My Modern Metropolis
Από τα σώψυχα αυτού του ιστότοπου, ξεπετάγεται το σύνολο σχεδόν των εικόνων που έχεις δίπλα σου ή που έχεις φανταστεί ότι κατοικούν δίπλα σου. Όπως εξηγεί ανάγλυφα και ο τίτλος, μιλάμε για έναν τόπο, όπου η μητρόπολη βγάζει το γκλόσι πέπλο της και αφήνεται στη μαγεία των παράξενων οπτικών γωνιών των δημοσιογράφων και φωτογράφων του περιοδικού. Η συντακτική ομάδα έχει τα μάτια της ανοιχτά και στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Ανακαλύπτει κάθε φορά έναν θησαυρό από απίθανες οπτικές παραμέτρους του σύγχρονου κόσμου. Εντός καθαρά αστικού πλαισίου, το «mymodernmetropolis.net», ο ιστότοπος, διατρέχει το φιλμ των απάτητων διαδραστικών τοπίων που ξαφνιάζουν και συνάμα προκαλούν έκπληξη. Η πόλη, σαν ένα αναδιαμορφούμενο γλυπτό σε συνεχή ροή, αλλάζει σχήμα και κατεύθυνση. Είτε πρόκειται για τούνελ στη Σαγκάη είτε για τους ουρανοξύστες του Σικάγο από την ανάποδη. Ο τόπος γίνεται ένα σημείο. Οι διαδρομές εξαφανίζονται και παράλληλα επιμηκύνονται. Τα σύνορα καταρίπτονται, διατηρώντας το ανάγλυφο του γεωμετρικού ορίζοντα.
Crane
Στο «cranetv.com», μπορείς να συλλέξεις λογιών-λογιών εικόνες, που παιχνιδίζουν μεταξύ της παρωδίας και της εύθραυστης κριτικής δημιουργικότητας. Το περιοδικό είναι έτσι φτιαγμένο για να παρακολουθεί ο καθένας τα κανάλια των σύγχρονων τάσεων. Επειδή ο καθένας επίσης έχει μπροστά του και από μια οθόνη, ο πολιτισμός ο ίδιος περνά μέσα από το «βλέμμα» των απανταχού οθονών. Μουσική, εικαστικά, ντιζάιν και ρούχα από ευτελή υλικά, είναι τα κύρια κομμάτια του περιοδικού. Κομμάτια που συντίθεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελούν ένα ενιαίο ψηφιδωτό της κατατεμαχισμένης πραγματικότητας. Η οποία κάλλιστα μπορεί να μετατραπεί σε εικονική. Ένα εναλλακτικό πεδίο τηλε-εικονοστασίου, που καμία σχέση δεν έχει με την καθεστηκυία διάταξη των εύπεπτων οπτικών ερεθισμάτων
The Art Threat
Ποιος θα σηκώσει το γάντι σε αυτή την απειλή; Επί της ουσίας και επί της αρχής, η τέχνη μπορεί να αποτελέσει απειλή σήμερα για τη δομή και την κάτοψη, αν θέλετε, της πολιτικής φόρμας; Μπορεί να ταρακουνήσει, εκτός από συνειδήσεις, και πλατιές λαϊκές μάζες προς μια κατεύθυνση ανατροπής; Εύλογα ερωτήματα, θα πείτε, που οι απαντήσεις τους βρίσκονται στα χαλάσματα του Μάη του '68. Η «Απειλή» όμως δεν πάει τόσο πίσω. Παίρνει τα σπαράγματα ενός κόσμου που δεν ξέρει τι να κάνει με τα ίδια του τα υπάρχοντα και τα μετατρέπει σε τέχνη παντού. Εκτός γκαλερί, κυκλωμάτων και αιθουσών τέχνης. Η τέχνη στον δρόμο, γι' αυτή τη συντακτική ομάδα που ανακαλύπτει τις ελπίδες για ένα καλύτερο εικαστικό αύριο. Το περιοδικό όμως δεν παραλείπει και τη σκέψη της πολιτικής. Δεν παραμελεί το συνεχές μπόλιασμα της τέχνης με τις πολιτικές εξελίξεις και το αντίθετο. Οι αφανείς ήρωες των πλαστικών τεχνών είναι εδώ, μαζί με ένα κομμάτι των ανατρεπτικών δοξασιών της πολιτικής σκέψης των ΗΠΑ.
