Θλίψη στην κινηματογραφική κοινότητα, σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς, τεχνικούς, παραγωγούς και κυρίως στους Έλληνες μικρομηκάδες, από τον θάνατο του Αντώνη Παπαδόπουλου, καλλιτεχνικού διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, που, χτυπημένος από τον καρκίνο, κηδεύεται τη Δευτέρα, στις 12.30, στο Κοιμητήριο Παπάγου.
Ο 64χρονος σκηνοθέτης και ψυχή του Φεστιβάλ, για περισσότερα από τριάντα χρόνια, υπέκυψε στο νοσοκομείο "Ερυθρός Σταυρός", όπου έδινε εδώ και έναν χρόνο γενναία μάχη για τη ζωή του.
Υπήρξε ο άνθρωπος που αγάπησε τους νέους δημιουργούς, στήριξε με πάθος το ελληνικό σινεμά κι έβαλε τη Δράμα στον κινηματογραφικό χάρτη των διεθνών φεστιβάλ. Ένθερμος υποστηρικτής των νέων σκηνοθετών, στήριξε προσπάθειες και ανέδειξε ταλέντα.
Πίστεψε από νωρίς στην αποκέντρωση και τη ζωογόνο δύναμη αυτής της επαρχιακής πόλης του ελληνικού Βορρά, μετατρέποντάς την σε σημείο αναφοράς ενός κινηματογραφικού θεσμού νέων δημιουργών που, σε πείσμα των καιρών, συμμετέχουν, καταθέτοντας την ενέργεια, την πρωτοτυπία και το πάθος τους.
Ευγενής, καλοσυνάτος, γενναιόδωρος, σεμνός, ακούραστος και δημιουργικός, χαιρόταν με τις νεανικές δημιουργίες, βραβεύσεις και διακρίσεις όλων όσοι περνούσαν από τη Δράμα κι άνοιγαν τα φτερά τους για τον μαγικό κόσμο του σινεμά.
Διακρίνοντας τη δυναμική και το επίπεδο της μικρού μήκους ταινίας και υποστηρίζοντας το συνεργατικό πνεύμα παραγωγής της στα χρόνια της κρίσης, μετατράπηκε στον φύλακα άγγελο των "μικρομηκάδων".
Βαθιά καλλιεργημένος και λάτρης της κλασικής μουσικής, πίστευε με πάθος πως η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει "αιμοδότη" του κινηματογράφου, γι' αυτό και εισήγαγε στο Φεστιβάλ τα "Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια", ενώ διέσπειρε τη δράση της διοργάνωσης όλο τον χρόνο μέσω του επιτυχημένου προγράμματος "Το Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει".
Η Δράμα, οι ταινίες και οι μικρομηκάδες
Γεννημένος στην Αθήνα το 1956, ο Αντώνης Παπαδόπουλος σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή του Κιέβου. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, ξεκίνησε να διδάσκει στη Σχολή Χατζίκου, ενώ συμμετείχε ενεργά στην πρωτοβουλία υποστήριξης του Φεστιβάλ Δράμας ως κυρίου φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα.
Ανέλαβε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή το 1999 ταυτίζοντας τη διοργάνωση με την προσωπική του ματιά και τη στενή συνεργασία με κρατικούς φορείς και την τοπική κοινωνία. Δημιούργησε συνέργειες με ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα μεγαλύτερα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.
Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του σκηνοθέτησε μικρού μήκους ταινίες και συνεργάστηκε με την κρατική τηλεόραση ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ. Μεταξύ των ταινιών του τα «Βαρέα και ανθυγιεινά», «Γενοκτονία της μνήμης», ενώ δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την ταινία μυθοπλασίας του «Άγουρα πορτοκάλια». Η ασθένεια δεν του επέτρεψε να χαρεί τη μετεγκατάσταση του Φεστιβάλ στην Καπναποθήκη της οδού Περδίκα, αίτημα και όραμά του ετών, ούτε να δει την υλοποίηση του οράματός του για λειτουργία Τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου στη Δράμα.
Από το 2003 ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ διετέλεσε επίσης μέλος της κριτικής επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας Κινηματογράφου του υπουργείου Πολιτισμού από το 1999 έως το 2009 και από το 2005 έως το 2006 συνεργάστηκε με το ΥΠΠΟΑ ως Ειδικός Σύμβουλος Κινηματογραφίας.
Τα μηνύματα των φίλων
Από την ώρα που έγινε γνωστός ο χαμός του Α. Παπαδόπουλου, μηνύματα αποχαιρετισμού, αγάπης, τρυφερότητας, εκτίμησης και ευγνωμοσύνης ομοτέχνων πλημμύρισαν τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Μεταξύ αυτών, ο σκηνοθέτης και πρώην πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γιάννης Λεοντάρης, σε έναν προσωπικό αποχαιρετισμό, μιλάει για την τύχη της απόλαυσης και της γοητείας της συνεύρεσης στη Δράμα, μαθητείας, όπως λέει, σ' ένα σχολείο δημιουργών και θεατών, που δίδασκε τη συνομιλία μεταξύ των ομοτέχνων. «Ας ευχηθούμε, στην επόμενη μέρα του Φεστιβάλ, χωρίς τον Αντώνη, ο θεσμός να παραμείνει ισχυρός, αξιοποιώντας την προσφορά του», καταλήγει.
