυπολιτισμική αγορά στην κάρδια της Αθήνας. Ταυτόχρονα είναι ένα πολύχρωμο χαλί με οσμές όλων των ειδών: λαχανικά, ψάρια, κρέας κ.λπ.
Η Βαρβάκειος αγορά περιβάλλεται από εμπορικούς δρόμους με τους οποίους αλληλοτροφοδοτούνται. Καταστήματα μπαχαρικών, πουλερικών, αλλαντικών, οσπρίων και άλλων ειδών από όλες τις χώρες του κόσμου προσφέρονται στους πέριξ δρόμους της αγοράς, ανάμεσά τους και συμπαθέστατα ταβερνάκια παλιάς εποχής που προσφέρουν μεζέδες και κρασάκι στους περαστικούς και τους εργαζόμενους. Είναι το καμάρι της Αθήνας και απόδειξη ότι οι σύγχρονες πόλεις είναι και θα είναι στο εξής πολυπολιτισμικές. Αυτό προς γνώση και συμμόρφωση των κάθε λογής εθνικισμών και ρατσισμών.
